Veroorzaken Rasstandaarden Obesitas Bij Katten?

2024 Auteur: Daisy Haig | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 03:12

Afgelopen februari deelde ik wat onderzoek dat suggereerde dat de rasstandaarden van de American Kennel Club (AKC) bij honden individuen met een risico op obesitas zouden kunnen voorspellen.

De AKC-beschrijvingen van ideale showkwaliteiten voor "gedurfdere" rassen moedigen het fokken aan voor honden die meer vet bevatten. Deze honden werden gefokt om in koudere klimaten te werken, dus het was logisch om een "zuinig gen" te hebben dat het behoud van lichaamsvet bevorderde. Deze honden werken niet meer, maar de showtaal houdt dezelfde genetische voorraad in stand die vatbaar is voor obesitas nu de levensstijl is veranderd.

Katten werden niet gefokt voor het werk, maar voor de show. Toch blijkt dat rasstandaarden die zijn gedefinieerd door de American Cat Fanciers Association (ACFA), ook het fokken van katten aanmoedigt die vatbaar zijn voor obesitas. De bevindingen zijn zojuist gepubliceerd in het huidige nummer van het Journal of Animal Physiology and Animal Nutrition.

De studie

Dezelfde onderzoekers die het AKC-onderzoek deden op een Nederlandse hondenshow, voerden het nieuwe onderzoek uit op een kattenshow. Ze onderzochten simpelweg 268 showkatten en gaven ze elk een Body Condition Score (BCS) en vergeleken de resultaten met de descriptoren die werden gebruikt voor de ideale showkwaliteiten voor elk kattenras.

Om te beoordelen, een BCS is een visuele / palpatie 9-punts methode om het lichaamsvetpercentage van een huisdier te beoordelen. Van dit eenvoudige systeem is aangetoond dat het perfect correleert met de geavanceerde röntgenabsorptiometrie met dubbele energie, of DEXA, voor het meten van lichaamsvet. BCS-scores van 1-3 zijn voor katten die te dun zijn. Perfect, Goudlokje katten hebben een BCS van 4-5. Katten met een BCS van >5-7 worden als overgewicht beschouwd en katten met een BCS van >7-9 worden als zwaarlijvig beschouwd.

De onderzoekers ontdekten dat bijna 46% van de 268 katten een BCS van meer dan 5 had. Dat betekent dat bijna de helft van de katten in de show te zwaar was. Ze ontdekten ook dat bijna 5% zwaarlijvig was. Een niet zo verrassende bevinding was dat 90% van de gecastreerde volwassen mannetjes en 82% van de gecastreerde volwassen vrouwtjes overgewicht had met een BCS groter dan 5.

Seksuele verandering is een gevestigde risicofactor voor obesitas bij katten en vereist ingrijpende veranderingen in levensstijl na een operatie. Helaas had echter bijna 44% van de intacte mannetjes en 29% van de intacte vrouwtjes ook een BCS van meer dan 5. Het lijkt erop dat intacte showkatten ook wat veranderingen in hun levensstijl nodig hebben.

Het meest interessant is hoe de BCS zich verhoudt tot de taal die het ideale lichaamstype van de rassen beschrijft.

Rasverschillen

De volgende zijn enkele van de descriptoren die door de ACFA worden gebruikt voor ideale standaarden van magere rassen:

• Vorstelijk
• Lenig
• Stevige spierspanning
• Slank
• Fijn uitgebeend
• Prominente jukbeenderen
• Middelgroot frame

Dus hoe stapelden deze rassen zich op?

Het lijkt op Goudlokje's perfectie, toch?

Vergelijk nu deze descriptoren van robuustere rassen en hun BCS-resultaten:

• Groot, bijna vierkant
• Stevig
• Stierennek
• Aanzienlijke botstructuur
• Brede borst
• Groot en imposant
• Robuust vermogen
• Kort en krachtig

En deze katten worden volgens medische normen allemaal als overgewicht beschouwd

Er zijn een aantal mogelijkheden om de resultaten van dit onderzoek te verklaren. Je zou kunnen denken dat bepaalde katten ook het "zuinige gen" hebben, zoals honden en fokken om aan shownormen te voldoen, versterkt de neiging om lichaamsvet te sparen. Ik weet niet of er onderzoek is om die mogelijkheid te ondersteunen. Een andere verklaring kunnen de normen zelf zijn. Bij het streven naar showkwaliteiten, kunnen fokkers genetische eigenschappen selecteren die een lichaamsbouw met overgewicht bevorderen.

Aangezien overtollig vet en zwaarlijvigheid de belangrijkste aandoening is die huisdieren, vooral katten, treft, is het misschien tijd voor de ACFA om hun rasbeschrijvingen en -normen te heroverwegen. Het percentage katten met overgewicht en obesitas op deze show, gecastreerd en niet-gecastreerd, is veel groter dan de geschatte percentages katten met overgewicht en obesitas in de algemene populatie. Het zou interessant zijn om te weten of de show een anomalie was of dat het kattenshows in het algemeen vertegenwoordigt.

Dr. Ken Tudor

Bron

RJ Corbee. Obesitas bij showkatten. J Anim Physiol Anim Nutr 2014;98(6):1075-1079