Kunnen Honden Een Bipolaire Stoornis Hebben?

2024 Auteur: Daisy Haig | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 03:12

Door Andrew Daniels

Uw hond is meestal blij, vriendelijk, aanhankelijk en altijd op zoek naar een geweldige apporteer gevolgd door een knuffelsessie. Maar op sommige dagen wordt hij teruggetrokken of ontketent hij een woedende blafstorm zonder duidelijke reden. De kans is groot dat je dit opschrijft dat hij wakker wordt aan de verkeerde kant van het hondenbed. Maar kunnen honden eigenlijk een bipolaire stoornis hebben, net als mensen?

Het antwoord: "Niet precies", zegt Dr. Peter L. Borchelt, een door het bestuur gecertificeerde adviseur voor dierengedrag in Brooklyn, New York.

Bipolaire stoornis is "een psychische aandoening die extreme verschuivingen veroorzaakt in iemands stemming, energie en vermogen om te functioneren", aldus de International Bipolar Foundation. Mensen met een bipolaire aandoening ervaren de hoogtepunten van manie en de dieptepunten van depressie. De emoties van een hond fluctueren niet dramatisch van hoog naar laag en weer terug, zegt Borchelt. In plaats daarvan worden hun stemmingswisselingen vaak veroorzaakt door een externe factor. "Voor een hond is het niet alsof ze een biochemische reden hebben om tussen staten te schakelen, zoals [mensen met een bipolaire stoornis] doen", zegt Borchelt. "Het is bijna altijd een reactie op iets in hun omgeving."

Een hond kan bijvoorbeeld vriendelijk en aanhankelijk zijn tegenover zijn of haar familieleden, maar als er dan een vreemdeling op het toneel verschijnt, kan diezelfde hond plotseling bang, agressief of angstig zijn. "Het is dus een polariteitswisseling, om zo te zeggen", zegt Borchelt, maar het is niet te vergelijken met de manische en depressieve episodes die mensen met een bipolaire stoornis ervaren.

Zie het als volgt: stel dat je meestal een warme, positieve instelling hebt, maar dat je extreem bang bent voor spinnen. Dus als je een griezelige spin in je kamer ziet kruipen, word je plotseling bang en keer je pas terug naar je normale humeur als je de bug hebt verwijderd (of gillend rent en iemand anders vraagt om ermee om te gaan). Dat is geen teken van een bipolaire stoornis, zegt Borchelt - het is slechts een tijdelijke stemmingsverandering veroorzaakt door een bepaalde trigger.

Hoewel honden dezelfde basale hersenchemie en -structuren hebben als mensen, manifesteren hun gedrag en geestelijke gezondheidsproblemen zich waarschijnlijk niet op dezelfde manier, voornamelijk vanwege taal- en cognitieve verschillen, zegt Trish McMillan Loehr, een gecertificeerde hondentrainer en hondengedragsconsulent. in Weaverville, Noord-Carolina. "We kunnen hondenhersenen nog niet hacken en weten wat ze denken," zegt ze, "maar ik vermoed dat honden niet kunnen piekeren over dezelfde soort trieste gedachten die depressieve mensen doen."

Maar emotionele gebeurtenissen, zoals overgave aan een opvangcentrum of de dood van een vriend, kunnen gedragsveranderingen veroorzaken bij honden die consistent zijn met depressie, voegt Loehr eraan toe. Een hond kan stoppen met eten, rondlopen of nerveus of ingetogen lijken. "Honden hebben de meeste van dezelfde emoties als mensen en kunnen gedrag vertonen dat bij mensen enigszins op depressie lijkt", zegt ze. "En ze kunnen zeker angst voelen."

Dus, wat kan je hond nog meer triggeren om van stemming te veranderen? Tal van dingen. Laten we het voorbeeld gebruiken van een nieuwe bezoeker die het ouderlijk huis binnenkomt: "Als die persoon het territorium van uw hond binnenkomt en hij of zij is te onstuimig, kan uw hond bang of agressief worden", zegt Borchelt.

“Wat we vaak zien, is dat de hond kalmeert als hij opwarmt tegen de vreemdeling,” vervolgt hij, “maar wanneer de persoon een snelle beweging maakt om op te staan, zal de hond in paniek raken en blaffen omdat ze denken dat hij achter hem aan gaat. hun eigenaar. Dat is een plotselinge omschakeling van vriendelijk naar defensief.”

Uw hond is misschien overdreven beschermend voor zijn (en uw) huis, en blaft mogelijk ook wanneer hij een bedreiging voelt, zoals die vervelende deurbel die klinkt wanneer de FedEx-man een pakket afgeeft. Of misschien is het een kwestie van af en toe dominantie, zegt Borchelt: "Hij wil misschien niet dat je hem onderbreekt terwijl hij eet, of hem wakker maakt terwijl hij slaapt", zegt hij. “Maar je kunt deze externe trigger bijna altijd vinden. Je kunt niet hetzelfde doen met [mensen met een bipolaire stoornis], omdat het iets interns is.'

De eerste stap is het identificeren van die trigger, zegt Borchelt. Als je eenmaal de oorzaak van de stemmingswisselingen van je pup hebt vastgesteld, heb je twee strategieën om zijn gedrag aan te passen. De eerste is een methode die desensibilisatie wordt genoemd.

Laten we zeggen dat je hond metgezel gek wordt elke keer dat er een vervelende onweersbui is. Om dit in de kiem te smoren, kunt u een cd met weergeluidseffecten kopen en de dondertrack op een zacht volume afspelen, zodat u een klein geluid maakt om de aandacht van uw hond te trekken, maar hem niet bang te maken. En zolang je hond kalm blijft, "blijf je het doen, zodat je geleidelijk het geluidsniveau verhoogt", zegt Borchelt. "Op die manier laat je je hond wennen aan het ding waar hij van schrikt."

De tweede strategie heet tegenconditionering. "Hier breng je een positieve stimulus binnen om de negatieve tegen te gaan", zegt Borchelt. Heeft uw hond een hekel aan de deurbel? Probeer de truc van Borchelt: druk voorzichtig op de knop zodat uw hond de eerste "ding" hoort, geef hem een traktatie om hem te kalmeren, wacht enkele ogenblikken en haal dan langzaam uw vinger van de knop zodat de bel stopt. Herhaal dit geleidelijk, zodat uw hond het vervelende geluid leert associëren met iets positiefs.

U moet een gedragstherapeut en uw dierenarts raadplegen om te bepalen wat de beste manier van handelen is, maar een andere behandelingsoptie is hondenmedicatie, zegt Borchelt. "De medicijnen die vaak het beste werken voor angstige honden zijn SSRI's zoals Prozac en Zoloft", zegt hij. "Ze zijn niet duur en werken heel goed voor bepaalde soorten gedrag. Maar je moet eerst met je dierenarts praten.” Houd er ook rekening mee dat medicijnen op zichzelf niet vaak een oplossing zijn - ze werken het beste in combinatie met desensibilisatie- en tegenconditioneringsstrategieën.