Parvovirus-infectie Bij Fretten

2024 Auteur: Daisy Haig | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 03:12

Aleutian Disease Virus (ADV) bij fretten

Parvovirus-infectie, ook bekend als Aleutian Disease Virus (ADV), is een infectie van het parvovirus die kan worden opgelopen door fretten en nertsen. Deze chronische (langdurige) ziekte wordt gekenmerkt door verspilling en symptomen van het zenuwstelsel, maar niet alle fretten die met ADV zijn geïnfecteerd, worden klinisch ziek. Fretten kunnen zelfs aanhoudend geïnfecteerd zijn en toch asymptomatisch blijven (wat betekent dat ze geen symptomen vertonen) of het virus elimineren. ADV bij fretten komt het meest voor in fokfaciliteiten, dierenasielen en dierenwinkels.

De naam van deze ziekte is afgeleid van de Aleoeten-nerts, een soort nerts die is gefokt vanwege zijn verdunde grijze kleur die bijzonder vatbaar is voor ADV. Ernstige ziekte wordt gezien bij door ADV aangetaste Aleoeten-nertsen, terwijl andere soorten nertsen verschillende gradaties van ziekte vertonen. In het geval van ADV-geïnfecteerde fretten hangt de ernst van de ziekte af van de virusstam en de immuniteit van het dier ervoor.

Symptomen en typen

Fretten met ADV kunnen in de loop van de tijd symptomen vertonen, waaronder chronisch, langdurig gewichtsverlies, traagheid, verlies van eetlust (anorexia) en een ongezonde vacht. Sommige neurologische symptomen kunnen ook optreden, waaronder gedeeltelijke verlamming van de achterste ledematen, fecale en/of urine-incontinentie en hoofdtrillingen.

Een lichamelijk onderzoek door een dierenarts kan ook symptomen aan het licht brengen zoals vermagering en spierafbraak, hoofdtrillingen, beperkte beweging in de achterste ledematen, bleke slijmvliezen (de vochtige weefsels die de openingen van het lichaam bekleden, bijv. neus), en tekenen van uitdroging.

Oorzaken

ADV is het gevolg van een infectie met het parvovirus. De exacte wijze van overdracht van dit virus is niet gedocumenteerd bij fretten; er wordt echter gedacht dat het virus kan worden overgedragen via aërosol en orale routes (respectievelijk de neus en mond). Direct contact met urine, speeksel, bloed of ontlasting kan ook leiden tot ADV.

Risicofactoren die de kansen van een fret om ADV op te lopen kunnen vergroten, zijn blootstelling aan nertsen of ADV-positieve fretten en het leven in drukke, onhygiënische gebieden zoals dierenwinkels of fokfaciliteiten.

Diagnose

Als APV wordt vermoed, kan een DNA-sonde of elektronenmicroscooponderzoek worden gebruikt om het virus in weefselmonsters te detecteren. Er kunnen ook röntgenfoto's worden gemaakt om andere oorzaken van de symptomen uit te sluiten, zoals een aandoening van het ruggenmerg. Andere typische diagnostische procedures omvatten serologische tests, die de aanwezigheid van het ADV-antilichaam in speeksel of bloed kunnen detecteren.

Behandeling

Omdat er geen "genezing" is voor ADV, zal uw dierenarts alleen de symptomen behandelen die bij de ziekte horen. Symptomatische therapie, die afhankelijk is van de ernst van de symptomen, kan vloeistoftherapie omvatten om het dier te rehydrateren, dieetaanpassing om de eetlust te stimuleren en een vermindering van omgevingsstressoren. Er zijn calorierijke voedingssupplementen beschikbaar om de gezondheid te verbeteren, en antibiotica worden meestal voorgeschreven om secundaire infecties van APV te behandelen.

Wonen en Management

Het is belangrijk om de verspreiding van ADV te voorkomen door geïnfecteerde fretten te isoleren. Als andere fretten in dezelfde ruimte leven als de geïnfecteerde patiënt, moet het gebied worden ontsmet. Wees je bewust van anorexiapatiënten; moedig ze aan om te eten en dien indien nodig voedingssupplementen toe. Let op secundaire bacteriële, parasitaire of virale infecties, waarvoor mogelijk een aanvullende behandeling nodig is.

preventie

Er zijn geen vaccins beschikbaar om ADV te helpen voorkomen. Houd uw huisdier uit de buurt van fretten die verdacht worden van infectie. Het is ook raadzaam om uw fret uit drukke, onhygiënische omgevingen zoals dierenwinkels te houden.