Overmatig Kalium In Het Bloed Bij Katten

2024 Auteur: Daisy Haig | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 03:12

Hyperkaliëmie bij katten

De toestand van hyperkaliëmie wordt uitgedrukt door aanzienlijk hogere dan normale concentraties van kalium in het bloed. Normaal geëlimineerd in de nieren, kunnen kalium en de verhoogde zuurgraad ervan in het bloed van de kat een

directe invloed op het vermogen van het hart om normaal te functioneren, waardoor dit een aandoening met hoge prioriteit is. De eliminatie wordt versterkt door aldosteron, een hormoon dat ervoor zorgt dat de tubuli van de nieren natrium en water vasthouden. Daarom kunnen aandoeningen die de renale eliminatie van kalium kunnen remmen, een directe oorzaak zijn van hyperkaliëmie.

Symptomen

• Aritmieën
• Zwakheid
• Ineenstorting
• Slappe verlamming (slappe, niet starre verlamming)

Oorzaken

Een van de oorzaken van hyperkaliëmie is in verband gebracht met een lage eliminatie van kalium uit het lichaam, wat verband kan houden met anurische (afwezigheid of gebrekkige uitscheiding van urine) of oligurische (schaarse urineproductie, nierfalen). Ook bijdragen zijn fysieke trauma's zoals urinewegruptuur of urethrale obstructie, en sommige gastro-intestinale ziekten. Bij mannelijke katten is het niet ongewoon om een gelijktijdige ziekte van de lagere urinewegen te vinden.

Bijkomende oorzaken zijn onder meer:

• Hoge kaliuminname (bijv. gebruik van orale of intraveneuze kaliumsupplementen)
• Vloeistoftherapie met kaliumsuppletie
• Toediening van kaliumsparende diuretica
• Aandoeningen geassocieerd met acidose
• Vloeistof in de buik
• Trauma
• Nierziekte
• Trombocytose (hoog aantal bloedplaatjes) en leukemie

Diagnose

U moet een grondige geschiedenis van de gezondheid van uw kat, het begin van de symptomen en mogelijke incidenten die tot deze aandoening hebben geleid, geven. De geschiedenis die u verstrekt, kan uw dierenarts aanwijzingen geven over welke organen secundair worden aangetast. Er wordt een volledig bloedprofiel gemaakt, inclusief een chemisch bloedprofiel, een volledig bloedbeeld en een urineonderzoek.

Hyperkaliëmie wordt vaak gekenmerkt door een intermitterende geschiedenis van gastro-intestinale klachten, zwakte en collaps. Uw dierenarts zal controleren op hypoadrenocorticisme (een endocriene aandoening). Als uw kat moeite heeft om te plassen of een lage urineproductie heeft, zal hij of zij urinewegobstructie, urineweginfectie of -ziekte of oligurisch/anurisch nierfalen overwegen.

Diagnostische beeldvorming omvat radiografische contraststudies, waarbij een radiopaak/radiocontrasterend middel in de te bekijken ruimte wordt geïnjecteerd om de zichtbaarheid op röntgenfoto's te verbeteren. Echografie kan ook worden gebruikt om urinewegruptuur of obstructie van de urinewegen uit te sluiten.

Omdat hyperkaliëmie het vermogen van het bloed om normaal te stromen kan beïnvloeden, waardoor het vermogen van het hart om op volle capaciteit te functioneren verder kan worden aangetast, zal een elektrocardiogram (ECG of ECG) worden gebruikt om de elektrische stromen in de hartspieren te onderzoeken en eventuele afwijkingen in de hartspier aan het licht te brengen. elektrische geleiding van het hart (die ten grondslag ligt aan het vermogen van het hart om samen te trekken/kloppen).

Behandeling

De behandeling varieert afhankelijk van de onderliggende oorzaak. Ondersteunende maatregelen zullen eerst gericht zijn op de symptomen, het verlagen van de kaliumspiegels tot normale bloedspiegels, terwijl een definitieve diagnose wordt nagestreefd. Zoutoplossing, gegeven met 0,9 procent, is de vloeistof bij uitstek voor het verlagen van de kaliumconcentraties en het afzwakken van de effecten van hyperkaliëmie op de hartgeleiding.

Als uw kat uitgedroogd of hypotensief is (abnormaal lage bloeddruk), kan snel vocht worden toegediend. Medicijnen worden zo nodig voorgeschreven door uw dierenarts.

Wonen en Management

Uw dierenarts zal vervolgonderzoeken voor uw kat plannen om de kaliumspiegels opnieuw te controleren, wat in verhouding moet staan tot de frequentie die wordt voorgeschreven door de onderliggende ziekte. Uw arts zal de ECG-controles regelmatig herhalen totdat eventuele ritmestoornissen zijn verdwenen.