Waarom De Scheidingsangst Van Uw Hond Niet Uw Schuld Is?

2024 Auteur: Daisy Haig | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 03:12

Door Sandra Cole

We hebben verschillende ouders van huisdieren gevraagd om mee te denken over de trends, onderwerpen en controversiële kwesties die van invloed zijn op hun dagelijks leven als eigenaren van gezelschapsdieren. Houd er rekening mee dat de geuite meningen die van de individuele schrijvers zijn en niet de standpunten van Pet360 of petMD vertegenwoordigen.

Dit is het scenario: je komt thuis van je werk, gaat je deur openen en je hoort het meest hartverscheurende gehuil van je meestal blije en lieve hond. Het eerste wat je denkt is: “Hoe lang doet hij dit al? De hele dag? Mijn arme hond lijdt - en het is mijn verantwoordelijkheid om hem te helpen!”

Zo ontdekte ik dat onze teckel, Moco, last had van verlatingsangst. Moco woonde toen ongeveer zes maanden fulltime bij mij en mijn (toenmalige) man. Moco was een dierenwinkelpuppy en hij kwam in mijn leven (via mijn ex-man) toen hij anderhalf jaar oud was. Ik viel meteen voor de kleine worstjeshond. Maar Moco's verlatingsangst betekende dat ik regelmatig thuiskwam bij een huilende hond, vuile meubels en gekauwde jaloezieën. We waren op verlies.

Mijn liefde voor Moco was veel te sterk om hem met zoveel angst en bezorgdheid te laten leven. Maar het rehabiliteren van een hond met verlatingsangst is geen gemakkelijke taak en niet voor bangeriken.

Helaas is een van de eerste dingen die een eigenaar van een hond met verlatingsangst begint aan te nemen, dat de aandoening op de een of andere manier zijn of haar schuld is. Sommige hondentrainers en gedragsdeskundigen zullen eigenaren ervan overtuigen dat scheiding en op angst gebaseerd gedrag aangeleerd gedrag is in tegenstelling tot aangeboren gedrag. Maar er zijn veel factoren die verlatingsangst bij honden veroorzaken, en elk geval is anders.

Volgens een artikel dat eind vorig jaar in Applied Animal Behaviour Science werd gepubliceerd, "zijn de oorzaken van verlatingsangst multifactorieel." Uit onderzoek dat in het stuk wordt geciteerd, bleek dat reuen een grotere kans hadden op verhoogde niveaus van scheidingsgerelateerde stress en dat verlatingsangst vaak vaker voorkomt bij teckels dan bij andere rassen - wat Moco's aanleg voor de aandoening verklaart.

Hoewel ik hard heb gewerkt om Moco te rehabiliteren en zijn verlatingsangst tegenwoordig veel minder voorkomt, zou ik willen dat ik al deze informatie wist terwijl ik worstelde. Ik weet nu dat zijn verlatingsangst niet door slechts één factor werd veroorzaakt. Het was het resultaat van een leven aan ervaringen en mogelijk zelfs een product van zijn genetische samenstelling. Ik wou dat iemand me in de ogen had gekeken en had gezegd: "Het is niet jouw schuld."

Want hoewel deze aandoening moeilijk te behandelen kan zijn en veel geduld en toewijding vereist, kan troost zoeken in dat feit - dat het niet jouw schuld is - huisdieren uit opvangcentra houden en veel gefrustreerde huisdierverzorgers hoop geven. Ik weet dat het zeker deed voor mij. Het besef dat ik Moco's verlatingsangst niet veroorzaakte, gaf me de moed om door te gaan tijdens die moeilijke (en moeilijke) dagen en weken. Ik ben erg blij te weten dat ik hem heb geholpen om de gelukkige en onafhankelijke hond te worden die hij nu is.

Sandra Cole is een hondenmoeder die de verlatingsangst van haar teckel met succes heeft gerehabiliteerd en wil haar ervaringen delen met andere ouders van huisdieren om hen te helpen vergelijkbare gewenste resultaten te bereiken.