Inhoudsopgave:

Een Nadere Blik Op 'Doodle'-hondenrassen
Een Nadere Blik Op 'Doodle'-hondenrassen

Video: Een Nadere Blik Op 'Doodle'-hondenrassen

Video: Een Nadere Blik Op 'Doodle'-hondenrassen
Video: Bevalling van Saar 2024, November
Anonim

Inmiddels ben je waarschijnlijk meer dan een paar Doodle-honden tegengekomen. Labradoodles, Goldendoodles, Bernedoodles, Aussiedoodles - de lijst met eigenzinnige namen voor deze designerhonden of hybriden gaat maar door. Maar hoe mooi de terminologie ook is, het is nog steeds een hond van gemengd ras.

Wat is een doodle-hond?

Een Doodle is een kruising tussen een Poedel en een ander hondenras. (Er zijn ook Oodles en Poos, zoals Schnoodles, Yorkiepoos en Cockapoos.) De originele Doodle was een Labradoodle, gefokt in de vroege jaren 80 door Wally Conron terwijl hij werkte als puppyfokkerijmanager voor de Royal Guide Dog Association of Australia. Zijn doel was om een allergievrije blindengeleidehond te creëren voor een slechtziende vrouw wiens man allergisch was voor hondenhaar. Twee jaar en 33 proeven later kruiste Conron met succes een standaardpoedel met een Labrador en de Labradoodle werd geboren.

Na verloop van tijd werd de Labradoodle een populair ras en idee. Maar met populariteit komt overteelt. Helaas liep de rage van de designerhonden een beetje uit de hand. Al snel werd elk ras gemengd met een poedel geadverteerd als 'hypoallergeen'. Dit was erg aantrekkelijk voor puppy-molens. Plots waren er overal Doodles.

Deze honden hadden ook de reputatie dat ze weinig verharende, relaxte, goedaardige, slimme familiehonden waren - het beste van beide rassen in de mix. Het probleem met genetica is dat er geen garantie is dat je alleen de goede genen krijgt. Zoals Conron zei in een interview met The Sun: "Voor elke perfecte zul je een heleboel gekke vinden."

Kenmerken van Doodle Dogs

Doodle-honden werden zeer aantrekkelijk voor kopers, met hun reputatie voorop. Maar nogmaals, als je de genen van twee verschillende rassen neemt, loop je het risico niet alleen de gewenste eigenschappen van elk ras te verliezen, maar ook gezondheidsproblemen en ongewenste eigenschappen te erven. Laten we bijvoorbeeld de Labradoodle nemen. Labradors zijn vatbaar voor heupdysplasie en oogaandoeningen, zoals progressieve retinale atrofie (PRA), cataracten en retinale dysplasie. Poedels zijn vatbaar voor heupdysplasie, PRA, de ziekte van Von Willebrand (een bloedingsstoornis) en de ziekte van Addison. Gooi de dobbelstenen in de genenpool en je kunt elke combinatie van deze voorwaarden krijgen, of helemaal geen. Dat is de kans die je grijpt met een mix van twee rassen.

En onthoud dat er niet zoiets bestaat als een echt hypoallergene hond. Allergenen worden gedragen in huidschilfers (dode huidcellen), speeksel en urine, dus ze zijn onmogelijk volledig te vermijden. Sommige honden produceren minder allergenen of verharen minder dan andere, maar geen enkele hond is vrij van allergenen. Allergiegevoeligheden variëren van persoon tot persoon, en honden verschillen individueel in hun allergenen, dus je weet nooit echt of, of hoe slecht, je op een bepaalde hond zult reageren.

Ik ben op geen enkele manier anti-Doodle. Ik hou van gemengde rassen, omdat ze aantrekkelijke genetische eigenschappen uit meerdere bronnen combineren. Doodles variëren in grootte, vorm, kleur en vachttextuur, allemaal afhankelijk van hun mix. Maar het is belangrijk om jezelf te onderwijzen voordat je Doodle-land induikt. Zorg ervoor dat u de specifieke rassen onderzoekt en hoe ze compatibel zijn met uw wensen. Hopelijk zult u de individualiteit en uniciteit van uw hond waarderen, ongeacht het type Doodle dat hij of zij is.

Natasha Feduik is een gediplomeerd veterinair technicus bij het Garden City Park Animal Hospital in New York, waar ze al 10 jaar oefent. Natasha behaalde haar diploma in veterinaire technologie aan de Purdue University. Natasha heeft thuis twee honden, een kat en drie vogels en is gepassioneerd om mensen te helpen de best mogelijke zorg voor hun gezelschapsdieren te nemen.

Aanbevolen: