De Ware Incidentie Van Cognitieve Stoornissen Bij Huisdieren

2024 Auteur: Daisy Haig | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 03:12

Omdat ik werk in een dierenartsenpraktijk die gespecialiseerd is in zorg aan het levenseinde, zijn de meeste van mijn patiënten bejaard. Ik krijg meer waardering voor de frequentie waarmee zowel honden als katten tekenen van cognitieve disfunctie vertonen (vergelijkbaar met dementie bij mensen).

We hebben het niet over de mentale veranderingen die typisch worden geassocieerd met ouder worden, maar met meer dramatisch, abnormaal gedrag. Om het in menselijke termen te zeggen: het is oké als je niet meer weet wat je een paar dagen geleden voor de lunch hebt gegeten, maar het is niet oké om de lunch helemaal te vergeten. Hetzelfde geldt in principe voor onze huisdieren. Tekenen van echte cognitieve disfunctie zijn onder meer:

• desoriëntatie. Huisdieren zullen ronddwalen of doelloos staren en schijnbaar vastzitten op ongebruikelijke plaatsen.
• Geheugenverlies. Huisdieren kunnen niet langer reageren op eerder goed begrepen commando's of een verlies van zindelijkheidstraining of strooiseltraining ervaren.
• Veranderingen in activiteitsniveaus, reactie op stimuli en interacties met mensen en andere huisdieren. Huisdieren kunnen minder actief worden of de activiteit die ze uitvoeren wordt repetitief of doelloos. Ze zijn misschien niet meer zo geïnteresseerd in activiteiten (maaltijden, wandelingen, speeltijd, enz.) en reageren anders op mensen en andere dieren.
• Veranderingen in slaappatroon. Huisdieren kunnen 's nachts rusteloos worden en schijnbaar de hele dag slapen.
• Veranderde vocalisaties. Honden en katten kunnen zonder duidelijke reden of onder ongebruikelijke omstandigheden hun stem uitbrengen. Door ze te troosten, zal de situatie meestal slechts tijdelijk verbeteren.

Er gaat geen dag voorbij dat ik niet hoor van ten minste één eigenaar die een of meer van deze symptomen beschrijft bij een ouder huisdier. Hierdoor begon ik me af te vragen wat de mate van cognitieve disfunctie bij honden en katten werkelijk is, dus deed ik wat onderzoek.

Eén onderzoek schatte de prevalentie van cognitieve stoornissen bij honden in de leeftijd van 8 tot 19,7 jaar (gemiddelde leeftijd 11,6) op 14,2 procent. Interessant genoeg onthulde dezelfde studie een diagnosepercentage door dierenartsen van 1,9 procent, wat aantoont hoe ondergediagnosticeerd cognitieve disfunctie bij honden is. Het morbiditeitscijfer (de frequentie waarmee een ziekte in een populatie voorkomt) voor cognitieve disfunctie neemt toe met de leeftijd. Een onderzoek toonde bijvoorbeeld aan dat 28 procent van de 11-12-jarige honden en 68 procent van de 15-16-jarige honden ten minste één symptoom had dat consistent was met cognitieve disfunctie.

De aandoening is niet zo goed bestudeerd bij katten (is dat niet altijd het geval?), maar een artikel toonde aan dat bijna een derde van de katten in de leeftijd van 11 tot 14 een gedrag ontwikkelt dat consistent is met cognitieve stoornissen, en voor katten van 15 jaar en ouder stijgt de incidentie tot meer dan 50 procent. Aangezien cognitieve stoornissen bij katten nog minder goed worden erkend dan cognitieve stoornissen bij honden, denk ik dat het een veilige gok is dat de mate van onderdiagnose bij katten nog erger is dan bij honden.

Aangezien cognitieve disfunctie een uitsluitingsdiagnose is (de karakteristieke hersenlaesies kunnen pas na de dood worden vastgesteld), moet de eerste stap van een dierenarts en de eigenaar altijd zijn om andere mogelijke oorzaken voor de symptomen van een huisdier uit te sluiten (artrose, hypertensie, enz.), maar zodra de diagnose is gesteld, zijn er medicijnen en supplementen beschikbaar die sommige mensen helpen. Ze lijken het beste te werken naarmate ze eerder worden gestart, dus als uw huisdier zelfs maar subtiele tekenen van cognitieve achteruitgang vertoont, breng hem of haar dan zo snel mogelijk voor een examen.

Dr. Jennifer Coates