Gedragsveranderingen Die Verband Houden Met Het Gebruik Van Glucocorticoïden Bij Honden

2024 Auteur: Daisy Haig | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 03:12

Dierenartsen hebben een haat-liefdeverhouding met glucocorticoïden zoals prednison, prednisolon, methylprednisolon en dexamethason. Deze medicijnen kunnen ongelooflijk effectief zijn. Als ik ze voorschrijf om ontstekingen onder controle te houden of het immuunsysteem te onderdrukken, twijfel ik er niet aan dat ze dat ook zullen doen.

Helaas heeft deze klasse medicijnen ook een lange lijst met mogelijke bijwerkingen, waaronder verhoogde dorst en plassen, doffe en droge vacht, gewichtstoename, hijgen, braken, diarree, verhoogde leverenzymen, pancreatitis, gastro-intestinale ulceratie, diabetes mellitus, spier verspilling, en bij jonge dieren, slechte groeisnelheden. Gelukkig zijn de meeste van deze problemen omkeerbaar wanneer dieren om de dag of minder frequent worden toegediend, of als de medicatie wordt afgebouwd en vervolgens volledig wordt stopgezet.

Een vraag die ik vaak krijg van eigenaren die zelf glucocorticoïden hebben ingenomen, is: "Zal de medicatie het gedrag van mijn huisdier beïnvloeden?" Ze vertellen vaak verhalen over angst, agitatie, depressie, geheugenverlies, enz., nadat ze zelf met de behandeling met glucocorticoïden begonnen. Een ernstiger reactie genaamd "steroïde psychose" is zelfs mogelijk bij mensen. Ik heb anekdotische rapporten gehoord over het gedrag van een dier dat verandert nadat het een glucocorticoïde heeft gekregen, maar heb dit nooit meegemaakt bij een van mijn patiënten. Dus ik wist niet zo goed hoe ik deze vraag moest beantwoorden.

• nervositeit en/of rusteloosheid (6)
• gemakkelijk schrikken (3)
• voedsel bewaken (3)
• verminderde activiteit (2)
• verhoogde vermijding (3)
• prikkelbare agressie (3)
• toegenomen geblaf (2)

Op basis van dit onderzoek alleen is het onmogelijk om te zeggen of deze gedragsveranderingen al dan niet direct werden veroorzaakt door de medicijnen, de onderliggende gezondheidsproblemen van de hond, veranderde interacties met eigenaren (bijvoorbeeld elke dag achtervolgd worden en gepild), of een combinatie daarvan. Ik vind het echter interessant dat 35 procent van de eigenaren vond dat het gedrag van hun honden was veranderd. Dit is een groter effect dan ik had vermoed, en zal me er nu toe aanzetten om deze mogelijkheid op te nemen in mijn standaardverhaal over meer dorst en plassen, hijgen en andere mogelijke nadelige effecten van het gebruik van glucocorticoïden.

Ik twijfel er niet aan dat velen van jullie ervaring hebben met het geven van dit soort medicijnen aan je huisdieren. Heeft u gedragsveranderingen opgemerkt, en zo ja, welke? Ik zou vooral geïnteresseerd zijn in het horen van katteneigenaren, aangezien dit onderzoek alleen betrekking had op honden.

Dr. Jennifer Coates