Waarom Verliest Chinchilla Haar? - Kale Plekken Op Chinchilla

2024 Auteur: Daisy Haig | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 03:12

Door Laurie Hess, DVM, Diplomate ABVP (Avian Practice)

Bontslip in chinchilla's is een mooie naam voor het vrijgeven van een groot stuk vacht als reactie op vastpakken of ruw behandelen. Wilde chinchilla's hebben dit mechanisme ontwikkeld om aan roofdieren te ontsnappen wanneer ze worden gevangen; ze laten grote bosjes haar los om uit de mond of poten van een roofdier te komen wanneer het roofdier ze grijpt.

Hoe kunnen chinchilla-eigenaren haarslip voorkomen?

Eigenaren kunnen voorkomen dat de vacht uitglijdt door het dier nooit rechtstreeks bij de vacht of huid te grijpen en door het lichaam van het huisdier altijd van onder de borst, buik en achterhand te ondersteunen. Bovendien moeten eigenaren er zeker van zijn dat ze nooit andere van nature roofzuchtige huisdieren, zoals katten en honden, in de buurt van hun chinchilla's toelaten. Deze andere huisdieren kunnen goedaardig en goedbedoeld zijn in het proberen de chinchilla te grijpen om ermee te spelen, maar kunnen in feite pelsslip of ergere verwondingen veroorzaken.

Hoe bontslip anders is dan normale chinchillabontuitscheiding?

Bij normaal verlies verliezen chinchilla's geleidelijk kleine hoeveelheden vacht over hun hele lichaam naarmate het haar ouder wordt, uitvalt en wordt vervangen door nieuw haar dat eronder groeit. Dit proces is zo geleidelijk dat duidelijke kale plekken niet zichtbaar zijn.

Bij bontslip gaat echter een traumatische gebeurtenis aan de haaruitval vooraf. Een grote hoeveelheid haar valt in één keer af, waardoor een schone, gladde en zeer opvallende kale plek achterblijft.

Hoe lang duurt het voordat het haar van een chinchilla teruggroeit?

Korte, stoppelige haren kunnen binnen enkele weken na het ontstaan van een pelsslip zichtbaar zijn. De terugkeer van een volle, dikke, normale vacht kan tot enkele maanden duren.

Andere oorzaken van haarverlies bij chinchilla's

Andere veel voorkomende oorzaken van haarverlies bij chinchilla's zijn dermatofytose (ringworm) en kauwen op de vacht.

Ringworm - Geen worm, het lijkt er gewoon op

Ringworm is eigenlijk geen worm of parasiet, het is een schimmel. Het is overdraagbaar op mensen en op andere huisdieren via besmettelijke schimmelsporen die op aangetaste haarschachten zitten. Deze schimmelsporen kunnen tot meerdere jaren in droge omgevingen blijven bestaan.

Geïnfecteerde chinchilla's hebben kleine stukjes droge, schilferige huid, meestal op de neus, oren en benen. Ernstig aangetaste dieren kunnen deze plekken echter overal op hun lichaam hebben en de aangetaste huid kan rood, ontstoken en korstig lijken. Een dierenarts kan ringworm diagnosticeren door de aangetaste huid te kweken in speciale kweekmedia voor schimmels, of door een veterinair laboratorium DNA-tests op het haar te laten uitvoeren om te zien of er schimmel aanwezig is.

Behandeling voor ringworm omvat een grondige reiniging van alle gebieden waar de chinchilla in contact is geweest om ervoor te zorgen dat er geen besmettelijk haar achterblijft dat de dierlijke patiënt, andere dieren of mensen opnieuw zou kunnen infecteren.

Licht aangetaste dieren kunnen worden behandeld met plaatselijke voorgeschreven medicijnen die worden aangebracht op de delen van de geïnfecteerde huid. Meer ernstig aangetaste dieren kunnen ook een langdurige behandeling met orale voorgeschreven medicijnen nodig hebben.

Bontkauwen kan worden veroorzaakt door stressvolle levensomstandigheden

Vachtkauwen bij chinchilla's is een veelvoorkomend gedragsprobleem waarbij chinchilla's op de vacht van zichzelf of die van hun kooigenoten kauwen, wat resulteert in een haarvacht die er vlekkerig uitziet. Haar dat teruggroeit in de gekauwde gebieden kan korter en donkerder zijn dan de originele vacht. Kauwen gebeurt meestal over de rug tot aan de staart, maar kan overal op het lichaam voorkomen.

Theorieën over waarom chinchilla's op hun haar kauwen zijn onder meer stress, hormonale onevenwichtigheden, voedingstekorten, onderliggende gebitsproblemen, verveling, de aanwezigheid van andere (parasitaire of schimmel) huidinfecties en een genetische aanleg. De meest algemeen aanvaarde verklaring is dat het kauwen van bont een verplaatsingsgedrag is als reactie op stress in de omgeving, zoals van een overvolle kooi, de aanwezigheid van agressieve kooigenoten of andere roofzuchtige huisdieren (zoals katten en honden), te vaak hanteren, of andere angstopwekkende omstandigheden.

Een dierenarts kan het kauwen van de vacht diagnosticeren door een grondig lichamelijk onderzoek uit te voeren, inclusief een mondonderzoek, om tandaandoeningen uit te sluiten, evenals een reeks huidtesten om de aanwezigheid van huidinfecties zoals ringworm te elimineren. Een goede voeding moet ook worden gegarandeerd om voedingstekorten uit te sluiten.

De oorzaak van het kauwen van de vacht kan moeilijk te achterhalen zijn. De behandeling kan eenvoudigweg het elimineren van mogelijke stressfactoren inhouden door een grotere kooi te bieden, het huisdier minder vaak te hanteren, andere huisdieren of agressieve kooigenoten te verwijderen en te zorgen voor een goed dieet. Andere, meer geschikte dingen aanbieden om op te kauwen, zoals hooi en houten speelgoed, kan ook helpen.

Wat moet een chinchilla-eigenaar doen als er haarverlies optreedt bij zijn huisdier?

Een chinchilla-eigenaar die haaruitval opmerkt bij zijn of haar huisdier, en die zich niet bewust is van een traumatische episode die leidt tot het loslaten van haar, moet het dier laten onderzoeken door een dierenarts die verstand heeft van chinchilla's. De dierenarts kan helpen ervoor te zorgen dat er geen onderliggende huidinfecties zijn die medische behandeling vereisen, kan gedragsproblemen opsporen die tot vachtkauwen kunnen leiden en kan de nodige behandeling voorschrijven.

Als een eigenaar echter op de hoogte is van een bepaald incident waarbij sprake was van een ruwe behandeling die werd gevolgd door het loslaten van de haartjes, is verder onderzoek niet nodig zolang de resterende delen van de haarloze huid schoon, glad en niet ontstoken zijn en het begin van haaruitval vertonen. haargroei binnen een week of twee.