Schildklierkanker (adenocarcinoom) Bij Honden

2024 Auteur: Daisy Haig | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 03:12

Schildklieradenocarcinoom bij honden

De schildklier is verantwoordelijk voor een verscheidenheid aan lichaamsfuncties, met name de coördinatie van hormonen en een normaal metabolisme. Een bijzonder kwaadaardige vorm van kanker, carcinoom wordt gekenmerkt door zijn vermogen om zich snel door het lichaam te verspreiden. Adenocarcinoom wordt alleen gedifferentieerd doordat het zijn oorsprong vindt in het klierweefsel. Adenocarcinoom van de schildklier is een kwaadaardige tumor, die kan uitzaaien naar andere weefsels en organen, waaronder de longen. Omdat jodium essentieel is voor de normale werking van de schildklier, is gevonden dat dit neoplasma vaker voorkomt in gebieden met een jodiumtekort.

Hoewel elk ras kan worden aangetast, blijken boksers, beagles en golden retrievers een hoger risico te lopen dan andere hondenrassen. Net als andere carcinomen wordt het meestal gezien bij oudere honden, maar het kan ook voorkomen bij jonge dieren.

Symptomen en typen

Hieronder volgen de symptomen die gewoonlijk verband houden met adenocarcinoom van de schildklier:

• Grote vaste of beweegbare massa over de luchtpijp van de hond die het strottenhoofd bedekt
• Dypneu (moeilijke ademhaling)
• Dysfagie (moeite met slikken)
• Gewichtsverlies
• Dysfonie (heesheid)
• Polydipsie (verhoogde dorst)
• Polyurie (verhoogde hoeveelheid en/of frequentie van urineren)

Oorzaken

De oorzaak van schildklieradenocarcinoom is nog onbekend.

Diagnose

Uw dierenarts zal uw hond grondig lichamelijk onderzoeken, met bloedonderzoek, biochemisch profiel en urineonderzoek. U moet een grondige geschiedenis van de gezondheid van uw hond en het begin van symptomen geven. De meest informatieve en nuttige test is de bepaling van de T4- (thyroxine) en/of vrije T4-concentratie. Thyroxine is een primair hormoon dat door de schildklier wordt geproduceerd. Het niveau heeft de neiging toe te nemen bij sommige patiënten met adenocarcinoom van de schildklier. Schildklierstimulerend hormoon (TSH) -niveaus zullen ook worden bepaald, samen met T4. TSH is een ander hormoon dat door de hersenen wordt afgegeven en dat de afgifte van het T4-hormoon regelt. Röntgen- en echografie, computertomografie (CT) -scan en magnetische resonantiebeeldvorming (MRI) zijn enkele van de diagnostische hulpmiddelen die uw dierenarts kan gebruiken om de diagnose te bevestigen en om te bepalen of de tumor is uitgezaaid. Uw dierenarts kan ook een biopsie van het schildklierweefsel uitvoeren om te zien of er kwaadaardige cellen in de schildklier aanwezig zijn.

Behandeling

Er is nog geen curatieve behandeling beschikbaar voor dit neoplasma van de schildklier bij honden. Chirurgie kan worden toegepast voor gedeeltelijke of volledige verwijdering van de schildklier, samen met het neoplastische weefsel. Omdat dit gebied een uitgebreide bloedtoevoer heeft, is het mogelijk dat er tijdens de operatie uitgebreide bloedingen optreden, waardoor een bloedtransfusie naar de hond nodig is. Andere protocollen die worden gebruikt voor de behandeling van adenocarcinoom van de schildklier omvatten radiotherapie en chemotherapie. Als de schildklier is verwijderd, kan uw dierenarts het jodiumsupplement thryoxine voorschrijven dat oraal aan uw hond moet worden gegeven om andere lichaamsfuncties die afhankelijk zijn van thyroxine in stand te houden. Uw hond heeft een leven lang thyroxine-suppletie nodig als dit een van de oorzakelijke factoren is.

Wonen en Management

Honden die zijn behandeld voor adenocarcinoom van de schildklier moeten worden aangemoedigd om te rusten als activiteit ademhalingsproblemen veroorzaakt. Houd uw hond zoveel mogelijk in een omgeving met weinig stress. De hartslag bij deze patiënten heeft de neiging te fluctueren, dus uw hond kan op elk moment onverwachts instorten. Neem in zo'n situatie direct contact op met uw dierenarts. Volg de behandelrichtlijnen van uw dierenarts, vooral bij het thuis toedienen van de chemotherapeutica. Veel chemotherapeutische middelen kunnen gevaarlijk zijn voor uw gezondheid als ze niet op de juiste manier worden behandeld. Raadpleeg uw dierenarts over de beste werkwijzen.