Kattenferomonen - Synthetische Feline Gezichtsferomonen

2024 Auteur: Daisy Haig | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 03:12

Zoals velen van jullie weten, is diergeneeskunde evenzeer een kunst als een wetenschap. We zouden allemaal graag denken dat beslissingen met betrekking tot de zorg voor onze huisdieren en patiënten worden genomen op basis van wetenschap, en dat is meestal het geval … wanneer goede (of enige) wetenschap beschikbaar is.

Helaas moeten belangrijke beslissingen vaak worden genomen bij gebrek aan definitief onderzoek of bij tegenstrijdige resultaten. Dit is waar de "kunst" van de geneeskunde om de hoek komt kijken. Dierenartsen kijken naar de beschikbare wetenschap, vertrouwen op hun training en ervaring in de praktijk en putten zelfs uit wat ze als eigenaren van gezelschapsdieren hebben geleerd om de best mogelijke aanbevelingen te doen.

Laat me je een voorbeeld geven: het gebruik van synthetische feromonen voor het gezicht van katten (FFP). Een feromoon is "een stof die door een persoon wordt uitgescheiden en die door een ander dier kan worden waargenomen en hun gedrag kan beïnvloeden."¹ Katten produceren een bepaald type feromoon wanneer ze zich op hun gemak voelen in hun omgeving en geven dit af via wrijven in het gezicht. Zie het als een manier waarop katten tegen elkaar zeggen: "Chill. Alles is gewoon goed.” Dit is een handige manier om onnodig drama in groepsverband te voorkomen.

Bedrijven hebben gebruik gemaakt van feromonen voor het gezicht van katten door een synthetische versie te produceren en te verkopen die aan de omgeving van een nerveuze kat kan worden toegevoegd via sprays, diffusers, halsbanden, enz. Angst speelt een rol bij veel ongewenst kattengedrag, waaronder urinesproeien en agressie. Daarom, zolang de synthetische feromonen veilig en effectief zijn, zouden ze een welkome aanvulling zijn op de andere behandelingsopties die we tot onze beschikking hebben, zoals anti-angst medicijnen, gedragsaanpassingstechnieken en milieuverrijking.

Helaas komt de wetenschap niet definitief ten val ter ondersteuning van het gebruik van synthetisch katachtig gezichtsferomoon. Hier is een kort overzicht van de documenten die ik heb gebruikt om te bepalen of ik deze producten al dan niet aan klanten moet aanbevelen:

• In één onderzoek "werd een significante toename in verzorging en interesse in voedsel gevonden bij katten die waren blootgesteld aan FFP in vergelijking met vehikel."²
• Een andere studie wees uit dat FFP kan helpen om agressie te verminderen wanneer een nieuwe kat wordt geïntroduceerd bij inwonende katten.³
• Onderzoek wees uit dat FFP kan "helpen bij het beheersen van urinesproeien die verder gaat dan een op placebo gebaseerde interventie."⁴
• Aan de andere kant leverde een systemische beoordeling van het gebruik van feromonen bij de behandeling van ongewenst gedrag bij katten onvoldoende bewijs op van de effectiviteit van feromonen in het gezicht van katten voor de behandeling van idiopathische cystitis of het kalmeren van katten tijdens katheterisatie en gebrek aan ondersteuning voor het verminderen van stress bij katten. gehospitaliseerde katten.”⁵

Morgen: de rol van anekdotisch bewijs wanneer onderzoek geen definitief antwoord geeft.

Dr. Jennifer Coates

bronnen:

1. Coates J. Woordenboek van veterinaire termen: dierenarts-speak ontcijferd voor de niet-dierenarts. Alpine-publicaties. 2007.

2. Griffith CA, Steigerwald ES, Buffington CA. Effecten van een synthetisch gezichtsferomoon op het gedrag van katten. J Am Vet Med Assoc. 2000 okt 15;217(8):1154-6

3. Pageat P, Tessier Y. Nut van het F4-synthetische feromoon voor het voorkomen van intraspecifieke agressie bij slecht gesocialiseerde katten, in Proceedings. 1e Int. Conf. Dierenarts Gedragsmed. 1997; 64-72.

4. Mills DS, Redgate SE, Landsberg GM. Een meta-analyse van onderzoeken naar de behandeling van kattenurinespray. PLoS Een. 2011 apr 15;6(4):e18448.

5. Frank D, Beauchamp G, Palestrini C. Systematische review van het gebruik van feromonen voor de behandeling van ongewenst gedrag bij katten en honden. J Am Vet Med Assoc. 2010 juni 15;236(12):1308-16.