Factoren Voor GDV Nog Steeds Onduidelijk - Volledig Doorgelicht

2024 Auteur: Daisy Haig | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 03:12

Ik ben een beetje paranoïde over GDV (maagverwijding en volvulus). Ik heb me er als huisdiereigenaar nooit al te veel zorgen over hoeven maken, wat met mijn voorliefde voor kleine honden van gemengde rassen. Maar nu, als onbedoelde eigenaar van een bokser met inflammatoire darmziekte, ben ik bang dat ik de ziekte bij wijze van spreken van de andere kant van de tafel zal ervaren.

De inleiding is een uitstekende beoordeling van eerder onderzoek naar de risicofactoren voor GDV:

Tot op heden zijn er weinig risicofactoren voor GDV duidelijk geïdentificeerd. Er wordt aangenomen dat de aandoening multifactorieel is⁸en wordt beïnvloed door hondspecifieke factoren, managementfactoren, omgevingsfactoren, persoonlijkheidsfactoren en combinaties daarvan. Het ras, de borstbouw, de lichaamsconditie, genetica, leeftijd, geslacht en gelijktijdige ziektetoestand zijn allemaal geïdentificeerd als hondspecifieke risicofactoren. Rashonden met grote of gigantische diepe bovenlijf, waaronder Duitse herders, Duitse doggen, collies, weimaraners, Ierse en Gordon Setters, Bloedhonden, Akita's, Saint Bernards, Mastiffs, Standard Poodles, Labrador en Golden Retrievers, Doberman Pinschers en Chow Chows, lopen risico voor GDV.^{2, 4–7}Honden met een verhoogde thoracale diepte-breedteverhouding⁹of dunne of magere lichaamsconditie^{8, 10, 11} werden geassocieerd met een verhoogd GDV-risico. In een groot prospectief cohortonderzoek¹⁰ bij 1.637 showhonden verhoogde een voorgeschiedenis van GDV bij een eerstegraads familielid het risico op GDV aanzienlijk. Leeftijd was de belangrijkste risicofactor voor GDV bij Duitse Doggen in 1 onderzoek¹² en was significant in verschillende anderen.^{10, 11} In 1 onderzoek bleek mannelijk geslacht een risicofactor te zijn.⁸ Chronische medische aandoeningen (bijv. inflammatoire darmziekte) zijn ook geïmpliceerd als risicofactoren voor GDV.^{10, 13, 14}

Dieetmanagement wordt beschouwd als een factor die bijdraagt aan de ontwikkeling van GDV. Het soort voedsel, de frequentie van de maaltijden en de hoeveelheid gevoederd zijn allemaal geëvalueerd.^{13, 15, 16} In 1 onderzoek werd commercieel droog hondenvoer geïmpliceerd als oorzaak van GDV.¹⁵ In een recente case-control studie verhoogde het voeren van commercieel droogvoer echter niet de incidentie van GDV.¹³ Het voeren van één soort voedsel bleek de kans op maagdilatatie te vergroten, ¹¹ overwegende dat de toevoeging van tafelvoedsel aan een gebruikelijk dieet dat voornamelijk uit droog hondenvoer bestaat, het risico op acute GDV-ontwikkeling verminderde.⁸ Honden die een grotere hoeveelheid voer per maaltijd kregen (ongeacht het aantal dagelijkse maaltijden) hadden een significant verhoogd risico op GDV, met het hoogste risico bij honden die eenmaal daags een grotere hoeveelheid voer kregen.¹³ Naast enkele maaltijden zijn kleine brokjes (< 30 mm), snelle inname van maaltijden en aerofagie allemaal als risicofactoren gesuggereerd.^{5, 8, 10–12} Het tegengaan van eerdere managementaanbevelingen voor de preventie van GDV, het voeren vanuit een verhoogde voerbak, het bevochtigen van droogvoer voorafgaand aan het voeren en het beperken van water en lichaamsbeweging voor en na de maaltijd, bleken het risico op GDV te verhogen in een volgende studie.¹⁰

Omgevingsfactoren kunnen het risico op GDV beïnvloeden. Interessant is dat voor honden van grote rassen een landelijke woning een hoger risico vormde, maar voor honden van grote rassen was een stedelijke woning geassocieerd met een verhoogd risico op GDV.¹⁰ Bij militaire werkhonden in Texas kwam GDV het meest voor van november tot januari en het minst in de hete maanden juni en augustus.^{17, 18} Deze seizoensgebonden GDV-variatie werd niet gedetecteerd bij honden van klanten in Zwitserland, waar warmere omgevingstemperaturen significant geassocieerd waren met het optreden van GDV.¹⁹

De interactie tussen een hond en zijn omgeving vormt een belangrijk risicocomponent. Persoonlijkheidsfactoren zoals agressie tegen mensen en angst of agitatie als reactie op vreemden of veranderingen in de omgeving waren geassocieerd met een verhoogd risico op GDV, ^{2, 10} terwijl een "gelukkig" en gemakkelijk karakter, onderwerping aan andere honden of mensen, een hoog activiteitenniveau en het bijwonen van hondenshows het risico op GDV verminderden.^{8, 10} In verschillende onderzoeken is ^{8, 11} een verscheidenheid aan stressvolle gebeurtenissen, waaronder kenneling en rijden in de auto, leken een acute GDV-episode te versnellen.

Veel van de huidige onderzoeken die risicofactoren voor GDV bij honden evalueren, zijn gericht op unieke hondenpopulaties (d.w.z. showhonden en militaire werkhonden), en de meeste daarvan omvatten relatief kleine aantallen honden met GDV. Het doel van de hier gerapporteerde studie was om de invloed van risicofactoren voor GDV te evalueren bij een groot aantal particuliere honden met GDV in een groot geografisch gebied.

Deze nieuwe studie ondersteunde enkele van deze eerdere bevindingen, sprak andere tegen en kwam met nieuwe die al dan niet relevant zijn voor de algemene hondenbezitterspopulatie. De auteurs concludeerden:

De meest ingrijpende verandering in het management [als gevolg van dit nieuwe onderzoek] zou zijn de aanbevelingen voor activiteitsbeperking na de maaltijd te versoepelen. Bovendien moet regelmatige, matige buitenactiviteit worden aangemoedigd, omdat honden die evenveel tijd binnen als buiten doorbrachten in dit onderzoek een verminderd risico op GDV hadden. Dieetbehandeling lijkt een belangrijke rol te spelen en droge brokjes zijn misschien niet de beste keuze voor honden die risico lopen op GDV; supplementen met vis of eieren kunnen dit risico echter verminderen. Onze studie kon geen verband aantonen tussen GDV en voedingsfrequentie, snelheid van eten of eten van een hoogte; daarom kunnen er op dit moment geen specifieke aanbevelingen met betrekking tot deze factoren worden gedaan.

Mijn boodschap om mee naar huis te nemen is dat we helaas nog steeds geen flauw idee hebben hoe we met honden moeten omgaan die risico lopen op GDV. Of, zoals de auteurs van dit artikel het welsprekender zeggen:

Voor eigenaren en dierenartsen is het belangrijk om te beseffen dat ondanks meerdere onderzoeken in de afgelopen 4 decennia naar de etiologie van GDV, weinig consistente risicofactoren duidelijk zijn geïdentificeerd, waardoor effectieve preventie erg moeilijk wordt.

dr. jennifer coates