Hou Van Mij, Hou Van Mijn Gerbils

Video: Hou Van Mij, Hou Van Mijn Gerbils

2024 Auteur: Daisy Haig | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2024-01-11 15:42

Toen ons konijn een paar maanden geleden door een havik werd gedood, zei mijn zoon in tranen dat hij nog een klein huisdier wilde, helemaal van hemzelf. Op mijn moment van diepe zwakte, veroorzaakt door onze familienood, zei ik natuurlijk: 'zeker'.

Ik ondervroeg mijn collega Dr. Elizabeth Rogers, lokale expert op het gebied van kleine zoogdieren, over wat het beste kleine huisdier zou zijn. Geen konijnen meer voor ons - te hard voor de allergieën en het hele roofdier-gedoe in de buitenlucht is gewoon te veel. Ze raadde een cavia aan, maar die zijn te groot. Ik wilde een klein huisdier dat niet veel ruimte in beslag neemt. Dus raadde ze gerbils aan. Ze zei dat ze over het algemeen veel gezonder en vriendelijker zijn dan de hamsters.

Dus ik deed mijn due diligence en onderzocht gerbils. Ze leven 3-5 jaar, zijn vriendelijk, sociaal en super schattig. Een aquarium van tien gallon is voldoende ruimte. Het toeval wilde dat onze 5+ jaar oude heremietkreeft onlangs stierf, waardoor we precies het vereiste gebied achterlieten. Ik wilde eigenlijk maar één gerbil, maar Dr. Rogers zei dat ze moedeloos worden als ze alleen zijn en echt een maatje nodig hebben. Twee is het dus.

Mijn Facebook-vrienden maakten veel hatelijke opmerkingen over "wegwerpdieren". Ik lachte ongemakkelijk.

Blijkt dat het moeilijk was om in juni een paar gerbils te vinden. Blijkbaar is er een run op gerbils als de school uitgaat, als kinderen ze krijgen als beloning voor goede cijfers. Dan daalt de vraag met het aanbod. Terwijl mijn moeder naar alle dierenwinkels binnen een straal van 20 mijl belde, stapte ik op mijn vertrouwde iPhone en probeerde via de American Gerbil Society een gerenommeerde gerbilfokker te vinden. (Zo zou ik het vinden van een puppy benaderen, toch? Waarom geen gerbil?)

Er waren geen fokkers in de buurt, maar mama vond een paar voor ons in de buurt bij een dierenwinkel. Zo kregen we Jake en Jacob.

Laat me gewoon zeggen dat het de schattigste kleine beestjes zijn. Ze kruipen bij elkaar, verzorgen elkaar en graven tunnels door hun substraat. Ze krijgen af en toe ruzie en arme Jake komt vast te zitten terwijl ze boven slaapt (ik heb een draadkooi voor ze gekocht die aan de bovenkant van het aquarium haakt, zodat ze een gerbil-appartement met twee verdiepingen hebben. Boven is de oefen- en voedselruimte, beneden is om te slapen, tunnels en badkamer). Ze maken het echter snel weer goed en gaan weer slapen, opgerold in een kleine gerbil-ying-yang-configuratie.

Maandag ontdekten we dat ze houden van, houden van, houden van hooi. Ze zuigen het op als spaghettinoedels. Jake propt graag zo veel als hij kan in zijn mond, zodat proppen ervan als gigantische bakkebaarden aan de zijkanten uitsteken.

De kinderen en ik kijken graag naar ze. De manier waarop ze spelen en eten. Ik hou van de vastberaden intensiteit waarmee ze in hun kleine wiel rennen, alsof het helemaal geen oefening in nutteloosheid is.

We behandelen ze niet veel, omdat we doodsbang zijn dat er een losraakt en de honden ze te pakken krijgen. Het laatste wat we nodig hebben is nog een huisdier dat wordt opgegeten door een roofdier. Ze vinden het echter niet erg om opgehaald te worden; we vervoeren ze in hun gerbilballen naar hun box in het bad. (Dubbele veiligheid: als ze uit het hok klimmen, zitten ze in het lege bad. Voor de zekerheid is de deur van de badkamer gesloten en zitten de honden in hun bench. We waren erg getraumatiseerd door het doden van konijnen.) ik had maandag vijf kinderen in mijn gastenbadkamer voor een goede 45 minuten, spelend met de gerbils.

Dus ik heb nu meer dan een beetje last van de opmerkingen over "wegwerpdieren". Ik weet niet zeker of ze van ons houden, maar ze zijn schattig en lief en we houden van ze. We zorgen goed voor ze en hopelijk zullen ze een lang en gezond leven leiden.

Dat is het beste waar elke huisdiereigenaar op kan hopen, toch?