Diagnose Van Voedselallergieën Bij Honden - Voorbij Het Eliminatiedieet

2024 Auteur: Daisy Haig | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 03:12

Het diagnosticeren van voedselallergieën bij honden is helemaal niet leuk. De meest voorkomende symptomen van de aandoening van jeuk en chronische/terugkerende huid- en oorproblemen (met of zonder gelijktijdige GI-tekens) zijn nauwelijks uniek voor voedselallergieën, dus een volledige opwerking is de eerste orde van zaken. En tot slot, wanneer we op het punt komen waarop we zeer achterdochtig zijn dat een voedselallergie de oorzaak is van de ellende van een hond, moeten we een voedselproef instellen die acht tot twaalf weken duurt, gedurende welke tijd een hond absoluut eet niets behalve een eliminatiedieet en water (geen traktaties, geen gearomatiseerde hartwormpreventie … niets).

Een eliminatiedieet is een voer dat een eiwitbron bevat waaraan een hond nog nooit is blootgesteld, of waarin de eiwitten worden afgebroken (gehydrolyseerd) tot zulke kleine fragmenten dat het lichaam er geen allergische reactie op krijgt. Eliminatiediëten bevatten meestal ook rijst, dat zelden allergeen is, of een nieuwe bron van koolhydraten (bijvoorbeeld zoete aardappel).

Het is gemakkelijk genoeg voor een dierenarts om uit te leggen wat er bij een voedselproef komt kijken en eigenaren een geschikt eliminatiedieet te verkopen of u een recept te geven voor een zelfgemaakte versie, maar het is heel moeilijk om de voedselproef thuis met succes uit te voeren. Steevast krijg ik telefoontjes van eigenaren die zeggen: "Ik heb net ontdekt dat mijn schoonvader de hondenbiefstuk heeft gesmokkeld", of: "Mijn peuter laat haar crackers steeds op de grond vallen, is dat een probleem?" Het antwoord is: "Ja, het is een groot probleem."

Wanneer de regels van de voedselproef niet strikt worden gevolgd, wordt het erg moeilijk om te bepalen of de aanhoudende symptomen van een hond het gevolg zijn van de "extra's" die hij heeft gekregen of omdat hij lijdt aan iets anders dan een voedselallergie.

In de menselijke geneeskunde gebruiken artsen soms een "patch-test" om voedselallergieën te diagnosticeren. Een recente studie onderzocht of patchtests op een vergelijkbare manier bij honden konden worden gebruikt en evalueerde ook de effectiviteit van bloedtesten bij het diagnosticeren van voedselallergieën bij honden. Ik zal u niet opzadelen met de resultaten van de statistische analyses van de studie (in feite wil ik niet opnieuw botsen op de verschillen tussen gevoeligheid, specificiteit en negatieve en positieve voorspelbaarheid), maar de auteurs van het artikel concludeerden dat "patch testen (en in mindere mate serumtesten) kan nuttig zijn bij het kiezen van ingrediënten voor een eliminatiedieet bij een hond met vermoedelijke AFR [ongewenste voedselreactie]” maar mag niet worden gebruikt om de aandoening zelf te diagnosticeren.

Met andere woorden, patch-testen is beter om u te vertellen waar een hond NIET allergisch voor is dan als hij in de eerste plaats allergisch is, en zo ja, welk voedsel de schuld is.

Ach ja. Het lijkt erop dat noch pleister noch bloedtesten de voedselproef binnenkort zullen vervangen. Aan de andere kant zie ik een rol voor het testen van patches zodra een voedselallergie is gediagnosticeerd. Veel eigenaren willen begrijpelijkerwijs niet het rigoureuze proces van het één voor één opnieuw introduceren van ingrediënten en het controleren op terugkeer van symptomen om te bepalen waar hun honden precies allergisch voor zijn, maar ze houden ook niet van het idee om alleen de eliminatie te moeten voeren. dieet gebruikt in de voedselproef voor de rest van het leven van het huisdier.

Patch-tests kunnen bepalen welke ingrediënten het meest waarschijnlijk veilig zijn, wat zou helpen bij het nemen van beslissingen over welk nieuw voedsel het eerst moet worden geprobeerd.