Japanse Bobtail-kattenras Hypoallergeen, Gezondheid En Levensduur

2024 Auteur: Daisy Haig | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 03:12

Als basis voor traditionele Japanse keramische katten die in deuropeningen worden geplaatst als een symbool van geluk - die met een opgeheven poot, wenkend naar bezoekers - is de Japanse Bobtail bekend en erg populair.

Fysieke eigenschappen

De Japanse Bobtail is middelgroot en slank, maar goed gespierd. Zoals de naam al doet vermoeden, is het meest opvallende kenmerk van het ras zijn korte staart, die ongeveer tien centimeter lang is (hoewel hij krult in de vorm van een kurkentrekker, waardoor hij nog korter lijkt). Ondertussen is zijn mooie, zachte en zijdeachtige vacht te vinden in verschillende kleuren en patronen.

Persoonlijkheid en temperament

Een geboren showkat, de Japanse Bobtail is brutaal, nieuwsgierig, alert en gemakkelijk geslagen met vreemden. Altijd attent en liefdevol, de Bobtail is een geweldige metgezel. Als hij een radeloze persoon ziet, biedt de Bobtail zelfs een poot voor troost.

Bovendien is de Bobtail extreem actief en speels, vooral als het gaat om springen en rondhuppelen. Hij geniet van menselijk gezelschap en kan zelfs 'praten' met tjilpende stemmen en een verscheidenheid aan tonen, wat door sommige fokkers 'zingen' wordt genoemd.

Geschiedenis en achtergrond

De oorsprong van de Bobtail is bezaaid met dubbelzinnigheid. Hoewel niet als exclusief Japans beschouwd, lijkt dit oude ras zich oorspronkelijk te hebben ontwikkeld in andere regio's van het Verre Oosten, waaronder Maleisië, Thailand en Birma.

Er zijn veel verwijzingen naar kortstaartkatten in de Japanse folklore, waaronder het verhaal van een kat wiens staart vlam vatte door een vonk uit een nabijgelegen hart. De zenuwachtige kat rende heen en weer en stak huizen in de keizerlijke stad in brand. In de ochtend werd de stad met de grond gelijk gemaakt en de keizer, ziedend van woede, vaardigde een decreet uit dat de staart van alle katten moest worden afgehakt om een volgend ongeluk te voorkomen.

Er is ook de legende van Maneki Neko, de "wennende kat" die veel voorbijgangers aantrok; zozeer zelfs dat zijn figuur nu wordt beschouwd als een symbool van geluk in etalages en huizen. De gevel van de Gotokuji-tempel in de buurt van Tokio toont ook een afbeelding van de kat, die een poot lijkt op te steken als teken van welkom.

Huiskatten kwamen rond de 6e eeuw vanuit China en Korea naar Japan, hoewel het niet bekend is of deze katten de kenmerkende korte staart van de Bobtail bezaten.

In de 17e eeuw zwierven veel Bobtails door de straten en het platteland van Japan. Er zijn zelfs schilderijen en houtsneden uit die tijd met driekleurige katten met korte staarten. Meestal aangeduid in Japan als mi-ke, de katten zijn wit met gedurfde vlekken of rood en zwart. Ze werden vereerd door de Japanners, die hen een luxe en verwend leven gaven in tempels en paleizen.

Het lot van de katten zou echter voor altijd veranderen als de Japanse zijde-industrie werd bedreigd. Toen muizen kostbare zijderupsen en cocons begonnen te vernietigen waarop de Japanse zijde-industrie floreerde, verklaarde de regering dat alle katten moesten worden vrijgelaten om de dreiging het hoofd te bieden. De Bobtail, toen gedwongen voor zichzelf te zorgen op straat, werd gedegradeerd tot een gewone huiskat.

Hoewel het tegenwoordig nog steeds wordt beschouwd als een symbool van geluk in Japan, zal de Bobtail waarschijnlijk nooit worden gezien met het statussymbool zoals het ooit was.

De eerste Bobtails werden in de vroege jaren 1900 in de Verenigde Staten geïmporteerd, hoewel ze pas in 1968 populair zouden worden, toen Elizabeth Freret drie Bobtails uit Japan importeerde. Samen met andere gelijkgestemde fokkers begon Freret een fokprogramma.

In 1969 accepteerde de Cat Fanciers' Association (CFA) Japanse Bobtails voor registratie. In 1971 kregen Bobs een voorlopige status en in 1976 kregen ze de kampioenschapsstatus in de CFA.

Tegenwoordig accepteren alle grote kattenverenigingen de Japanse Bobtail voor het kampioenschap. Onlangs is een langharige variëteit van het ras in de VS verschenen en geaccepteerd. Het is nu algemeen aanvaard dat deze langharige variëteit zo oud is als de kortharige variëteit.