Braken Versus Oprispingen: Deel 2 - Volledig Doorgelicht

2024 Auteur: Daisy Haig | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 03:12

In reactie op het bericht dat een paar weken geleden verscheen over het belang van onderscheid tussen braken en oprispingen, vroeg lezer ASDMarlene om wat meer informatie over waarom dit onderscheid zo belangrijk is. Misschien is de beste manier voor mij om dit aan te tonen, te laten zien hoe volledige work-ups voor deze aandoeningen eruit kunnen zien.

In beide gevallen zou ik beginnen met een anamnese en lichamelijk onderzoek, maar vanaf daar zijn de tests die ik zou kunnen uitvoeren heel anders. Natuurlijk heeft niet elke patiënt alle of zelfs de meeste van de vermelde tests nodig (en sommige kunnen andere tests vereisen die ik niet heb genoemd), maar de volgende zijn voorbeelden van wat er kan komen kijken als een eigenaar een definitief antwoord wil op wat veroorzaakt regurgitatie of braken van een hond.

oprispingen

• neurologisch onderzoek
• röntgenfoto van de borst
• slokdarmgrafie (d.w.z. een reeks röntgenfoto's nemen nadat een hond een radio-opake substantie heeft ingeslikt)
• oesofagoscopie (d.w.z. met behulp van een endoscoop om de binnenkant van de slokdarm te onderzoeken)
• bloedchemie en andere tests voor specifieke aandoeningen indien nodig warrant
• elektromyelogram (d.w.z. een elektrische registratie van spieractiviteit)
• spier- en zenuwbiopten

Acuut braken

• parvovirus testen
• hondenziekte testen
• blootstelling aan geneesmiddelen/toxines evalueren (bijv. NSAID's, steroïden, lood, zink, insecticiden)
• voedingsgeschiedenis (bijvoorbeeld voor vreemde lichamen, indiscretie in de voeding of een recente verandering in dieet)
• abdominale röntgenfoto's
• abdominale echografie
• volledig celgetal, bloedchemie, urineonderzoek, fecaal onderzoek, hartwormtest
• endoscopisch onderzoek van het bovenste maagdarmkanaal
• bariumzwaluw (d.w.z. een reeks röntgenfoto's genomen nadat een hond een radio-opake substantie heeft ingeslikt)
• verkennende buikoperatie

U kunt zien dat in beide lijsten slechts enkele tests worden weergegeven. Daarom, als een dierenarts de verkeerde weg inslaat, kan hij of zij veel tijd en geld verspillen aan het stellen van een diagnose voor de verkeerde aandoening.

De reden waarom de tests die een dierenarts zou kunnen uitvoeren voor regurgitatie versus acuut braken zo verschillend zijn, is omdat de mogelijke oorzaken van de aandoeningen ook heel verschillend zijn. Mijn lijst met differentiële diagnoses voor regurgitatie kan bijvoorbeeld een vreemd lichaam in de slokdarm bevatten, een massa die op de slokdarm drukt of deze anderszins blokkeert, een slokdarmvernauwing, myasthenia gravis, een slokdarmmotiliteitsstoornis, idiopathische mega-oesofagus, hypothyreoïdie, hypoadrenocorticisme, of polymyopathie. Aan de andere kant zijn mogelijke oorzaken voor acuut braken parvovirus, hondenziekte, blootstelling aan geneesmiddelen of toxines, recente veranderingen in het dieet, indiscretie in de voeding, inname van vreemd lichaam, maagdilatatie en volvulus, pancreatitis, nierfalen, diabetes mellitus, leverziekte, pyometra, darmparasieten, inflammatoire darmaandoeningen, gastro-intestinale kanker en nog veel, veel meer.

Wat betreft de hond van ASDMarlene die twee keer heeft overgegeven of twee keer heeft uitgebraakt na het eten van kippenvoer, vermoed ik dat haar vermoeden dat het werd veroorzaakt doordat de hond het graan opvreet, correct is. Als het probleem zich onder andere omstandigheden niet voordoet, betwijfel ik of het iets is om je zorgen over te maken… gewoon de manier waarop haar lichaam zegt: "Ho, zus, ik denk dat eten misschien een grote fout is geweest."

Dr. Jennifer Coates