Hoe Lang Moet U Wachten Om Uw Arts Te Zien?

2024 Auteur: Daisy Haig | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 03:12

Hoe lang moet u wachten om uw arts te zien? Als we het hebben over "jij", dat wil zeggen, de menselijke jij, toonde een recent onderzoek van artsenpraktijken in 15 grootstedelijke gebieden aan dat je gemiddeld ongeveer 18,5 dagen stil zit voordat je wordt gezien voor je afspraak. Als we het hebben over 'jij', dat wil zeggen de eigenaar van het huisdier, jij en je harige metgezel moeten naar een dierenarts, ik ben er bijna zeker van dat als je in de juiste buurt woonde, je niet langer zou hoeven wachten dan een dag of zo.

De verklaring voor de lange wachttijden voor menselijke artsen is het tekort aan zorgverleners per hoofd van de bevolking. Er zijn gewoon niet genoeg artsen om rond te gaan.

Voor de diergeneeskunde lijkt ons overmatig meegaand karakter voort te komen uit het tegenovergestelde probleem. De relatieve overvloed aan specialisten in bepaalde regio's zorgt voor grote concurrentie tussen ziekenhuizen.

Mijn onmiddellijke reactie op het lezen van de enquête was er een van professionele verontwaardiging: waarom is het acceptabel dat mensen wachten om hun eigen gezondheidsproblemen op te lossen, terwijl van mij wordt verwacht dat ik in elk geval pas zodra een eigenaar belt om een afspraak te maken?

Als veterinair oncoloog heb ik niet alleen te maken met de druk van geografische concurrentie tussen leeftijdsgenoten, maar ook met eigenaren die doorgaans zeer angstig en emotioneel zijn over de diagnose van hun huisdier. Als ik geen manier kan bedenken om een zaak op dezelfde dag te passen, is de kans groot dat ze iemand anders vinden die dat wel wil.

Er zijn bepaalde vormen van kanker waarbij tijd erg belangrijk is. Huisdieren met lymfoom moeten zo snel mogelijk met de behandeling worden gestart. Dieren met discrete pijn door hun tumoren (bijv. honden met osteosarcoom of katten met orale tumoren) moeten snel worden geëvalueerd.

Gevallen waarbij kanker wordt vermoed maar niet definitief is gediagnosticeerd, moeten ook meteen afspraken worden aangeboden, zodat het testen snel kan beginnen en behandelingsopties snel kunnen worden geschetst. Deze laatste gevallen vormen de grootste uitdagingen voor mij als oncoloog vanwege verschillen in mijn doelen versus doelen van eigenaren van gezelschapsdieren.

Mijn mentor heeft me tijdens mijn residentie de basisprincipes van de oncologie ingeprent, namelijk "noem het, breng het in scène en behandel het." Wanneer urgentie en emoties het oordeel vertroebelen, kan de volgorde van deze gebeurtenissen door elkaar worden gehaald, wat uiteindelijk de patiëntenzorg in gevaar brengt.

Er ontstaan moeilijkheden wanneer eigenaren zich zo zorgen maken over de urgentie van de situatie dat ze de prognose van de toestand van hun huisdier willen weten voordat ze beslissingen nemen over het uitvoeren van diagnostische tests om een diagnose te verkrijgen. De veronderstelling is dat ze door een oncoloog kunnen worden gezien en meteen kunnen worden behandeld op basis van het vermoeden van ziekte, zonder "tijd te verspillen" met verdere tests.

Een hond kan bijvoorbeeld een voorgeschiedenis van braken van enkele weken aan zijn dierenarts voorleggen. De dierenarts zal waarschijnlijk verschillende tests uitvoeren en kan het huisdier diagnosticeren met een massa in zijn maag en, bezorgd dat het huisdier maagkanker heeft, de eigenaren doorverwijzen om mij te zien voor opties.

Veel eigenaren zijn verrast als ik ze vertel dat maagkanker een niet-specifieke diagnose is, en met die beperkte informatie kan ik ze niet vertellen wat het beste actieplan voor hun huisdier zou zijn of wat hun verwachte prognose zou zijn.

Een maagmassa kan bijvoorbeeld betekenen dat het huisdier een maagadenocarcinoom heeft, wat typisch een agressieve vorm van kanker is met zeer beperkte behandelingsopties en een slechte prognose. Maagkanker kan ook een vorm van lymfoom zijn, een relatief behandelbare aandoening met een redelijke prognose. Er zijn veel andere mogelijkheden, met variërende waarschijnlijke uitkomsten, afhankelijk van de oorsprong van de ziekte.

Niet alle massa's zijn tumoren, en een maagmassa kan ook iets zijn dat maaghypertrofie wordt genoemd, een goedaardige aandoening waarbij een deel van de maag ongelooflijk dik wordt en het uiterlijk van een tumor krijgt, maar zonder duidelijke kankercellen in het weefsel.

Om eigenaren een intelligente beoordeling te geven van de toestand van hun huisdier en zelfs om mogelijke behandelingsopties en prognoses te bekijken, moeten we een monster nemen van het abnormale weefsel (ook bekend als: "Name it"). Dit is de reden waarom ik altijd een biopsie, of op zijn minst een aspireren, van de massa aanbeveel voordat ik discussies aanga over behandelingsopties of prognose.

Ik ben altijd bereid om gevallen zo snel mogelijk te zien en begrijp volledig waarom eigenaren onmiddellijk een oncoloog willen zien wanneer het woord 'kanker' wordt genoemd. Ik zou geen 18,5 dagen op mezelf willen wachten als mijn arts het woord 'kanker' zou gebruiken. Ik ben ook meer dan bereid om te helpen bij het uitwerken van gevallen waarin nog geen definitieve diagnose is gesteld, aangezien ik het geluk heb om in een ziekenhuis te werken met geavanceerde apparatuur en de andere gespecialiseerde diensten die daarvoor nodig zijn.

Hoezeer ik ook voorstander ben van snel handelen in gevallen waarin kanker een punt van zorg is, ik ben er nog steeds vast van overtuigd dat het belangrijk is om de tijd te nemen om precies uit te zoeken wat de diagnose is voordat generalisaties worden gemaakt over wat de uitkomst zou kunnen zijn.

Samenvattend, als het gaat om veterinaire oncologie, moeten we eraan denken om kalm te blijven en eraan te denken het te benoemen, in scène te zetten en te behandelen … zo snel mogelijk. Ik ben er nog steeds trots op dat ik gevallen veel eerder kan zien dan mijn collega-artsen. Ik moet er gewoon voor zorgen dat ik mijn medische standaard op peil houd met wat zij ook bieden.

Dr. Joanne Intile