Tandglazuur Misvorming Bij Honden

2024 Auteur: Daisy Haig | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 03:12

Emailhypoplasie/hypocalcificatie bij honden

De buitenste laag van de tand, het glazuur, ontwikkelt zich volgens een specifieke reeks fysieke en omgevingsfactoren. Normaal ontwikkeld glazuur ziet er glad en wit uit. Wanneer de omstandigheden in de omgeving echter de ontwikkeling van tandglazuur belemmeren, kunnen tanden er verkleurd, ontpit of anderszins ongewoon uitzien.

Lichamelijke invloeden, zoals het hondenziektevirus (bij jonge puppy's die niet zijn gevaccineerd) of koorts gedurende een langere periode, kunnen putjes en verkleurde glazuuroppervlakken veroorzaken. Lokale invloeden, zoals letsel (zelfs door het trekken van melktanden) in een korte tijdsperiode kunnen ervoor zorgen dat er specifieke patronen of banden op de zich ontwikkelende tanden verschijnen. Dit soort trauma's kan resulteren in minder dan normale afzettingen van glazuur, medisch genoemd hypocalcificatie. Het gebrek aan voldoende glazuur kan ertoe leiden dat de tanden gevoeliger zijn, met blootliggend dentine (dat normaal gesproken verborgen is onder het glazuur) en af en toe breuken van ernstig aangetaste tanden. De tanden blijven meestal volledig functioneel.

Symptomen en typen

• Onregelmatig tandoppervlak met putjes in het glazuur met verkleuring van aangetast glazuur en mogelijke blootstelling van onderliggend dentine (lichtbruin uiterlijk)
• Vroege of snelle ophoping van tandplak (bacteriën, voedselfilm, dode huidcellen en mucine) en tandsteen (calciumfosfaat en calciumcarbonaat gemengd met organisch materiaal) op geruwd tandoppervlak
• Mogelijke gingivitis en/of versnelde parodontitis/tandvleesontsteking

Oorzaken

• Letsel tijdens glazuurvorming op de tanden
• Hondenziektevirus, koorts, trauma (bijv. ongevallen, overmatig geweld gebruikt tijdens het trekken van melk-/melktanden)

Diagnose

Verkleurde tanden kunnen door uw dierenarts worden gevonden tijdens een routine lichamelijk onderzoek, dat normaal gesproken een volledig mondeling examen omvat. Intraorale röntgenfoto's (röntgenfoto's) kunnen dan door uw dierenarts worden gemaakt om te bepalen of de wortels van de tanden nog leven.

Behandeling

De behandeling van het gebit van uw hond hangt af van de mate van afwijkingen en de uitrusting en materialen die beschikbaar zijn. Uw dierenarts zal proberen een zo glad mogelijk oppervlak op de tanden van de kat te creëren. Voorafgaand aan het ontvangen van tandheelkundig werk, krijgt uw hond pre-operatieve antibiotica en orale pijnstillers. Uw dierenarts zal proberen het aangetaste glazuur voorzichtig te verwijderen door het glazuur te schrobben met speciale tandheelkundige instrumenten, waarbij ervoor wordt gezorgd dat niet te veel glazuur en/of dentine wordt verwijderd of dat de binnenkant van de tanden oververhit raakt.

Als de binnenkant van de tanden bloot is komen te liggen als gevolg van de hypocalcificatie, worden ze verzegeld met een hechtmiddel dat is gemaakt om de binnenkant van de tand samen met het oppervlak te beschermen. Een sterke fluoridebehandeling die op de tanden wordt toegepast, kan samen met de andere behandelingen worden gebruikt om de gevoeligheid te verminderen en de sterkte van het glazuur te vergroten. Het moet op een droog tandoppervlak worden aangebracht met een vernis of sterke natriumfluoridepasta. Deze behandeling vindt plaats onder medische begeleiding in het ziekenhuis.

Het gebruik van fluoride bij uw hond thuis zonder een dierenarts te raadplegen is niet aan te raden, aangezien fluoride giftig kan zijn en zelf schade aan het glazuur kan veroorzaken als het niet op de juiste manier wordt aangebracht.

Wonen en Management

Als bij uw hond hypocalciëmie is vastgesteld, zal uw dierenarts u aanraden om uw gebit regelmatig professioneel te laten reinigen, ongeveer een of twee keer per jaar, maar mogelijk vaker, afhankelijk van de toestand van het gebit. Er zal ook routinematige thuiszorg, met een regelmatig poetsprogramma, moeten worden uitgevoerd. Als u niet bekend bent met tandenpoetsen voor honden, vraag dan uw dierenarts om de juiste technieken voor u te demonstreren.

Wekelijkse toepassing van stannofluoride kan thuis worden gedaan, maar voorzichtigheid is belangrijk. U moet voorkomen dat uw hond toegang heeft tot het fluoride of het doorslikt (hoewel een kleine hoeveelheid die wordt ingeslikt niet kan worden verholpen), aangezien tinfluoride in grote doses giftig kan zijn. Overmatig kauwen op harde voorwerpen moet ook worden ontmoedigd.