Magnesiumtekort Bij Honden

2024 Auteur: Daisy Haig | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 03:12

Hypomagnesiëmie bij honden

Magnesium is de tweede alleen voor kalium als de meest voorkomende stof in de cellen. Daarom is een tekort aan magnesium (ook bekend als hypomagnesiëmie) een ernstig gezondheidsrisico. Het meeste magnesium wordt aangetroffen in bot (60 procent) en zacht weefsel (38 procent), en het meeste magnesium in zacht weefsel bevindt zich in de skeletspier en de lever. Het is vereist voor veel metabolische functies en zijn rol als activator of katalysator voor meer dan 300 enzymsystemen omvat de vorming van de enzymen waarbij ATP (adenosetrifosfaat) betrokken is, dat chemische energie in cellen transporteert voor metabolisme.

Magnesium is een belangrijke cofactor bij het handhaven van een elektrisch evenwicht over membranen. Het is ook belangrijk bij de productie en eliminatie van acetylcholine (een neurotransmitter). Een lage magnesiumconcentratie in de extracellulaire vloeistof (vloeistof buiten de cel) kan de concentraties acetylcholine aan de motorische eindplaten verhogen en een onvrijwillige reactie van spieren veroorzaken. Interferentie met de elektrische gradiënt kan leiden tot neuromusculaire en hartafwijkingen. Magnesium reguleert ook de calciumbeweging naar gladde spiercellen en is belangrijk voor de contractiele kracht (het vermogen van de spier om samen te trekken) en voor de stabiliteit van de oppervlaktevaten van het lichaam.

Enkele van de complicaties die kunnen optreden bij hypomagnesiëmie zijn veranderingen van de functies van de skeletspieren, resulterend in tetanie (ernstige spierpijn) en een verscheidenheid aan myopathieën (ziekten van skeletspieren); ventriculaire hartritmestoornissen of torsades de pointes (een tachycardie of snel hartritme dat ontstaat in een van de ventrikels van het hart), en depolarisatie van hartcellen en tachyaritmieën (snelle hartritmes); weerstand tegen de effecten van bijschildkliersyndroom; een toename van de opname van calcium in het bot; en een verhoogd risico op digoxine (digitalis) toxiciteit.

Symptomen

• Zwakheid
• spier trillen
• Ataxie (incoördinatie van de spieren)
• Depressie
• Hyperreflexie (overactieve reflexen)
• Tetanie (ernstige spierpijn)
• Gedragsveranderingen
• Aritmieën (abnormale hartritmes)

Oorzaken

• Ernstige ondervoeding of significante malabsorptieve darmziekten
• Nefrotoxische geneesmiddelen (geneesmiddelen die giftig zijn voor de nieren)
• Suikerziekte
• Gebruik van diuretica (geneesmiddelen om overtollig vocht uit het lichaam te verwijderen)
• Overmatige calciumuitscheiding door urineren
• Verminderde inname van magnesium kan optreden als gevolg van een tekort aan magnesium in parenterale (intraveneuze of geïnjecteerde) vloeistoffen bij patiënten die langdurige vloeistoftherapie of dialyse ondergaan

Diagnose

Omdat er verschillende mogelijke oorzaken zijn voor deze aandoening, zal uw dierenarts hoogstwaarschijnlijk differentiële diagnose gebruiken. Dit proces wordt geleid door een diepere inspectie van de schijnbare uiterlijke symptomen, waarbij elk van de meest voorkomende oorzaken wordt uitgesloten totdat de juiste aandoening is opgelost en op de juiste manier kan worden behandeld. Tekenen van hypomagnesiëmie zijn meestal vaag en beïnvloeden een of meer lichaamssystemen. Daarom moeten andere oorzaken van neuromusculaire afwijkingen, en vooral andere elektrolytafwijkingen, worden onderzocht. Tijdens het lichamelijk onderzoek zal uw arts op zoek gaan naar hartafwijkingen, intoxicaties die verband houden met medicijnen/medicijnen en nieraandoeningen, die allemaal kunnen leiden tot enkele van de hierboven beschreven symptomen.

Een elektrocardiogram (ECG of ECG) opname kan worden gebruikt om de elektrische stromen in de hartspier te onderzoeken en eventuele afwijkingen in de elektrische geleiding van het hart (die ten grondslag ligt aan het vermogen van het hart om samen te trekken/kloppen) aan het licht te brengen, een vaak voorkomende bijwerking van hypomagnesiëmie.

Behandeling

De behandeling hangt af van de onderliggende oorzaak van de afwijking en de ernst van de hypomagnesiëmie. Omdat ernstige hypomagnesiëmie fataal kan zijn, is een snelle en passende behandeling essentieel. Milde hypomagnesiëmie kan verdwijnen met behandeling van de onderliggende aandoening; als hypomagnesiëmie echter ernstig is, is intensieve zorg nodig.

Als digoxine wordt voorgeschreven, moet het gebruik ervan zo mogelijk worden gestaakt totdat de hypomagnesiëmie is verdwenen, en moeten diuretica met voorzichtigheid worden gebruikt of moet een andere vorm van vochtverwijdering worden voorgeschreven. Bovendien moet er rekening mee worden gehouden dat hpermagnesiëmie - te veel magnesium in het lichaam - mogelijk is bij overijverige behandeling.

Wonen en Management

In eerste instantie zal uw dierenarts de magnesium- en calciumconcentraties van uw hond dagelijks willen controleren. Tijdens magnesiuminfusies zal uw arts ook continu een ECG willen toedienen om ervoor te zorgen dat het hart van uw hond in het normale ritme blijft.