Bloedonderzoek: Wat Het Betekent En Waarom Uw Huisdier Het Nodig Heeft (Deel 2: Bloedchemie)

2024 Auteur: Daisy Haig | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 03:12

Het blijkt dat dit onderwerp wat stoom aan het verzamelen is hier op Dolittler - zoals het is in veterinaire geesten over het hele spectrum van geneeskunde voor gezelschapsdieren. Dat is de reden waarom dit onderwerp een behandeling in twee delen vereist om goed aan te pakken.

Hoewel bloedonderzoek een steeds vaker voorkomend onderdeel is van de medische zorg van elk huisdier, zal niet elke dierenarts het bloed van uw huisdier automatisch afnemen. Daarom moet je begrijpen waarom we dat doen en wat we hopen te leren door dit soort [soms dure] bewijzen te verzamelen.

Voor een beter begrip, hier zijn de typische redenen waarom we zo ver gaan om uw huisdier te porren en hun "rode goud" terug te krijgen:

• Omdat hij ziek is en we niet zeker weten waarom of meer informatie nodig hebben over hoe zijn lichaam reageert op een bepaalde ziekte of proces.
• Omdat haar ziekte verergert of verbetert op een manier die we moeten meten zodat we onze behandelingen (medicijnen, enz.) kunnen aanpassen.
• Omdat we een behandelingsschema voor uw huisdier overwegen waarvoor langdurige medicijnen nodig zijn die schade kunnen toebrengen aan huisdieren met bepaalde risicofactoren (zoals pijnstillers voor artrose bij huisdieren met een reeds bestaande lever- of nierziekte).
• Omdat uw huisdier een verdovingsprocedure nodig heeft en we willen dat ze tijdens dit proces zo veilig mogelijk is. Sommige ziekten of aandoeningen vereisen dat we onze protocollen wijzigen of anesthesie uitstellen als ze aanwezig zijn.
• Omdat we graag jaarlijks de basisfuncties van uw huisdier bijhouden en bloedonderzoek is een manier om deze objectief te meten. Het bijhouden van deze veranderingen is vaak cruciaal om de zorg voor uw huisdier te optimaliseren.

Dat gezegd hebbende, wil ik eerst herhalen: de meest voorkomende soorten bloedonderzoek zijn gericht op het uitgebreid testen van de lichaamsfuncties en het zoeken naar tekenen van ziekte en wanorde. Ze omvatten de CBC (zie de post van gisteren) en bloedchemie (AKA, "chemie" of "chem").

Als de CBC (complete bloedtelling) de bloedcellen zelf test, draait de bloedchemie om het testen van de vloeistof die de bloedcellen gebruiken om door het lichaam van een huisdier te gaan. De componenten van deze vloeistof weerspiegelen de chemische elementen die door bepaalde organen worden gebruikt, gefilterd of geproduceerd, en bieden daardoor informatie over hun basisgezondheid en mogelijke 'ziekte'.

Logisch, toch?

Meer specifiek, hier zijn de "chemicaliën" die we het liefst meten en waarom:

LEVER FUNCTIE

Deze elementen geven in het algemeen aan hoe goed de lever van een huisdier functioneert.

alkalische fosfatase ("alk phos", SAP of ALP)

Leverbeschadiging, medicijnen, botletsel, skeletaandoeningen, kanker, zwangerschap en normale groei kunnen allemaal het niveau van dit enzym verhogen. Gastro-intestinale ziekten en endocriene ziekten (zoals die van Cushing) kunnen ook het niveau ervan verhogen. Te laag? Eiwit- en vitaminetekort (en ernstige leverziekte in het eindstadium) kan het uitputten.

alanine transaminase (alanine aminotransferase, ALT)

Gifstoffen, medicijnen, leverschade en nierinfecties kunnen het allemaal verhogen. Een verminderde galstroom kan deze laten vallen (zoals wanneer een lever "overbelast" is). Milde verhogingen geven ons geen stress (bij afwezigheid van symptomen), maar in deze gevallen is vervolgbloedonderzoek altijd noodzakelijk.

bilirubine totaal (T Bili)

Toxiciteit (vergiftiging), sommige vormen van bloedarmoede en leverziekte kunnen allemaal deze hoeveelheid galpigment (geproduceerd door de lever) verhogen. Bepaalde vormen van ondervoeding, te vette diëten en een zieke lever in het eindstadium kunnen gepaard gaan met lage niveaus.

albumine

Dit eiwit wordt geproduceerd door de lever. Als zodanig vertelt de uitputting ons dat er iets met dit orgaan aan de hand kan zijn. Maar ondervoeding kan het ook. Koorts, infectie, brandwonden, zwelling en lage calciumspiegels zullen waarschijnlijk ook de albuminespiegels verlagen. Hoewel zelden verhoogd, kan ernstige uitdroging het soms een beetje verhogen.

NIERFUNCTIE

Als we zeggen dat we de nierfunctie van uw huisdier testen met bloedonderzoek, zijn dit de meest voorkomende tests waar we naar kijken.

bloedureumstikstof (BUN)

Nierbeschadiging is waar we als eerste aan denken als de BUN (meestal uitgesproken als "B. U. N.", niet als "broodje") op is. Maar bepaalde medicijnen, darmbloedingen, overmatige eiwitinname, uitdroging en extreme inspanning kunnen het verhogen. Als het laag is, hebben we de neiging om in sommige gevallen te denken aan slechte voeding, slechte gastro-intestinale absorptie of zelfs leverschade.

creatinine

Omdat de nieren geacht worden deze chemische stof uit te filteren, wijst de hoogte ervan ons altijd in de richting van nierbeschadiging of uitdroging. Spierafbraak (zoals bij extreme inspanning) kan het lichaam ook overspoelen met creatinine, terwijl bepaalde medicijnen de nierfiltratie ervan kunnen aantasten. Verwarrend genoeg kunnen lage niveaus wijzen op nierbeschadiging, eiwitgebrek, leverziekte of zwangerschap.

creatinekinase (CK, CPK)

Dit enzym duidt meestal op nierproblemen, uitdroging of spierafbraak, zoals bij extreme stress, letsel of inspanning.

ELEKTROLYTEN

Deze individuele elementen worden gemeten om de interactie van een groot aantal complexe processen te bepalen. Ze kunnen samengaan met bepaalde ziekten of aandoeningen en het kennen van hun werkelijke waarde helpt ons onze behandelingsopties te sturen, vooral als het gaat om vloeistoftherapie.

natrium

Natrium (Na) gaat verloren bij braken en diarree. Het kan helpen om de hydratatiestatus van een huisdier aan te geven. Huisdieren met de ziekte van Addison en nierziekte kunnen ook lage niveaus hebben.

kalium

Lage kaliumspiegels (K) worden gezien bij acuut braken en diarree. Nierfalen en andere nierproblemen, de ziekte van Addison, uitdroging en urinewegobstructie zullen het verhogen. Extreem hoge niveaus, zoals we vaak zien bij "geblokkeerde" katten, kunnen leiden tot dodelijke hartritmestoornissen.

chloride

Chloride (afgekort Cl) is vaak laag bij acuut braken. Patiënten met de ziekte van Addison zullen ook lagere niveaus vertonen. Verhogingen worden vaak geassocieerd met uitdroging.

PANCREATISCHE FUNCTIE

De alvleesklier is een gevoelig gastro-intestinaal en endocrien (hormoonproducerend) orgaan dat gemakkelijk beledigd kan worden. Huisdieren met hoge niveaus van de volgende twee enzymen kunnen acute (plotselinge) of chronische (langdurige) pancreatitis ervaren. Hoge amylasespiegels kunnen ook in verband worden gebracht met nierziekten.

• amylase
• lipase

ANDERE BASIS

glucose

Heb je suikerziekte? Gestresst? Heeft u uw bloedsuikerspiegel uitgeput door toevallen? Is uw puppy van een klein ras plotseling ingestort? Heeft ze misschien wat

totale proteïne

Braken, diarree, leverziekte, slechte voedingswaarde van gastro-intestinale malabsorptie, uitdroging zullen het allemaal verhogen. Lupus, leverziekte, chronische infecties en leukemie zullen het allemaal laten vallen.

calcium

Calcium (Ca)-niveaus kunnen wijzen op een verscheidenheid aan ziekteprocessen. Sommige tumoren, bepaalde hormonale aandoeningen (hyperparathyreoïdie) en nieraandoeningen kunnen deze waarde beïnvloeden.

Dat is mijn samenvatting. Maar laat u niet misleiden: de complexe interactie van componenten in het bloed, in combinatie met andere processen zoals ze altijd zijn, kan de interpretatie van deze bevindingen niet zo eenvoudig maken (en dat is een understatement). Als de een omhoog gaat, kan de ander naar beneden komen - en vice versa.

Daarom is het begrijpen van deze testresultaten een noodzakelijkerwijs "holistisch" proces waarbij we de bevindingen van onze individuele patiënten (op fysieke, CBC, andere laboratoriumtests, röntgenfoto's en/of meer geavanceerde beeldvorming) samenvoegen. Zelfs dan is het nergens zoals in Star Trek.

Zucht…had ik maar een Tricorder…