Omgaan Met De Dood Van Uw Huisdier: Een Belangrijke Gids

2024 Auteur: Daisy Haig | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 03:12

Dieren brengen zoveel vreugde in het leven van huisdierouders. Deze speciale band maakt het onvermijdelijke verlies van een huisdier uiterst pijnlijk om mee om te gaan. De dagen en weken rond de dood van een huisdier zijn nooit gemakkelijk, maar zorgzame professionals en mededierenliefhebbers kunnen de last verlichten. Dit is wat ouders van huisdieren kunnen verwachten als ze door het genezingsproces navigeren.

De beslissing nemen om uw huisdier te euthanaseren

In veel gevallen moeten ouders van huisdieren beslissen of ze een ziek of oud huisdier willen laten inslapen. Het is een moeilijke keuze, ook als een dier lijdt. De omstandigheden zijn typisch beladen met onzekerheid voor de ouder van het huisdier, zegt Dr. Lisa Moses, een specialist in palliatieve zorg en pijn bij het Angell Animal Medical Center van de Massachusetts Society for Prevention of Cruelty to Animals' Angell Animal Medical Center in Boston.

"Er is echt geen andere beslissing die we in het leven nemen die vergelijkbaar is", zegt Moses. “Mensen verwachten er duidelijk over te zijn en te weten wanneer het goed zal voelen. Maar als je op dat moment wacht, verleng je misschien onnodig lijden.”

Hoe moeilijk de beslissing ook is, euthanasie is misschien wel de vriendelijkste optie voor een dier dat lijdt, zegt Michele Pich, een veterinair rouwconsulent en instructeur aan het Ryan Veterinary Hospital van de University of Pennsylvania in Philadelphia.

"Denk erover na in termen van het geven en nemen van de band tussen mens en dier: soms zijn ze er meer voor ons, en soms zijn we er meer voor hen", legt ze uit. "Euthanasie is de eigenaar van een huisdier die besluit de emotionele pijn van het loslaten van zijn geliefde op zich te nemen, om te voorkomen dat zijn huisdier nog meer fysieke pijn voelt."

Er is een verschil tussen intellectueel weten dat het leven van een dier ten einde is en je klaar voelen om voor euthanasie te kiezen, beschrijft Moses. Het is niet verrassend dat de meeste mensen het uitstellen. In een carrière van 30 jaar heeft Moses slechts drie mensen haar laten vertellen dat ze vonden dat ze hun huisdier te vroeg hadden geëuthanaseerd.

Ouders van huisdieren hopen vaak dat het huisdier vredig zal sterven in zijn of haar slaap, maar dit gebeurt zelden en het huisdier lijdt meestal, zegt Moses. “Ik kan de beslissing niet voor hen nemen. Maar ik kan, indien nodig, een pleitbezorger zijn voor mijn patiënt, wat mijn eerste prioriteit is.”

Houd rekening met de levenskwaliteit van uw huisdier

Voor Moses komen beslissingen over euthanasie neer op kwaliteit van leven. "Als ik een nieuwe patiënt ontmoet voor palliatieve zorg of een pijnconsult, beginnen we altijd met een beoordeling van de kwaliteit van leven en komen we tot wederzijdse overeenstemming over wat in het belang van de patiënt is", zegt ze. "Ik beschouw dat als een andere kwestie dan wat ik zou willen of wat de eigenaar van het huisdier zou willen. Wat het huisdier wil, kan anders zijn.”

Om tot de beste beslissing te komen, helpt Moses ouders van huisdieren om bijzonder belangrijke elementen van het leven van het huisdier te identificeren en te erkennen dat wanneer die verloren gaan, de kwaliteit van leven sterk vermindert. Moses had bijvoorbeeld een 18-jarige patiënte die altijd van autoritten hield, maar de ritten werden fysiek ongemakkelijk voor haar en veroorzaakten angst. "Het bracht haar niet meer hetzelfde plezier", zegt ze.

Moses adviseert ouders van huisdieren om zich bewust te zijn van subtiele veranderingen in het gedrag en gedrag van hun huisdier als aanwijzingen dat de kwaliteit van leven afneemt. Dergelijke diensten kunnen bestaan uit apart staan aan de rand van het hondenpark, niet meer genieten van geaaid worden, de hele tijd slapen of veranderde slaappatronen (bijvoorbeeld 's nachts wakker zijn en overdag slapen). Het is vooral belangrijk om een goede relatie te hebben met een vertrouwde dierenarts, die een waardevol perspectief kan bieden, adviseert ze.

"Praat met mensen die om jou en je dier geven om het perspectief te behouden", zegt Moses. "Als mensen die om je geven je vertellen dat er dingen veranderen, let dan op."

Wanneer een huisdier onverwacht sterft

Voor sommige ouders van huisdieren is een onverwachte of natuurlijke dood gemakkelijker, omdat ze niet de beslissing hoeven te nemen om te euthanaseren. Voor anderen maakt de schok het verlies alleen maar moeilijker.

"Mensen hebben de neiging zich hoe dan ook schuldig te voelen", zegt Pich. “Als een dier op natuurlijke wijze sterft, hebben sommige mensen de neiging om te denken dat ze de symptomen misschien eerder hadden moeten krijgen en dat ze hun huisdier hadden kunnen redden. Wanneer een dier wordt geëuthanaseerd, heeft de schuld de neiging zich te concentreren op de vraag of de timing goed was.

Met kinderen praten over de dood van een huisdier

Moses gelooft dat het vaak een passende en zelfs positieve ervaring is voor kinderen om aanwezig te zijn wanneer een huisdier wordt geëuthanaseerd. "Als je eerlijk en direct bent, kunnen ze het redelijk goed aan - als ze de leeftijd hebben om te begrijpen waarom het gebeurt en zich geen zorgen hoeven te maken dat het iemand kan overkomen", zegt ze.

Pich is het ermee eens dat het belangrijk is om zo eerlijk mogelijk te zijn tegen kinderen. Gebruik de term 'in slaap vallen' niet bij kinderen onder de 8 jaar, omdat ze dit kunnen associëren met hun bedtijd en niet willen gaan slapen, adviseert ze. "Als kinderen oud genoeg zijn om een band met het huisdier te hebben, zijn ze oud genoeg om over het verlies te horen", zegt ze.

Of het huisdier nu is geëuthanaseerd of op natuurlijke wijze is overleden, Pich adviseert ouders om kinderen niet te vertellen dat het huisdier is weggelopen of naar een boerderij is gegaan om hun gevoelens te sparen. Deze leugentjes om bestwil kunnen ertoe leiden dat kinderen jarenlang op zoek zijn naar hun huisdier in plaats van te rouwen om het verlies, zegt ze. Het kan ook goed zijn voor kinderen om hun ouders te zien rouwen, zodat ze leren dat verdrietig zijn over een verlies en het uiten van die gevoelens normaal is, voegt ze eraan toe.

Emoties na de dood van een huisdier

Ongeacht de omstandigheden van de dood van het huisdier, kan de onmiddellijke nasleep een emotionele achtbaan zijn. "Er is vaak een gevoel van gevoelloosheid en soms zelfs opluchting dat het dier niet langer lijdt", zegt Pich.

Moses zegt dat ouders van huisdieren vaak moeite hebben om het lichaam te verlaten nadat het dier is overleden, of dat ze een lichaamsdeel (een oor of een stuk staart) willen behouden, wat vooral verontrustend is voor het ziekenhuispersoneel.

Pich, die ondersteuningsgroepen voor het verlies van huisdieren aan de Universiteit van Pennsylvania faciliteert, zegt dat mensen het huis vaak als erg stil beschrijven nadat een huisdier is overleden, zelfs als er anderen thuis zijn. Mensen vinden het in eerste instantie misschien prettig om bezig te zijn of het huis uit te gaan om herinneringen te vermijden.

"De emotionele pijn begint vaak een paar dagen tot een paar weken erger te worden dan op de eerste dag", zegt Pich. "Dit is verrassend voor veel eigenaren, maar het betekent dat de realiteit en de duurzaamheid van de situatie beginnen door te dringen."

Rouwen om het verlies van een huisdier

Pich zegt dat de stadia van rouw na het verlies van een huisdier vergelijkbaar zijn met wat mensen ervaren bij het verliezen van een menselijke dierbare.

De eerste fase, ontkenning, kan komen op het moment van een terminale diagnose, waardoor bezoeken aan dierenartsen worden uitgesteld. Het kan zich ook voordoen na het verlies, door weg te blijven van huis om de afwezigheid van het huisdier niet onder ogen te zien.

Woede komt daarna en kan gericht zijn op zichzelf of de dierenarts (omdat hij het huisdier niet kan redden) of zelfs op het huisdier omdat het niet heeft overleefd. Het kan ook indirect naar buiten komen, zegt Pich, als ongeduld met familie, vrienden of collega's.

Ouders van huisdieren kunnen zich ook schuldig voelen, gebeurtenissen herhalen die tot de dood van het huisdier hebben geleid en zichzelf in twijfel trekken. Gevoelens van depressie kunnen volgen, ongeacht of de persoon een voorgeschiedenis heeft van depressie, aangezien de huisdierouder zich realiseert dat het verlies permanent is.

Ten slotte bereiken mensen acceptatie, waar genezing plaatsvindt, zegt Pich. Deze fase omvat rouw en verdriet, maar met waardering voor alle vreugde die het leven van hun huisdier heeft gebracht.

Manieren vinden om met het verlies van huisdieren om te gaan

Praten met anderen die het verlies begrijpen en ondersteunend en geduldig zijn, kan helpen, zegt Pich. Journaling, yoga, meditatie, kunstprojecten of reizen kunnen ook nuttig zijn. "Het belangrijkste is [voor ouders van huisdieren] om geduld te hebben met zichzelf en keuzes te maken die goed voor zichzelf zijn", adviseert ze.

Soms kan het verlies van een huisdier resulteren in 'gecompliceerd verdriet' of intense en aanhoudende gevoelens van verdriet die het dagelijks leven verstoren. Dit soort verdriet kan zich manifesteren nadat de dood van dierbaren kort na elkaar is overleden, wanneer een nieuw verlies een persoon aan een ouder doet denken, of wanneer de verzorger het overlijden bemoeilijkt, zegt ze.

Steungroepen voor huisdierverlies, waar mensen praten met anderen die hun pijn begrijpen, kunnen het rouwproces helpen normaliseren, zegt Pich. Individuele of gezinsbegeleiding kan ook nodig zijn. Hotlines voor hulp bij verdriet bij huisdieren kunnen bellers in contact brengen met een medelevende luisteraar. "Wees niet bang om hulp te vragen", benadrukt ze.

Herdenken van een overleden huisdier

Sommige mensen kiezen voor begrafenisdiensten of gedenktekens die de betekenis van het verlies erkennen, zegt Pich. Vrienden of familie kunnen bijvoorbeeld samenkomen om een verhaal of foto van het dier te delen. Deze inspanningen eren het huisdier en kunnen mensen helpen het hoofd te bieden, vooral voor eigenaren die geen kans hebben gehad om afscheid van het huisdier te nemen, merkt Pich op. Kinderen willen misschien betrokken zijn, waardoor ze op een gezonde manier hun gevoelens kunnen uiten, voegt ze eraan toe.

Overweeg ingelijste foto's, schilderijen of tekeningen om de herinnering aan een huisdier levend te houden; maak plakboeken of schaduwboxen; laat kleipootafdrukken maken bij de dierenarts; of bewaar de as op een speciale plek in huis of strooi ze uit, stelt Pich voor. Anderen kunnen ervoor kiezen om op naam van een huisdier geld te doneren aan een liefdadigheidsinstelling voor dieren of om niet langer benodigde dierbenodigdheden aan een dierenasiel te geven.

Een nieuw huisdier krijgen na verlies

Mozes raadt af om een nieuw huisdier te nemen zodra iemand sterft. “Het is heel verleidelijk, maar ik was nooit iemand die dat kon. Ik had het gevoel dat het respectloos was voor de relatie met het dier dat ik verloor', zegt ze, eraan toevoegend dat het uiteindelijk een individuele beslissing is. Haar advies is om te wachten en te proberen de pijn te verdragen, hoe oncomfortabel ook.

Pich is het ermee eens dat er geen "juist" moment is om een nieuw huisdier te nemen. De ene persoon is misschien een week later klaar, terwijl de ander een jaar nodig heeft. Sommige mensen steken hun tenen er weer in door een huisdier te koesteren. Een vrouw in een van Pich's steungroepen vatte het samen door te zeggen: "Je weet dat je er klaar voor bent als je een nieuw huisdier mee naar huis kunt nemen en niet verwacht dat zij degene zijn die is overleden."

Door Carol McCarthy