Hondenvoer Is Niet Gelijk - Ook Al Lijken Ze Te Zijn

2024 Auteur: Daisy Haig | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 03:12

Vaste lezers van deze blog weten dat mijn hond Apollo ernstige inflammatoire darmziekte (IBD) heeft. Zoals de naam al doet vermoeden, wordt de aandoening geassocieerd met abnormale ontsteking in het maagdarmkanaal.

In de gezondheid worden de darmen beschermd tegen alles wat er doorheen gaat door meerdere verdedigingsmechanismen (slijmbarrières, kanalen die selectief alleen bepaalde stoffen toelaten, enz.). Wanneer deze afweer niet goed werkt, worden antigenen (dingen die het immuunsysteem stimuleren) geabsorbeerd door het slijmvlies van de darmen. Het lichaam reageert met ontstekingen, waardoor de "lekkage" van de darmwand toeneemt, waardoor er meer ontstekingen ontstaan.

Een combinatie van immuundisfunctie, stress, genetica en antigene stimulatie (bijvoorbeeld voedselallergieën, bacteriële overgroei, stofwisselingsziekte, voedselintolerantie, parasieten, enz.) is betrokken bij IBD. Vaak zijn de symptomen van een huisdier in het begin mild en/of intermitterend, maar nemen met de tijd toe.

De eerste stap bij de behandeling van IBD is het vinden van een dieet dat niet de antigenen bevat (of zo min mogelijk bevat) die bij die persoon darmontsteking veroorzaken. Als veranderingen in het dieet de symptomen van een huisdier niet voldoende onder controle houden, zijn medicijnen nodig die het immuunsysteem onderdrukken.

Dat brengt me terug bij Apollo. Zijn IBD is al jaren goed onder controle zolang hij alleen een commercieel bereid, gehydrolyseerd dieet eet. Door hydrolyse worden eiwitten afgebroken tot zulke kleine fragmenten dat ze aan detectie door het immuunsysteem ontsnappen. Dit specifieke voedsel bevat gehydrolyseerde soja, een eenvoudige koolhydraatbron, enkele plantaardige oliën voor vet en een lange lijst van vitamines en mineralen.

Het probleem is dat Apollo het echt niet lekker vindt, en ik vind de ingrediëntenlijst een beetje eng (het leest meer als een scheikunde-experiment op de middelbare school dan als een recept).

Maar gehydrolyseerde diëten worden steeds populairder omdat ze effectief zijn gebleken bij het beheersen van een verscheidenheid aan op het dieet reagerende ziekten. Als gevolg hiervan neemt het aantal formuleringen waar eigenaren en dierenartsen uit kunnen kiezen toe.

Een paar maanden geleden schakelde ik Apollo over op een nieuw gehydrolyseerd dieet van hetzelfde bedrijf als degene die hij altijd heeft gegeten, maar dit voer bevat ook gehydrolyseerde kip en gehydrolyseerde kippenlever. In theorie zou Apollo niet op deze nieuwe eiwitbronnen moeten reageren omdat ze gehydrolyseerd zijn, maar dat deed hij ooit! Binnen slechts een week of zo braakte hij, had diarree en at niet. Ik schakelde hem terug naar zijn oude eten en hij keerde snel terug naar normaal.

Om niet te worden ontmoedigd, probeerde ik Apollo vorige week op weer een ander gehydrolyseerd voer. Deze maakte me ook een beetje bang, maar niet om dezelfde redenen die me op mijn hoede maakten voor zijn oorspronkelijke dieet. Deze ingrediëntenlijst zag er te "normaal" uit om echt hypoallergeen te zijn. Gehydrolyseerde zalm is het eerste ingrediënt en verderop in de lijst vind je dingen als aardappelen, erwten, pompoen, visolie, bosbessen en veenbessen. Dit dieet kan toch niet werken?

Tot zover goed.

In het begin gaf het eten Apollo WICKED gas. We hebben het over "bel de brandweer, het huis staat op ontploffen"-type gas, maar dat vervaagt (gelukkig). Zijn ontlasting is gevormd, we hebben geen braken gezien en Apollo houdt absoluut van de smaak van het eten - zo erg zelfs dat hij ons begint te irriteren met zijn verzoeken om extra maaltijden gedurende de dag.

Ik kan nog niet zeggen dat dit dieet op de lange termijn voor Apollo zal werken, maar als er niets anders is, heeft deze ervaring me eraan herinnerd dat het lezen van etiketten je tot nu toe alleen brengt. Het belangrijkste is hoe een individueel huisdier reageert op een bepaald voer.

Dr. Jennifer Coates