Thiaminedeficiëntie Bij Honden - Meer Voorkomend Dan Je Zou Denken: Deel 2

2024 Auteur: Daisy Haig | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 03:12

Vandaag, op Nutrition Nuggets for Cats, begonnen we een discussie over de onverwachte (voor mij althans) prevalentie van thiaminedeficiëntie bij honden en katten. Als je dat bericht nog niet hebt bekeken, begin daar dan voordat je verder leest.

Je bent terug? Is goed.

Thiaminedeficiëntie kan om verschillende redenen ontstaan. Darmziekte kan het vermogen van het lichaam om thiamine te absorberen verminderen, en de toediening van sommige medicijnen (bijv. diuretica) kan ook het thiaminegehalte in het lichaam verlagen. Honden en katten die zelfgemaakte diëten eten, lopen een hoger dan gemiddeld risico als deze recepten niet voldoende hoeveelheden bevatten (een bijzonder probleem voor degenen die gemaakt zijn van rauwe vis of schaaldieren vanwege de aanwezigheid van een enzym dat thiamine vernietigt), maar in tegenstelling zoals bij de meeste andere voedingstekorten, duiken ook met enige regelmaat problemen met thiamine op in commercieel bereid voedsel.

Volgens een artikel dat verscheen in de uitgave van 1 september 2013 van het Journal of the American Veterinary Medical Association (JAVMA):

Hoewel droog voedsel een tekort aan thiamine kan hebben, komt het om een aantal redenen vaker voor in ingeblikt voedsel. De productie van ingeblikt voedsel is een meerstapsproces waarbij het voedsel wordt gemalen en gemengd, de blikken worden gevuld en afgesloten en het voedsel in de blikken wordt gesteriliseerd. De sterilisatie (retort) stap is belangrijk voor het vernietigen van veelvoorkomende pathogene bacteriën. Thiamine is echter een warmte-labiele vitamine en verliezen van >50% van het thiaminegehalte worden beschouwd als een resultaat van verwerking. Bovendien bevatten sommige ingeblikte diëten alkaliserende geleermiddelen die de pH en dus de beschikbaarheid van thiamine kunnen veranderen. Fabrikanten moeten al deze factoren in overweging nemen, analytische methoden gebruiken om de hoeveelheid thiamine te schatten die verloren gaat bij verwerking of geïnactiveerd wordt vanwege de pH, en het dieet aanvullen met extra bronnen van thiamine voorafgaand aan het sterilisatieproces om dreigende verliezen te compenseren. Bovendien zullen gerenommeerde fabrikanten het uiteindelijke dieet analyseren om het gehalte aan thiamine en andere voedingsstoffen te bepalen om ervoor te zorgen dat ze voldoen aan de minimumwaarden.

De duur en omgevingsomstandigheden die gepaard gaan met de opslag van commercieel katten- of hondenvoer na productie kunnen de hoeveelheid vitamineverlies in de loop van de tijd verder beïnvloeden. Hoewel B-vitamines niet zo gevoelig zijn voor verlies tijdens opslag als in vet oplosbare vitamines, is thiamine een van de B-vitamines die het meest vatbaar zijn voor verlies tijdens opslag… Er is gesuggereerd dat het verlies aan thiamine kan oplopen tot 57% in droog hondenvoer en 34% in droog kattenvoer na 18 maanden opslag; het verlies van thiamine lijkt echter minimaal te zijn in ingeblikt voedsel.

De symptomen van thiaminedeficiëntie zijn enigszins vaag en niet-specifiek. Zoals het JAVMA-artikel beschrijft:

Drie progressieve stadia geassocieerd met thiaminedeficiëntie zijn beschreven: inductie, kritisch en terminaal. Zoals beschreven in een gecontroleerde studie en een retrospectief rapport, ontwikkelt de inductiefase zich over het algemeen binnen 1 week nadat dieren een dieet beginnen te eten dat ernstig thiaminearm is en wordt gekenmerkt door hyporexie [slechte eetlust], braken of beide [neurologische en cardiale disfunctie ontwikkelen zich naarmate de toestand vordert]. Typisch moet een dier iets meer dan 1 maand thiamine-deficiënt zijn voordat het terminale stadium wordt bereikt. Echter, zodra het terminale stadium is begonnen, zal een dier binnen een paar dagen overlijden als de tekortkoming niet onmiddellijk wordt gecorrigeerd… Doorgaans kan het weken tot maanden duren voordat klinische symptomen optreden, die toe te schrijven zijn aan subchronische deficiëntie, omdat de meeste diëten niet geheel verstoken van thiamine. Verzachtende factoren zijn onder meer de hoeveelheid thiamine in het voer, de voedingssamenstelling van het dieet, of het dier een consistent dieet volgt en de soort en gezondheidsstatus van het dier.

Het diagnosticeren van een thiaminedeficiëntie bij een hond of kat is niet zo eenvoudig als je zou denken. Er zijn verschillende tests beschikbaar, maar geen enkele is in alle gevallen diagnostisch. Ook moet de dierenarts thiaminedeficiëntie op zijn of haar radarscherm hebben om te denken om monsters naar het laboratorium te sturen om te testen. Als alternatief kunnen karakteristieke afwijkingen worden opgepikt op een MRI, die kan worden besteld vanwege de neurologische symptomen van een huisdier. Aangezien de meeste gevallen van thiaminedeficiëntie worden gediagnosticeerd wanneer de aandoening behoorlijk gevorderd en levensbedreigend is, kan een dierenarts ervoor kiezen om met de behandeling te beginnen voordat een definitieve diagnose is gesteld.

Gelukkig is de behandeling van thiaminedeficiëntie niet ingewikkeld. De patiënt krijgt gedurende drie tot vijf dagen injecties met thiamine, gevolgd door orale suppletie gedurende nog eens twee tot drie weken. Natuurlijk is het corrigeren van de oorzaak van het thiaminetekort van het huisdier (bijv. een onevenwichtig dieet, gastro-intestinale ziekte of medicatietoediening) waar mogelijk ook belangrijk voor hun herstel.

Dr. Jennifer Coates

Referentie

Thiaminetekort bij honden en katten. Markovich JE, Heinze CR, Freeman LM. J Am Vet Med Assoc. 2013 sep 1;243(5):649-56.