Walvisverbod Geprezen Ondanks Angst Voor Zijstap Van Japan

2024 Auteur: Daisy Haig | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 03:12

SYDNEY, 1 april 2014 (AFP) - Australië en Nieuw-Zeeland juichten dinsdag de beslissing van de rechtbank toe dat Japan zijn jaarlijkse walvisjacht op Antarctica moet stopzetten, maar vreesde dat het de order zou kunnen omzeilen en opnieuw zou kunnen beginnen met de walvisvangst onder een nieuwe "wetenschappelijke" gedaante.

Het in Den Haag gevestigde Internationale Gerechtshof (ICJ) van de Verenigde Naties heeft maandag geoordeeld dat het Japanse walvisvangstprogramma een commerciële activiteit was vermomd als wetenschap, en zei dat het bestaande walvisvangstvergunningen moet intrekken.

Een "zeer teleurgesteld" Tokio zei dat het de uitspraak zou respecteren, maar sloot de mogelijkheid van toekomstige walvisjachtprogramma's niet uit, waarbij Nieuw-Zeeland zijn bezorgdheid uitte dat Japan zou kunnen proberen het bevel te omzeilen.

"De beslissing van het ICJ brengt een gigantische harpoen in de wettigheid van het Japanse walvisjachtprogramma", zei de Nieuw-Zeelandse minister van Buitenlandse Zaken Murray McCully.

Het laat Japan nog steeds een beslissing te nemen nadat ze dit hebben verteerd, namelijk kijken of ze proberen een nieuw wetenschappelijk onderbouwd programma te bedenken waarmee ze weer aan de walvisvangst in de Zuidelijke Oceaan kunnen beginnen.

"Het is onze taak ervoor te zorgen dat we een diplomatiek gesprek voeren dat hen ervan weerhoudt om die koers te varen."

Een Japanse minister verdedigde dinsdag de walvisvangst - door sommigen gezien als een belangrijke culturele praktijk - maar gaf geen details over de volgende stappen die Japan zou nemen.

"Walvisvlees is een belangrijke voedselbron en het standpunt van de regering om het te gebruiken op basis van wetenschappelijke feiten is niet veranderd", zei minister van Landbouw, Bosbouw en Visserij Yoshimasa Hayashi op een persconferentie.

"We zullen het vonnis onderzoeken en (te nemen maatregelen) snel bestuderen", zei hij volgens het persbureau Jiji. Japan heeft ook een kustprogramma voor de walvisjacht dat niet onder het verbod valt.

Australië, gesteund door Nieuw-Zeeland, sleepte Japan in 2010 voor het ICJ in een poging een einde te maken aan de jaarlijkse jacht op de Zuidelijke Oceaan.

Tokio wordt al lang beschuldigd van het exploiteren van een wettelijke maas in het verbod op commerciële walvisvangst van 1986, waardoor de praktijk wetenschappelijke gegevens kon verzamelen.

Volgens Australië heeft Japan sinds 1988 10.000 van de gigantische zoogdieren gedood die onder het plan vallen.

De expert op het gebied van internationaal recht Steven Freeland, van de University of Western Sydney, zei dat Japan zijn walvisvangstprogramma eenvoudig zou kunnen herontwerpen om de uitspraak te omzeilen. Hij wees erop dat het ICJ bevestigde dat wetenschappelijk onderzoek het doden van walvissen kan omvatten - alleen niet zo veel.

"Het probleem voor Japan was dat het niet naar behoren rekening hield met niet-dodelijke onderzoeksmethoden of om de werkelijke vangstcijfers te rechtvaardigen die het had opgegeven", zei hij.

"Japan zou in plaats daarvan heel nauwkeurig kunnen onderzoeken waarom de uitvoering van (zijn onderzoeksprogramma) in strijd is met zijn wettelijke verplichtingen en misschien proberen een nieuw walvisvangstprogramma te ontwerpen en uiteindelijk uit te voeren dat rekening houdt met al deze elementen."

Japan had betoogd dat zijn JARPA II-onderzoeksprogramma gericht was op het bestuderen van de levensvatbaarheid van de walvisjacht, maar het ICJ ontdekte dat het geen manieren had onderzocht om het onderzoek te doen zonder walvissen te doden, of in ieder geval door er minder te doden.

Masayuki Komatsu, voormalig hoofdonderhandelaar voor Japan over de walvisvangst, zei dat Tokio het afgelopen decennium het slachtoffer was geworden van zijn eigen lakse aanpak.

"Het werd duidelijk tijdens de gerechtelijke procedure en hoorzittingen… dat Japan niet ambitieus genoeg was in zijn wetenschappelijk onderzoek, omdat het niet zoveel walvissen heeft gevangen als nodig was om gegevens te verkrijgen," zei hij.

"Als gevolg hiervan werd het hele onderzoek naar walvisjacht beoordeeld als een commerciële jacht."

Een gerespecteerde blogger en sociaal commentator over Japanse kwesties, die de naam Hikosaemon draagt, zei dat de beperkte kwestie of het walvisjachtprogramma al dan niet 'wetenschap' was, grotendeels de plank mis sloeg.

"Ik denk dat het duidelijk is dat beide partijen hier… morele rechtvaardiging van hun standpunten zochten", vertelde hij aan AFP.

"Zelfs als het de technische problemen met zijn wetenschappelijke walvisvangstprogramma kan oplossen… Japan zal moeten afwegen of het de toenemende PR-schade die dit probleem veroorzaakt waard is."

De ironie, voegde Hikosaemon eraan toe, is dat de kwestie van de walvisvangst op zich niet bijzonder belangrijk is voor veel Japanners.

Maar pogingen "om Japan over deze kwestie te demoniseren, hebben een belegeringsmentaliteit aangewakkerd die dit heeft veranderd van een kwestie over het recht om op walvissen te jagen en te eten, in een meer fundamentele kwestie van eerlijke behandeling tussen landen met verschillende culturele waarden."

Van de 16 rechters steunden 12 - waaronder die uit Rusland en China - het vonnis dat Japan beval de walvisvangst op Antarctica te stoppen, volgens Japanse persberichten.

De vier rechters die zich ertegen verzetten waren de Japanse Hisashi Owada en rechters uit Frankrijk, Marokko en Somalië. Owada, 81, een voormalige Japanse vice-minister van Buitenlandse Zaken en ambassadeur bij de Verenigde Naties, is de vader van kroonprinses Masako, de vrouw van kroonprins Naruhito.