Inhoudsopgave:

Mottenballenvergiftiging Bij Honden En Katten - Naftaleen- En Paradichloorbenzeenvergiftigingbenz
Mottenballenvergiftiging Bij Honden En Katten - Naftaleen- En Paradichloorbenzeenvergiftigingbenz

Video: Mottenballenvergiftiging Bij Honden En Katten - Naftaleen- En Paradichloorbenzeenvergiftigingbenz

Video: Mottenballenvergiftiging Bij Honden En Katten - Naftaleen- En Paradichloorbenzeenvergiftigingbenz
Video: Best Grappige Katten En Honden. Compilatie [Nieuwe Hd] 2024, Mei
Anonim

door Jennifer Coates, DVM

De incidentie van mottenballenvergiftiging bij huisdieren is vrij laag - tussen 2002 en 2004 werden 158 gevallen gemeld aan het ASPCA Animal Poison Control Center (APCC). Maar dat wordt niet relevant als het uw huisdier is dat ziek is geworden.

Volgens de APCC gaat het in de meeste gevallen om een huisdier dat een mottenbal eet, maar er kunnen ook problemen ontstaan wanneer ze worden blootgesteld aan de dampen die mottenballen produceren of wanneer hun huid ermee in contact komt. Als je mottenballen in huis hebt, moet je weten waardoor ze giftig zijn en wat je moet doen als je huisdier ermee in contact komt.

Verschillende soorten mottenballen, verschillende giftige reacties

Allereerst zijn mottenballen niet allemaal hetzelfde. Ze kunnen twee verschillende actieve ingrediënten bevatten: naftaleen of paradichloorbenzeen (p-dichloorbenzeen). Deze twee chemicaliën zijn naast mottenballen ook verkrijgbaar als vlokken, cakes en kristallen. In welke vorm dan ook, naftaleen is ongeveer twee keer zo giftig als paradichloorbenzeen, wat betekent dat een huisdier ongeveer twee keer zoveel paradichloorbenzeen kan eten voordat de dood intreedt. Daarom, als je mottenballen gaat kopen, zoek dan naar die gemaakt zijn van paradichloorbenzeen.

De symptomen van toxiciteit van naftaleen en paradichloorbenzeen zijn ook verschillend. Na te zijn gegeten, tast naftaleen eerst het maag-darmstelsel aan, wat leidt tot braken en slechte eetlust, maar daar houden de problemen niet op. Naftaleen beschadigt ook de rode bloedcellen van een huisdier en kan leiden tot bloedarmoede, bruingekleurde slijmvliezen, zwakte, lethargie en soms toevallen. Ook staar en leverschade zijn mogelijk. Naftaleen kan ook via de huid en de longen worden opgenomen, maar de ernstigste problemen ontstaan na inname.

Huisdieren die paradichloorbenzeen eten, kunnen ook overgeven, maar hebben dan meestal symptomen die verband houden met disfunctie van het zenuwstelsel, waaronder desoriëntatie, tremoren, moeite met lopen, kwijlen, depressie en toevallen. Cataract en leverbeschadiging kunnen zich ook ontwikkelen. In zeldzame gevallen zijn rode bloedcelbeschadiging en bloedarmoede mogelijk. Huidcontact met paradichloorbenzeen kan leiden tot een branderig gevoel en plaatselijke irritatie.

De dampen die worden geproduceerd door zowel naftaleen als paradichloorbenzeen kunnen zeer irriterend zijn voor de neus, ogen en longen. Huisdieren die zich in de buurt van mottenballen bevinden, kunnen rode, lopende ogen, een loopneus, niezen en/of hoesten krijgen.

Katten zijn gevoeliger voor mottenballen dan honden, en andere soorten kunnen ook ziek worden na blootstelling. Dierenartsen hebben bijvoorbeeld verschillende gevallen gemeld van vogels die symptomen ontwikkelden zoals lethargie, zwakte en ademhalingsmoeilijkheden na het inademen van dampen van mottenballen. Ten minste één vogel stierf als gevolg.

Wat te doen als uw huisdier is vergiftigd door mottenballen?

Het is duidelijk dat de beste manier om huisdieren tegen naftaleen en paradichloorbenzeen te beschermen, is om ze uit de buurt van mottenballen te houden (ver weg als we het over een vogel hebben). Maar soms, ondanks onze inspanningen, worden dieren toch blootgesteld. Wat moet een huisdierouder dan doen?

Het eten van één mottenbal van naftaleen is voldoende om katten en kleine honden erg ziek te maken, dus dit is geen situatie die genegeerd mag worden. Als u vermoedt dat uw huisdier een mottenbal heeft gegeten (of op een andere manier is blootgesteld), bel dan onmiddellijk uw dierenarts. Het kan mogelijk zijn dat uw huisdier de mottenbal uitbraakt als hij deze de afgelopen uren heeft opgegeten.

Afhankelijk van de toestand van uw huisdier en hoe ver u van de kliniek verwijderd bent, kan uw dierenarts u aanraden om thuis te braken of om uw huisdier mee te nemen voor de procedure. In beide gevallen is verdere behandeling noodzakelijk, tenzij u en uw dierenarts zeker weten dat uw huisdier geen naftaleen of paradichloorbenzeen meer in zijn systeem heeft. Dit kan maagspoeling (uitwassen van de maag), toediening van actieve kool of vloeistoftherapie en medicijnen om braken, toevallen en schade aan de lever en het maagdarmkanaal te beperken, omvatten. Als uit de resultaten van bloedonderzoek blijkt dat uw huisdier bloedarmoede heeft, kunnen ook een bloedtransfusie en medicijnen die de rode bloedcellen beschermen nodig zijn.

Wat voor soort mottenbal heeft uw huisdier ingeslikt?

Aangezien de behandeling kan variëren, afhankelijk van of de mottenballen zijn gemaakt met naftaleen of paradichloorbenzeen, als u niet zeker weet welk type chemische stof in de mottenballen zit die uw huisdier heeft gegeten, kan een handige truc u en uw dierenarts helpen erachter te komen hoe verder te gaan.

  • Voeg 3-4 eetlepels keukenzout toe aan een half kopje lauw water.
  • Meng grondig en voeg indien nodig extra zout toe totdat er geen zout meer oplost.
  • Voeg een representatieve mottenbal toe aan de oplossing.
  • Naftaleenmottenballen drijven en paradichloorbenzeenmottenballen zinken.

Referentie

Mottenafstotende Toxicose. Camille De Clementi. Dierenarts Med. januari 2005;100(1):24-28.

Lees verder

Vergiften (ingeslikt) bij katten

Vergiften (doorgeslikt) bij honden

Aanbevolen: