De 5 Beste Reptielen En Amfibieën Voor Kinderen

2024 Auteur: Daisy Haig | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 03:12

Door Dr. Laurie Hess, Dipl ABVP (Avian Practice)

Bepaalde reptielen en amfibieën kunnen geweldige huisdieren zijn, maar sommige kunnen moeilijk te houden zijn, en ze zijn niet allemaal geschikt voor kinderen.

Als u allergisch bent voor veren of pels, of als u op zoek bent naar een huisdier dat fascinerend is om naar te kijken en weinig tot geen tijd nodig heeft om uit zijn verblijf te komen, dan zijn deze ongelooflijke reptielen en amfibieën misschien een uitstekende keuze voor u. Met goed toezicht van een volwassene kunnen oudere kinderen leren voor deze dieren te zorgen en waardering voor de diversiteit van de natuur ontwikkelen.

Hier zijn de vijf beste reptielen en amfibieën voor gezinnen met kinderen:

Baardagaamhagedissen

Zoals hagedissen gaan, zijn deze dieren relatief eenvoudig te verzorgen en gemakkelijk te hanteren. Deze geel/bruine tot oranje of roodgekleurde hagedissen danken hun naam aan hun vermogen om de huid over hun keel uit te zetten wanneer ze van streek of gestrest zijn. Ze kunnen een voet tot twee voet lang worden, van neus tot staartpunt, en leven gemiddeld tussen de zeven en tien jaar.

Deze hagedissen moeten worden gehuisvest in glazen tanks die worden verwarmd met lampen boven de tank, zodat de temperatuur in de zonnezone (een gebied dat is opgezet alsof het huisdier zich in de zon koestert) 90 tot 105 graden Fahrenheit is en in de koele zone is midden jaren 70. Ze moeten worden voorzien van takken of boomstammen om op te klimmen, evenals een volspectrumlicht met een UV-B/UV-A-lamp zodat ze vitamine D3 in hun huid kunnen synthetiseren, zodat ze calcium uit hun voedsel kunnen opnemen. Om gehydrateerd te blijven en ervoor te zorgen dat ze hun huid goed kunnen afstoten, moeten ze dagelijks worden verneveld met water, dat ze via hun huid opnemen. Ze moeten ook worden voorzien van een ondiepe kom met water waarin ze kunnen klimmen als ze dat willen.

Baardagamen moeten levende krekels en meelwormen, bevroren en ontdooide pink- of pluizige muizen krijgen (minstens twee keer per week bestrooid met calciumpoeder), plus een verscheidenheid aan gehakte groenten, waaronder boerenkool, boerenkool, spinazie, romaine sla, mosterdgroen, pompoen, courgette, zoete aardappel, paprika en geraspte wortel. Ze moeten ook twee keer per maand een multivitaminesupplement krijgen dat over hun voedsel wordt gestrooid. Als ze vaak worden vastgehouden, kunnen baardagamen behoorlijk volgzaam en zeer interactief zijn.

Luipaardgekko's

Deze hagedissen danken hun naam aan hun gele huid die aanvankelijk bedekt is met bruine strepen die uiteindelijk vervagen tot vlekken naarmate ze ouder worden. Ze worden ongeveer een voet lang en leven tussen de acht en tien jaar met de juiste zorg. Deze gekko's leven in glazen tanks met rotsen om op te klimmen en een ondiepe schaal met water om in te weken. Ze moeten een vochtige huidendoos krijgen met mos of vermiculiet die dagelijks wordt verneveld om vocht te geven en het normale loslaten van de huid te vergemakkelijken. Ze moeten worden voorzien van een warmtelamp over de tank om temperaturen te handhaven van 90 graden Fahrenheit in de zonnezone tot de lage jaren 70 in de koele zone die het verst van de lamp verwijderd is.

Ondanks hun nachtelijke gedrag in het wild, moeten luipaardgekko's die binnenshuis leven ook worden voorzien van een volledig-spectrum, UV-A/UV-B-lamp om vitamine D3 op de juiste manier te synthetiseren en calcium te absorberen.

Luipaardgekko's moeten elke dag tot om de dag met levende krekels worden gevoerd, samen met af en toe levende meelwormen, waswormen of andere insecten die zijn ingewanden (gevoed met een vitamine-verrijkt dieet) voordat ze worden aangeboden. Insecten moeten ook worden bestrooid met calciumpoeder voordat ze aan de gekko worden gevoerd. Grotere gekko's kunnen ingevroren en ontdooide pinkmuizen worden gevoerd. Gemakkelijk te hanteren en over het algemeen heel zachtaardig, deze hagedissen kunnen geweldige eerste reptielen zijn voor gezinnen.

Korenslangen

Deze oranje- tot roodbruine slangen zijn geweldige huisdieren voor gezinnen, omdat ze gemakkelijk te hanteren zijn en met de juiste zorg twintig jaar kunnen worden. Ze zijn groot genoeg om niet te kwetsbaar te zijn, maar ook niet te groot om intimiderend te zijn. Hoewel ze tussen de 1,80 en 1,80 meter lang kunnen worden, zijn ze doorgaans gemakkelijker te hanteren dan veel boa's en pythons, omdat ze niet zo'n brede singel ontwikkelen als deze andere slangen.

Deze slangen moeten alleen worden gehuisvest in glazen aquaria met ontsnappingsbestendige deksels, ten minste één verbergdoos (zoals een holle boomstam of stuk PVC-buis) om ze een veilig gevoel te geven, en boomtakken om in te klimmen. Ze moeten worden voorzien van een warmtelamp over de tank om een warme zone van 85 graden Fahrenheit en een koele zone in de lage jaren 70 te bieden. Vochtig veenmos of keukenpapier dat regelmatig wordt verneveld en vervangen om schimmelvorming te voorkomen, moet worden verstrekt om te zorgen voor voldoende vochtigheid voor een goede vervelling.

Hoewel slangen calcium binnenkrijgen wanneer ze de botten van hele prooien eten, doen ze het over het algemeen beter als ze een paar uur per dag worden voorzien van een volledig spectrum UVB/UVA-licht om ervoor te zorgen dat ze dag en nacht en seizoenscycli ervaren. Op papier gebaseerd beddengoed, zoals versnipperd papier of commercieel vervaardigde gecomprimeerde kringlooppapierpellets, is ideaal in plaats van houtkrullen of walnootschillen, omdat papier verteerbaar is als het wordt gegeten, terwijl ingeslikt hout of walnootschillen kan leiden tot gastro-intestinale obstructie. Zand mag nooit als bodembedekking worden gebruikt, omdat het ook kan leiden tot intestinale impactie als het wordt ingenomen.

Korenslangen moeten vers gedode of ingevroren en ontdooide knaagdieren worden gevoerd. Levende prooien mogen nooit worden aangeboden, omdat ze de slang kunnen bijten en tot een dodelijke infectie bij uw huisdier kunnen leiden. Jonge slangen kunnen kleine muizen krijgen, terwijl volwassenen grotere muizen of kleine ratten kunnen krijgen. Baby maïsslangen moeten elke vijf tot zeven dagen worden gevoerd, terwijl volwassenen elke zeven tot tien dagen moeten worden gevoerd. Water moet beschikbaar zijn in een ondiepe, niet te kiepen kom die groot genoeg is om in te weken. Korenslangen kunnen het beste twee tot drie dagen na het voeren worden behandeld, nadat ze zijn begonnen met het verteren van hun maaltijd en niet voordat ze weer honger hebben, omdat hongerige slangen chagrijnig en chagrijnig kunnen zijn. meer geneigd om te bijten. Met zachte terughoudendheid kunnen deze slangen behoorlijk tam worden en gemakkelijk reageren op de aanraking van hun eigenaars.

Russische schildpadden

Deze schildpadden (die op het land leven, in tegenstelling tot schildpadden die in het water leven) zijn actief en houden doorgaans van eten. Ze blijven ook klein en worden niet groter dan acht tot tien centimeter lang, waarbij vrouwtjes iets groter zijn dan mannetjes. Met de juiste zorg kunnen ze meer dan 40 jaar leven. Idealiter zijn deze warmteminnende reptielen buiten gehuisvest in warme klimaten; in meer gematigde zones kunnen ze echter worden ondergebracht in goed geventileerde glazen tanks met schermkappen of grote plastic bakken met geventileerde bovenkanten. Behuizingen met ondoorzichtige (in plaats van heldere) zijkanten ontmoedigen schildpadden soms om tegen de tankwanden te ijsberen en te stoten. Warmte kan worden geleverd door standaard warmtelampen, infrarood (rode) warmtelampen of keramische warmtestralers om de koesteringstemperatuur tussen 95 en 100 graden Fahrenheit te houden en de rest van de behuizing niet lager dan de lage jaren 80. Lampen met volledig spectrum die UVB-licht leveren, zijn essentieel voor deze reptielen om vitamine D3 te synthetiseren en vervolgens om calcium in de voeding op de juiste manier te metabolisme.

Russische schildpadden houden van graven en graven, dus ze moeten een diep substraat krijgen, zoals gerecycleerd papier, gepelleteerde producten of versnipperd papier. Andere substraten, zoals konijnenpellets of cipressenmulch, kunnen worden gebruikt als ze vaak worden vervangen om schimmelgroei te voorkomen. Een schuildoos zoals een omgekeerde halve stam of houten kist kan beschutting en veiligheid bieden.

Deze dieren zijn woestijnsoorten die niet veel water verbruiken. Ze moeten een paar keer per week worden geweekt in ondiep warm water om ze gehydrateerd te houden, en ze moeten toegang hebben tot een ondiepe pan met schoon water waaruit ze kunnen drinken als ze dat willen.

Russische schildpadden zijn herbivoren die een verscheidenheid aan donkere bladgroenten eten, waaronder Romaine sla, boerenkool, worteltoppen, boerenkool, mosterdgroenten en bietengranen, plus kleinere hoeveelheden wortelen, pompoen en paprika. Kleine hoeveelheden fruit, zoals appel, bananen, peren en bessen, kunnen af en toe als traktatie worden gegeven, maar mogen niet meer dan 10 procent van het dieet uitmaken.

Commerciële schildpaddiëten zijn ook beschikbaar die kunnen worden gebruikt in combinatie met groenten en fruit. Vers gras en hooi kunnen ook worden aangeboden. Het doel is om zoveel mogelijk variatie in de voeding aan te brengen. Voedsel moet om de dag licht worden besprenkeld met calciumpoeder en op de tussenliggende dagen met calciumpoeder dat vitamine D bevat. Een multivitamine moet ook twee keer per maand op het voedsel worden gestrooid. In het algemeen, zolang hun voeten in contact worden gehouden met een stevig oppervlak, genieten deze zachte reptielen ervan om te hanteren en zijn ze zeer rustige huisdieren.

Pacman Kikkers

Over het algemeen zijn amfibieën doorgaans moeilijker te verzorgen dan de meeste reptielen, dus de meeste amfibieën zijn niet ideaal voor gezinnen met kinderen. Pacman-kikkers kunnen echter geweldige huisdieren zijn als ze goed worden onderhouden. Deze Zuid-Amerikaanse amfibieën, ook wel Argentijnse of sierlijke gehoornde kikkers genoemd, zijn er in verschillende kleuren (geel, groen, oranje en bruin) en patronen (gestreept en gevlekt) en groeien van de grootte van een kwart tot tussen de twee en een half- en vier-inch lange mannetjes en vier tot acht-inch lange vrouwtjes na anderhalf jaar. Met de juiste zorg kunnen deze kikkers wel 15 jaar oud worden.

Pacman-kikkers moeten afzonderlijk worden gehuisvest in plastic of glazen tanks van 10 tot 20 gallon met schermdeksels en vochtig substraat (bladafval of veenmos), evenals schuilplaatsen zoals achter levende planten. Deze kikkers houden ervan om te graven en laten alleen hun ogen boven de grond open; het tanksubstraat moet dus diep zijn. Er kan ook een ondiepe waterschaal aanwezig zijn om in te weken, maar deze moet dagelijks worden vervangen om niet vuil te worden.

De tanktemperatuur moet tussen 72 en 85 graden Fahrenheit worden gehouden. Deze kikkers kunnen uitdrogen en uitdrogen als ze oververhit raken, dus als een verwarmingselement nodig is om de tanktemperatuur te handhaven, is een verwarmingskussen onder de tank of een rode of paarse nachtlamp met laag wattage het beste. Dagelijkse verneveling en het verstrekken van vochtig (maar niet nat) beddengoed helpt hen gehydrateerd te blijven. Het verstrekken van UV-licht voor deze soort is controversieel, omdat deze kikkers in het wild meestal begraven onder bladeren in de bosbodem. Als de tank echter groter is dan 15 cm, wordt een compacte 5,0 fluorescentielamp aanbevolen om te helpen bij de vorming van vitamine D en het calciummetabolisme.

Pacman-kikkers houden van eten en zullen te veel eten als ze de kans krijgen. Over het algemeen eten ze voornamelijk krekels en kakkerlakken, maar ze kunnen ook levende meelwormen, waswormen, zijderupsen, regenwormen, voedervissen en zelfs bevroren en ontdooide kleine muizen, levende rupsen, sprinkhanen en slakken eten. Voedsel moet worden besprenkeld met calciumpoeder aangevuld met vitamine D3 en een keer per week moet een multivitamine op voedsel worden gestrooid. Zeer grote volwassen Pacman-kikkers mogen niet dagelijks worden gevoerd, anders worden ze zwaarlijvig.

Als amfibieën hebben Pacman-kikkers een dunne, kwetsbare huid die snel uitdroogt en gemakkelijk beschadigt als ze ruw worden gehanteerd. Ze absorberen ook gifstoffen en ziektekiemen via hun huid, dus moeten ze zo min mogelijk worden gehanteerd, en wanneer ze worden gehanteerd, mogen ze alleen worden aangeraakt met vochtige handschoenen en niet met blote huid.

Ongeacht de soort, alle reptielen en amfibieën kunnen mogelijk Salmonella-bacteriën bij zich dragen, dus deze huisdieren zijn niet bedoeld voor zeer jonge kinderen die ze zouden kunnen hanteren en vervolgens hun handen in hun mond kunnen steken. Alle kinderen moeten onder toezicht staan wanneer ze voor reptielen en amfibieën zorgen, en gezinnen moeten er zeker van zijn dat ze grondig onderzoek doen naar de zorgbehoeften van een reptiel of amfibie voordat ze er een in huis halen.