Krijgt Uw Huisdier Betere Medische Zorg Dan U?

2024 Auteur: Daisy Haig | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 03:12

Laatst beoordeeld op 21 januari 2016

Behandelen wij mensen onze huisdieren vaak beter dan onszelf?

Doe geen moeite om te antwoorden; Ik weet de waarheid. De meeste serieuze huisdieren zijn maar al te bereid om hun medische problemen uit te stellen ten gunste van hun huisdieren.

Aangezien ik een dierenarts ben die haar brood verdient door ervoor te zorgen dat haar patiënten de zorg krijgen die ze nodig hebben, zou je misschien denken dat ik het leuk zou vinden om de dagelijkse bezoeken van een klant te vermaken met een en ander huisdier dat oprecht aandacht nodig heeft. Maar soms – te vaak zelfs – heeft de cliënt meer hulp nodig dan het huisdier. En dat roept een hele reeks problemen op waarvan u misschien niet denkt dat dierenartsen ze zouden moeten behandelen.

Veel van mijn klanten zijn fervente huisdieren - in het uiterste geval. (Voor het geval je je afvraagt, dit geldt voor alle dierenartsen. We handelen elke dag in atypische huisdieraanbidding.) En dit is OK; niet alleen omdat we op deze manier ons brood verdienen, maar ook omdat we soortgelijk, door huisdieren geteisterd gedrag bij onszelf kunnen herkennen.

Dat betekent echter niet dat we ons niet bezighouden met de zeer persoonlijke problemen waarmee onze klanten worden geconfronteerd wanneer duidelijk wordt dat ze meer om de gezondheid van hun huisdier geven dan om die van henzelf.

Natuurlijk weet ik dat veel dierenartsen zichzelf graag buiten de emotionele lus houden. Compassiemoeheid is een recept voor burn-out, zoals we allemaal weten. Maar deze poging tot persoonlijk behoud is voor sommigen van ons gewoon niet haalbaar. Burn-out of niet, sommigen van ons geloven dat deze baan niet de moeite waard is zonder de inherente psychologische risico's.

Daarom zijn we bereid om stress te veroorzaken als we onze klanten zien wegkwijnen terwijl ze voor hun kroost huisdieren zorgen. Dat is de reden waarom sommigen van ons buitensporige hoeveelheden energie besteden aan het vasthouden van de handen van onze klanten wanneer ze problemen hebben met het nemen van beslissingen. En dat is waarom we soms wakker liggen van onze cliënten, terwijl we ons eigenlijk op onze patiënten zouden moeten concentreren.

Maar er is nog een ander aspect dat alle dierenartsen - niet alleen bijzonder gevoelige of excentrieke - in gedachten moeten houden: alle klanten nemen beslissingen voor hun huisdieren op basis van hun persoonlijke ervaringen. Dit kan zijn hoe het ging met hun eigen kankerzorg, hoe de zorg aan het einde van het leven van hun ouders werd behandeld, of dat ze voor zichzelf bang zijn voor artsen.

Op Dolittler heb ik je dingen horen zeggen als:

• Ik ben dik, maar dat is geen excuus om mijn honden niet slank te houden.
• Ik heb een hekel aan de tandarts, maar ik zou tandheelkunde voor mijn huisdieren nooit opgeven.
• Ik zou nooit meer chemo doen, maar ik zou niet met mijn ogen knipperen voor chemo als mijn kat kanker had.
• Ik wou dat ik euthanasie voor mezelf kon kiezen.

Natuurlijk hoor ik ook de tegenovergestelde uitdrukkingen - misschien vaker (behalve de opmerking over euthanasie) - maar het gaat allemaal om mijn punt: mensen personaliseren de patiëntenzorg namens hun huisdieren. En als mijn ervaring een leidraad is, doen ze het vaker nu er meer geavanceerde zorg beschikbaar is voor huisdieren.

Daarom ben ik gaan denken: komt dit omdat huisdieren meer als kinderen worden behandeld (die door hun ouders zorgvuldiger worden behandeld dan volwassenen zichzelf doorgaans behandelen)? Wat kan ik doen om mijn cliënten te werven om zelf betere gezondheidszorg te zoeken? Ik weet dat het niet mijn rol is, maar is het niettemin mijn verantwoordelijkheid als mens?

Ik weet dat sommigen van jullie in deze categorie vallen van ouders van huisdieren en zorgverleners die zichzelf verwaarlozen. Hoezo? En wat is de rol van een dierenarts of veterinaire technicus, indien van toepassing? Is het hun plaats om advies te geven? Deel uw ervaring.