Bacteriële Infectie (actinomycose) Bij Honden

2024 Auteur: Daisy Haig | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 03:12

Actinomycose bij honden

Actinomycose is een infectieziekte die wordt veroorzaakt door grampositieve, vertakkende, pleomorfe (kan enigszins van vorm veranderen tussen een staaf en een coccus), staafvormige bacteriën van het geslacht Actinomyces, meestal de A. viscosus-soort. In staat om te overleven met weinig (micro-aërofiel) of geen zuurstof (anaëroob), wordt Actinomyces zelden aangetroffen als het enige bacteriële middel in een laesie. Het is vaker een onderdeel van een polymicrobiële infectie waarbij meerdere bacteriën aanwezig zijn. Er kan zelfs synergie zijn tussen Actinomyces en andere organismen.

Symptomen en typen

• Pijn en koorts
• Infecties in het gezicht of de hals; meestal gelokaliseerd, maar kan worden verspreid
• Huidzwellingen of abcessen met drainagekanalen; soms gele korrels
• Ontsteking van het celweefsel achter het buikvlies, het gladde membraan dat de buik bekleedt (retroperitonitis)
• Ontsteking van het bot of de wervels (osteomyelitis), vooral lange botten zoals die in de ledematen; dit is secundair aan de huidinfectie
• Wanneer geassocieerd met compressie van het ruggenmerg, motorische en sensorische gebreken (d.w.z. moeite met lopen, aanraken, enz.)

Oorzaken

Men denkt dat actinomycose optreedt als een opportunistische infectie; d.w.z. Actinomyces spp. is een normale bewoner van de mond van de hond, maar snij-, schaaf- of bijtwonden in het slijmvlies of de huid kunnen een onbalans in de bacteriële micro-omgeving veroorzaken. Andere risicofactoren zijn parodontitis en immunosuppressieve aandoeningen.

Diagnose

U moet de dierenarts een grondige geschiedenis van de gezondheid van uw hond geven, inclusief het begin en de aard van de symptomen. Hij of zij zal dan een volledig lichamelijk onderzoek uitvoeren, evenals een biochemisch profiel, urineonderzoek, volledig bloedbeeld en elektrolytpanel. Röntgenfoto's van honden met actinomycose zullen typisch periostale (buitenste botlaag) productie van nieuw bot, reactieve osteosclerose (verharding van bot) en osteolyse (oplossen van bot) aantonen.

Voor een meer definitieve diagnose zal uw dierenarts een monster van pus of osteolytische botfragmenten voor kweek indienen. Gramkleuring, cytologie en zuurvaste kleuring kunnen ook worden toegepast.

Behandeling

De abcessen van de hond worden enkele dagen geleegd en gespoeld. In sommige gevallen zal een penrose-drain worden gebruikt, waarbij een zachte rubberen buis in het getroffen gebied wordt geplaatst om vochtophoping te voorkomen. Afhankelijk van de ernst van de infectie, moet uw dierenarts mogelijk ook debrideren (opensnijden en/of weefsel verwijderen) of bot verwijderen, waarvoor een operatie nodig is.

Veel dierenartsen adviseren de toediening van antibiotica gedurende minimaal drie tot vier maanden nadat alle symptomen zijn verdwenen. Dit zal helpen bij het bestrijden van andere vaak geassocieerde microben.

Wonen en Management

Observeer het getroffen gebied op tekenen van infectie en neem contact op met een dierenarts als de volgende tekenen worden opgemerkt: jeuk, zwelling, roodheid en/of drainage. Anders zal uw dierenarts regelmatige vervolgafspraken plannen om uw huisdier nauwlettend te controleren op herhaling. In ongeveer de helft van de gevallen moet een herontwikkeling van de infectie op de oorspronkelijke plaats worden verwacht.