Prepuberale Castratie: Klinkt Eng, Maar Het Is Noodzakelijk
Prepuberale Castratie: Klinkt Eng, Maar Het Is Noodzakelijk

Video: Prepuberale Castratie: Klinkt Eng, Maar Het Is Noodzakelijk

Video: Prepuberale Castratie: Klinkt Eng, Maar Het Is Noodzakelijk
Video: Castreren of steriliseren van je hond of kat 2024, November
Anonim

Een van de grootste struikelblokken in de strijd tegen overbevolking van huisdieren is de hele kwestie van het steriliseren en castreren van katten en honden voordat ze uit opvangomgevingen komen. Het is zowel moreel gewetenloos voor mij als dierenarts om deze huisdieren uit het zicht te laten voordat ze hun reproductieve doodlopende weg verzekeren en begrijpelijkerwijs een mijt die verontrustend is om ze de potentiële gezondheidsrisico's te laten nemen die gepaard kunnen gaan met dergelijke vroege sterilisaties en castraties.

Wetende dat de meeste mensen sterilisaties en castraties nodig hebben die voorverpakt zijn met hun adopties (omdat ze anders hun menselijkheid zouden kunnen verknoeien en onbewust een dier toelaten om zich voort te planten), maakt dit raadsel des te erger. Hoewel ik er een hekel aan heb om aan te nemen dat mensen mensen zullen zijn, net zoals huisdieren huisdieren zullen zijn, lijkt er geen betere manier om de problemen aan te pakken die niet-gesteriliseerde, niet-gecastreerde huisdieren aanwezig zijn dan het probleem bij de bron te elimineren.

Prepuberale castratie (de medische term voor castraties en castraties die worden uitgevoerd voordat het typische puberteitsvenster van zes maanden wijd opengaat en het gedrag van honden en katten zijn zin geeft met de populatiecontroles die we anders misschien zouden wensen) wordt nu algemeen bepleit door de veterinaire shelter medicine community als een van onze instrumenten om reproductie onder afgestudeerden van opvangcentra te beperken.

En we hebben het nu niet over drie of vier maanden oud. Dit zijn baby's van zes tot acht weken, zelfs. Gelukkig doen deze jongens het heel goed wanneer dierenartsen zijn getraind in de gespecialiseerde technieken die zijn ontworpen om effectief en economisch (meer dan voor oudere huisdieren) de gewraakte geslachtsklieren te verwijderen.

Toch is de praktijk niet zonder controverse. Doorgewinterde dierenartsen die zijn geschoold in het standaard tijdsbestek van zes maanden, hebben grote bedenkingen bij de veiligheid van een dergelijke procedure, terwijl het publiek zijn gezicht verknoeit en zegt: Dat soort vroege chirurgie lijkt een beetje overdreven, nu, niet? Ik bedoel, het zijn maar kleine baby's!'

Sommige van mijn cliënten zijn ook terecht boos over de procedure. Vorige week bracht een van mijn cliënten haar twee jaar oude opvangcentrum binnen, die ze adopteerde als een 10-weekse. Ze weigerden haar de keuze te geven om haar dierenarts de procedure na zes maanden te laten uitvoeren in een faciliteit van hogere kwaliteit met meer zorgvuldige anesthesiecontrole. Echt niet. Nu heeft haar hond urine-incontinentie en vraagt ze zich af of de leeftijd van de procedure hieraan heeft bijgedragen. Ik vraag het me ook af.

Toch kan het protectionisme van dierenartsen van een brood-en-boterprocedure wel eens een rol spelen bij de veiligheidsproblemen waarover sommige dierenartsen klagen. (Ja, het is waar dat we minder steriliseren en castreren nu deze praktijk meer wijdverbreid is, maar ik denk dat nee-zeggers op dit gebied een steeds kleiner percentage dierenartsen vormen.)

En wat het publiek betreft, is het ook zo dat vouchers voor toekomstige sterilisaties en castraties gewoon niet lijken te voldoen. Het is een realiteit dat een aanzienlijk percentage goedbedoelende maar minder verantwoordelijke adoptanten altijd door de kieren zal glippen.

Bovendien, gezien de beperkte middelen van opvangcentra, lijken de lagere kosten van deze vroege sterilisaties en castraties deze timing te rechtvaardigen, zelfs als een hoger percentage problemen theoretisch zou kunnen leiden tot latere jaren (urine-incontinentie bij vrouwelijke honden, zoals in mijn vorige voorbeeld).

Over het algemeen heeft het besparen van middelen, zodat meer huisdieren kunnen worden gesteriliseerd, gecastreerd en beschermd, voorrang op het relatief lage risico en de geringe maligniteit van mogelijke gezondheidsproblemen rond prepuberale castratie.

Dus waar gaat de controverse over?, moet ik vragen. Per saldo lijkt het een goed idee … voor een opvangcentrum. Wat is jouw mening?

Aanbevolen: