Honden Voeren Met Het Galblaassyndroom

2024 Auteur: Daisy Haig | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 03:12

We besteden veel tijd aan Nutrition Nuggets om te praten over wat (en wat niet) we onze honden moeten voeren. Wanneer honden echter het gal-braken-syndroom hebben, is het tijdstip waarop de maaltijden plaatsvinden nog belangrijker dan waar de maaltijden uit bestaan.

Het klassieke symptoom van het gal-braken-syndroom is braken op een lege maag. Dit gebeurt meestal 's morgens vroeg, omdat de meeste honden de hele nacht niet eten. Omdat de maag van de hond leeg is, komt er alleen maar vocht, slijm en vaak wat gal naar boven, waardoor alles een oranjebruine kleur krijgt. Honden met het galbraaksyndroom zijn in alle andere opzichten normaal … geen diarree, gewichtsverlies, slechte eetlust, enz.

We weten niet precies waarom sommige honden het gal-braken-syndroom ontwikkelen. De meest aangehaalde theorie is dat er iets mis is met de normale 'huishoudelijke' contracties van het maagdarmkanaal die tussen de maaltijden door zouden moeten optreden. Als gevolg hiervan beweegt vloeistof in het eerste deel van het darmkanaal (de twaalfvingerige darm) achteruit in de maag, wat leidt tot irritatie van het maagslijmvlies en braken. Deze verklaring heeft ertoe geleid dat sommige dierenartsen de aandoening refluxgastritis noemen.

Wat de onderliggende oorzaak ook is, de meeste honden met het galbraaksyndroom reageren heel goed op een eenvoudige vorm van behandeling - ze hun normale voedsel geven vlak voor het slapengaan en opnieuw 's morgens vroeg (ja, ik bedoel zelfs voordat je een kopje koffie krijgt). Ik raad af om het voer van de hond te veranderen op hetzelfde moment dat het voerschema wordt aangepast. Als dierenarts geef ik er de voorkeur aan om waar mogelijk één ding tegelijk te veranderen, zodat ik beter kan beoordelen wat werkt en wat niet.

Als het voeren van de hond laat in de avond en vroeg in de ochtend de zaken niet verbetert, raad ik over het algemeen een gezondheidsonderzoek aan dat bestaat uit bloedonderzoek, een urineonderzoek, een fecaal onderzoek en abdominale röntgenfoto's om ervoor te zorgen dat de hond is echt zo gezond als hij of zij lijkt te zijn. In sommige gevallen kan aanvullend laboratoriumonderzoek, een abdominale echografie en/of scoping van het maagdarmkanaal nodig zijn.

Wanneer een hond waarvan wordt vermoed dat hij het gal-braken-syndroom heeft, niet beter wordt met frequentere voedingen alleen en andere oorzaken van chronisch braken zijn uitgesloten, kunnen medicijnen aan het behandelplan worden toegevoegd. Sommige honden reageren op medicijnen die de zuurgraad van de maag verminderen (bijv. famotidine of omeprazol), terwijl anderen het beter doen met metoclopramide, een medicijn dat de frequentie van samentrekkingen in de dunne darm verhoogt, of maropitant, een middel tegen braken met een breed spectrum.

Zelfs wanneer honden met het gal-braaksyndroom worden behandeld met medicijnen, moeten ze een late avond- en vroege ochtendmaaltijd blijven eten. Als dit onhandig is, is een automatische feeder een waardevolle investering.

Dr. Jennifer Coates