Inhoudsopgave:
Video: Stamcelaandoeningen Als Gevolg Van Abnormale Ontwikkeling En Rijping Bij Katten
2024 Auteur: Daisy Haig | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 03:12
Myelodysplastische syndromen bij katten
Myelodysplastische syndromen zijn een groep aandoeningen die de hematopoëtische stamcellen van de kat aantasten, die de rode bloedcellen, witte bloedcellen en bloedplaatjes vormen. Deze aandoeningen worden gekenmerkt door de abnormale ontwikkeling en rijping van hematopoëtische stamcellen en kunnen primair (aangeboren) of secundair zijn (als gevolg van kanker, blootstelling aan geneesmiddelen en/of infecties).
Myelodysplastische syndromen komen vaker voor bij katten dan bij honden.
Symptomen en typen
- Zwakheid
- Lethargie
- Bleke slijmvliezen
- Gewichtsverlies
- Hevig bloeden
- Terugkerende infecties
- Uitbreiding van milt en lever
Oorzaken
Myelodysplastische syndromen worden vaak geassocieerd met FeLV-infecties. Andere risicofactoren zijn onder meer:
- infecties
- Beenmergdysplasie
- Idiopathische neutropenie
- Geneesmiddeltoxiciteit (bijv. oestrogeen, cytotoxische antikankermiddelen of combinatie van trimethoprim en sulfa)
Diagnose
U moet een grondige geschiedenis van de gezondheid van uw katten, inclusief het begin en de aard van de symptomen, aan uw dierenarts geven. Hij of zij zal dan een volledig lichamelijk onderzoek uitvoeren, evenals een biochemisch profiel, urineonderzoek en volledig bloedbeeld (CBC). Bloedonderzoek is vooral belangrijk bij het stellen van de diagnose, omdat het een abnormale afname van het aantal bloedcellen (cytopenie) aan het licht kan brengen. Bij sommige katten wordt ook megaloblastaire bloedarmoede gezien.
Andere abnormale bevindingen zijn onder meer grote, bizarre bloedplaatjes en onrijpe granulocyten (type witte bloedcellen) met een abnormale vorm en grootte. Uw dierenarts zal ook een beenmergmonster nemen om het productieproces van rode bloedcellen en witte bloedcellen te evalueren en afwijkingen te identificeren.
Behandeling
De behandeling is meestal niet-specifiek, tenzij de onderliggende oorzaak wordt vastgesteld. Vaak zijn katten die lijden aan myelodysplastische syndromen vatbaar voor ernstige complicaties, zoals infecties, en hebben ze intensieve verpleegkundige zorg nodig. In deze gevallen zullen deze dieren antibiotische therapie ondergaan totdat hun aantal witte bloedcellen normaliseert. Deze katten zijn ook vatbaarder voor ernstige bloedarmoede en bloedingen en zullen meerdere bloedtransfusies nodig hebben.
Wonen en Management
Tijdens de behandeling is regelmatig bloedonderzoek nodig om de voortgang van het dier te evalueren. Helaas is de algehele prognose van deze dieren niet goed, zelfs niet na behandeling. Het stabiel houden van de kat is echter noodzakelijk om verdere verergering van de symptomen te voorkomen.
Aanbevolen:
Abnormale Traanstroom Als Gevolg Van Verstopping Van De Neuskanalen Bij Konijnen
Epiphora is een aandoening van de ogen. Het wordt gekenmerkt door een abnormale stroom van tranen uit de ogen, meestal optredend als gevolg van ooginfectie of -ontsteking, slechte ooglidfunctie of verstopping van de neus en het ooggedeelte van de traankanalen (nasolacrimaal)
Abnormale Molaire Ontwikkeling Bij Honden - Abnormale Molaire Ontwikkeling Bij Honden
De abnormale ontwikkeling en vorming van de mandibulaire tand, een kies die zich drie tanden van de middellijn van de kaak bevindt, is een mondgezondheidsprobleem dat voornamelijk wordt gezien bij honden van kleine rassen
Abnormale Urine-uitstroom Als Gevolg Van Urineblaasdisfunctie Bij Katten
Vesicourachal diverticula treedt op wanneer de urachus van een foetus - embryologisch kanaal of buis die de placenta verbindt met de urineblaas van de foetus - niet sluit
Stamcelaandoeningen Als Gevolg Van Abnormale Ontwikkeling En Rijping Bij Honden
Myelodysplastische syndromen zijn een groep aandoeningen die de hematopoëtische stamcellen van de hond aantasten, die alle soorten bloedcellen in het lichaam vormen
Aandoeningen Als Gevolg Van Abnormale Afscheiding Van Een Tumor Bij Honden
Paraneoplastische syndromen kunnen worden gezien bij elke hond met een kwaadaardige (meest voorkomende) of goedaardige tumor (zeldzaam)