De Longen En Obesitas Van Uw Huisdier

2024 Auteur: Daisy Haig | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 03:12

Naarmate het bewustzijn van de epidemie van obesitas bij huisdieren toeneemt, zijn meer eigenaren van gezelschapsdieren bekend met ziektetoestanden die verband houden met de aandoening. Eigenaren begrijpen tegenwoordig sneller het verhoogde risico op diabetes, artritis en kanker als gevolg van overtollig vet. Minder bekend zijn de effecten van overtollig vet op de longfunctie.

Onderzoek bij mensen heeft longveranderingen en verminderde longfunctie beschreven bij obese patiënten. Vergelijkbaar onderzoek bij huisdieren is pas onlangs begonnen. Hoewel het onderzoek de exacte veranderingen die de longfunctie bij dieren beïnvloeden niet heeft kunnen verklaren, lijkt gewichtsverlies hetzelfde positieve effect te hebben als bij menselijke patiënten.

Een recente studie in het Journal of Veterinary Internal Medicine documenteert deze verbetering.

De oorzaak van een verminderde longfunctie met obesitas

Misschien kent u of heeft u mensen met overgewicht zien hijgen of kortademig worden na eenvoudige taken zoals bukken of een korte afstand lopen. Deze personen hebben vaak een verhoogde hartslag tijdens deze taken. De meesten schrijven deze moeilijkheid toe aan het grootste deel van het vet en het effect ervan op het middenrif bij het buigen of de verhoogde belasting bij het lopen. Onderzoekers denken dat het probleem complexer is en veranderingen in de elasticiteit van de long- en borstweefsels omvat die de ventilatie beperken.

Een beproefde methode voor het beoordelen van de longfunctie bij patiënten met overgewicht is de 6-minuten looptest. Het is een niet-stressvolle methode om de ernst van longdisfunctie of functieverbetering met gewichtsverlies te testen.

De 6-minuten looptest

De test is eenvoudig. Patiënten lopen slechts 6 minuten in een vrijwillig tempo. Hartslag, ademhalingsfrequentie en bloedzuurstofniveaus worden voor, tijdens en na de wandeling gemeten. De totale afgelegde afstand in 6 minuten wordt geregistreerd.

Herhaalde tests maken evaluatie mogelijk van verminderde of verhoogde longfunctie op basis van gewichtstoename of -verlies. Het is aangetoond dat de test even effectief is bij honden. De onderzoekers in bovenstaande studie gebruikten de 6 minuten looptest op zwaarlijvige Beagles.

De studie over zwaarlijvige beagles

In het onderzoek werden twee groepen Beagles onderzocht. Een groep van negen waren honden, vrijwillig aangeboden door hun eigenaren, die al een aanzienlijke tijd zwaarlijvig waren. Slechts zes van deze vrijwilligers voltooiden het experiment.

In de tweede groep werden zes laboratoriumhonden met een normaal gewicht gevoerd tot hetzelfde niveau van zwaarlijvigheid als de vrijwilligershonden.

De experimentele opzet was om de verschillen tussen chronische obesitas en acute (plotselinge) obesitas op de longfunctie te onderzoeken. Beide groepen werden vervolgens op een caloriebeperkt programma voor gewichtsverlies gezet. De 6 minuten durende looptest werd periodiek uitgevoerd totdat alle honden hun target body conformation score (BCS) van 5/9 hadden bereikt. Een BCS van 5/9 staat voor het individuele, ideale lichaamsgewicht van een hond.

De resultaten waren in lijn met menselijk onderzoek. Naarmate de honden afvielen, namen hun rusthartslag en ademhalingsfrequentie af en nam hun afstand van 6 minuten toe. Hijgen tijdens de wandeling en tijdens het herstel van de wandeling werd ook waargenomen, maar niet gemeten. Even fascinerend is dat de honden hun doel BCS niet hoefden te bereiken voordat verbetering werd gedocumenteerd.

De onderzoekers veronderstelden dat de snelle gewichtstoename van de laboratoriumhonden minder invloed zou hebben op de longfunctie. In feite was de disfunctie gelijk voor beide groepen, wat suggereert dat obesitas onmiddellijk de longfunctie beïnvloedt en dat het hart de verminderde longfunctie moet compenseren door de hartslag en de bloedcirculatie te verhogen.

Een andere interessante bevinding was dat chronisch zwaarlijvige vrijwilligers er twee keer zo lang over deden om hun ideale BCS te bereiken. De onderzoekers hadden geen antwoorden op deze bevinding, maar ik vermoed dat het een gevolg is van de biologische aanpassingen die optreden bij obesitas om die toestand te behouden ondanks caloriebeperking.

De bevindingen van dit onderzoek verbazen mij niet. De meest voorkomende observatie van eigenaren van mijn patiënten met gewichtsverlies is de onmiddellijke toename van energie. Deze opmerkingen komen vaak voor na slechts 2-3 weken op dieet.

Dr. Ken Tudor