51 Veelvoorkomende Ziekten Die Van Invloed Zijn Op Chinchilla's

2024 Auteur: Daisy Haig | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 03:12

Door Dr. Laurie Hess, DVM, Diplomate ABVP (Avian Practice)

Chinchilla's zijn knaagdieren die over het algemeen winterharde huisdieren zijn. Ze ontwikkelen echter vaak een handvol problemen waarmee alle chinchilla-eigenaren bekend zouden moeten zijn. Als chinchilla-eigenaren worden geïnformeerd over de aandoeningen die hun huisdieren mogelijk kunnen ontwikkelen, kunnen ze abnormale symptomen bij hun dieren herkennen en ze zo snel mogelijk door een dierenarts laten behandelen om de kans op herstel te vergroten. Veel voorkomende ziekten bij chinchilla's zijn onder meer:

Tandziekte

Chinchilla's hebben opengewortelde of continu groeiende tanden die 2-3 inch per jaar groeien. In het wild eten ze ruwe, grove grassen die ervoor zorgen dat deze voortdurend groeiende tanden versleten blijven. Veel chinchilla's van huisdieren krijgen te veel droge, kruimelige korrels in plaats van vezelig hooi, waardoor ze niet genoeg kauwen en hun tanden niet goed slijten als ze groeien. Bovendien moeten hun boven- en ondertanden goed op elkaar aansluiten om ze te helpen slijten terwijl ze groeien.

Een aandoening die malocclusie wordt genoemd, treedt op wanneer de tanden niet goed uitgelijnd zijn, zodat de tandoppervlakken elkaar in de mond raken. Zodra de tanden zo lang worden dat ze elkaar raken, is er geen ruimte meer om langer te groeien en raken ze in het tandvlees en het kaakbot (zoals verstandskiezen bij mensen). Zowel de voortanden (snijtanden) als de achterste (kies)tanden kunnen worden aangetast - een zeer pijnlijke aandoening wanneer de chinchilla probeert te kauwen. Overwoekerde, scherpe randen kunnen zich langs het tandoppervlak vormen, wat leidt tot snijwonden op de tong, wang of lippen. De wortels van overgroeide tanden kunnen geïnfecteerd raken en abces krijgen. De chinchilla kan moeite hebben met eten, afvallen, kwijlen en pootje bij zijn mond. Als een eigenaar een chinchilla ziet die een van deze symptomen vertoont, moet het dier onmiddellijk door een dierenarts worden onderzocht, zodat de behandeling kan worden gestart.

Een dierenarts met verstand van chinchilla's moet een grondig oraal onderzoek uitvoeren en röntgenfoto's maken van de kop van het dier om de tandwortels te beoordelen. Als de tanden overgroeid en aangetast zijn maar niet geïnfecteerd zijn, moet het huisdier worden gestart met een zachter, gemakkelijker te kauwen dieet (zoals versnipperde groenten en gesneden hooi), of een vloeibaar dieet met een injectiespuit als het helemaal niet kan kauwen. Het moet ook vloeibare ontstekingsremmende medicijnen krijgen.

Als op röntgenfoto's geïnfecteerde tandwortels te zien zijn, moeten de geïnfecteerde tanden onder narcose operatief worden verwijderd. De prognose voor chinchilla's met tandziekte is beter wanneer het dier vroeg wordt behandeld, voordat ze zwak en dun worden. Over het algemeen zijn gebitsproblemen bij chinchilla's echter terugkerend en levenslang.

Verwant

Overwoekerde tanden en gebitsproblemen bij chinchilla's

Ringworm

Chinchilla's zijn veelvoorkomende dragers van ringworm - een schimmelinfectie (geen parasiet of worm) die haaruitval en een korstige, schilferige huid veroorzaakt en die overdraagbaar is op mensen en andere huisdieren. De huid op de oren, het gezicht en de benen wordt vaak aangetast; Chinchilla's hebben echter een zeer dichte vacht en kunnen microscopisch kleine ringwormsporen op hun dikke haarvacht dragen zonder daadwerkelijk tekenen te vertonen. Eigenaars die een droge, schilferige huid of haaruitval op hun huisdieren opmerken, moeten deze onmiddellijk door een dierenarts laten onderzoeken. Een dierenarts kan ringworm diagnosticeren door de aangetaste huid in speciale schimmelkweekmedia te kweken of door een veterinair laboratorium DNA-tests op het haar te laten uitvoeren om te zien of er schimmel aanwezig is.

De behandeling omvat een grondige reiniging van alle gebieden waar de chinchilla in contact is geweest om ervoor te zorgen dat er geen besmettelijk haar achterblijft dat het getroffen dier, andere dieren of mensen opnieuw zou kunnen infecteren. Licht aangetaste dieren kunnen worden behandeld met plaatselijke voorgeschreven medicijnen die worden aangebracht op de delen van de geïnfecteerde huid. Meer ernstig aangetaste dieren kunnen ook een langdurige behandeling met orale voorgeschreven medicijnen nodig hebben.

Bontproblemen

Chinchilla's ontwikkelen gewoonlijk twee aandoeningen waarbij hun vacht betrokken is. Ten eerste is het kauwen op de vacht bij chinchilla's een veelvoorkomend gedragsprobleem waarbij ze op de vacht van zichzelf of die van hun kooigenoten kauwen, zodat de vacht er vlekkerig uitziet. Haar dat teruggroeit in de gekauwde gebieden kan korter en donkerder zijn dan de originele vacht.

Kauwen gebeurt meestal over de rug en staart, maar kan overal op het lichaam voorkomen. Theorieën over waarom chinchilla's dit doen, zijn onder meer stress, hormonale onevenwichtigheden, voedingstekorten, onderliggende gebitsproblemen, verveling, de aanwezigheid van andere (parasitaire of schimmel) huidinfecties en een genetische aanleg. De meest algemeen aanvaarde verklaring is dat het kauwen van bont een verplaatsingsgedrag is als reactie op omgevingsstress, zoals van een overvolle kooi, de aanwezigheid van agressieve kooigenoten of andere roofzuchtige huisdieren (zoals katten en honden), te vaak hanteren of andere angstopwekkende omstandigheden.

Een dierenarts kan het kauwen van de vacht diagnosticeren door een grondig lichamelijk onderzoek en huidtesten uit te voeren om de aanwezigheid van infecties zoals ringworm te elimineren. Een goede voeding moet ook worden gegarandeerd om voedingstekorten uit te sluiten. De oorzaak van het kauwen op de vacht kan moeilijk te achterhalen zijn; behandeling kan het elimineren van mogelijke stressoren omvatten door een grotere kooi te bieden, het huisdier minder vaak te hanteren, andere huisdieren of agressieve kooigenoten te verwijderen en te zorgen voor een goed dieet. Andere, meer geschikte dingen aanbieden om op te kauwen, zoals hooi en houten speelgoed, kan ook helpen.

Het tweede veelvoorkomende vachtprobleem dat optreedt bij chinchilla's is pelsslip. Bontslip is een andere naam voor het loslaten van een groot stuk bont als reactie op het vastpakken of ruw behandelen.

Wilde chinchilla's hebben dit mechanisme ontwikkeld om aan roofdieren te ontsnappen wanneer ze worden gevangen. Ze laten grote bosjes haar los om uit de mond van een roofdier te komen wanneer het roofdier ze grijpt. Bij normaal verlies verliezen chinchilla's geleidelijk kleine hoeveelheden vacht van over hun hele lichaam naarmate het haar ouder wordt, uitvalt en wordt vervangen door nieuw haar dat eronder groeit. Dit proces verloopt geleidelijk, zodat duidelijke kale plekken niet zichtbaar zijn. Bij bontslip gaat echter een traumatische gebeurtenis vooraf aan het haarverlies, een grote hoeveelheid haar valt in één keer af en er blijft een schone, gladde, kale plek achter.

Korte, stoppelige haren kunnen binnen een paar weken nadat de vacht is uitgegleden weer teruggroeien op de kale plek, maar het kan tot enkele maanden duren om weer een volle, dikke, normale vacht te krijgen.

Eigenaren kunnen voorkomen dat de vacht uitglijdt door het dier nooit rechtstreeks bij de vacht of huid te grijpen en door het lichaam van het huisdier altijd van onder de borst, buik en achterhand te ondersteunen. Ook mogen eigenaren nooit andere van nature roofzuchtige huisdieren, zoals katten en honden, in de buurt van hun chinchilla's toelaten. Deze andere huisdieren kunnen goedaardig en goedbedoeld zijn om de chinchilla in hun mond te dragen om ermee te spelen, maar kunnen in feite pelsslip of ergere verwondingen veroorzaken.

Verwant

Wordt uw chinchilla kaal? Het kan een geval van bontslip zijn

Zonnesteek

Wilde chinchilla's leven in het Andesgebergte waar het koud is; ze hebben een dikke bontjas ontwikkeld om ze warm te houden in een koel klimaat. Maar als huisdier zijn chinchilla's erg vatbaar voor oververhitting. Ze werken het beste bij omgevingstemperaturen van 55-70°F en mogen nooit worden blootgesteld aan temperaturen boven 80°F. Ze doen het ook niet goed met een hoge luchtvochtigheid.

Tijdens de zomer of in warme klimaten moeten ze binnenshuis worden bewaard in droge gebieden met airconditioning en mogen ze nooit worden blootgesteld aan direct zonlicht zonder toegang tot schaduw.

Een chinchilla die lijdt aan een zonnesteek lijkt zwak en kan ingeklapt zijn; het moet onmiddellijk door een dierenarts worden behandeld om het af te koelen met vloeistof die onder de huid wordt geïnjecteerd, een sponsbad en directe luchtstroom van een ventilator.

Chinchilla's met een zonnesteek moeten zo snel mogelijk worden behandeld, anders riskeren ze een beroerte, orgaanfalen, hersenletsel en zelfs de dood.

Verwant

Hittestress bij chinchilla's

Gastro-intestinale problemen

Gastro-intestinale (GI) problemen bij chinchilla's komen secundair voor bij andere systemische ziekten en andere aandoeningen die stress of pijn veroorzaken. Chinchilla's met gastro-intestinale aandoeningen kunnen verminderde eetlust, lethargie, verminderde tot geen productie van ontlasting, diarree, verzakt (buiten de anus plakkend) rectaal weefsel en een opgeblazen, met gas gevulde buik hebben. Er zijn verschillende oorzaken van gastro-intestinale aandoeningen bij chinchilla's, waaronder plotselinge verandering van het dieet, het voeren van overmatige hoeveelheden koolhydraten (meestal chinchillapellets) of groenten, een reactie op behandeling met antibiotica, gastro-intestinale parasietinfectie en overgroei van abnormale darmbacteriën of gist. Chinchilla's met een van deze symptomen moeten zo snel mogelijk door een dierenarts worden gezien.

Een dierenarts die een diagnostisch onderzoek uitvoert voor GI-ziekte bij een chinchilla, kan een ontlastingsonderzoek doen naar parasieten, abdominale röntgenfoto's, bacteriecultuur van ontlasting, bloedonderzoek en abdominale echografie. Zodra de dierenarts de oorzaak van de gastro-intestinale symptomen van de chinchilla heeft vastgesteld, kan hij of zij, naast een specifieke behandeling van de onderliggende oorzaak, algemene ondersteunende zorg bieden voor gastro-intestinale aandoeningen, waaronder onderhuidse vloeistoftoediening, het geven van injectiespuiten, pijnverlichting, behandeling met antibiotica en/ of anti-gistmedicijnen en gasverlichtende middelen, zoals aangegeven.

Een spoedoperatie kan nodig zijn in gevallen waarin een chinchilla ernstig opgeblazen is of een vreemd voorwerp heeft ingeslikt dat de doorgang van voedsel door het darmkanaal belemmert, maar dieren met deze aandoeningen zijn meestal extreem verzwakt en zijn slechte kandidaten voor chirurgische ingrepen. Rectale prolaps, vaak geassocieerd met GI-parasieten en overgroei van abnormale GI-bacteriën of gist, vereist over het algemeen een operatie.

Verwant

Opgeblazen gevoel bij chinchilla's

Een eenvoudige jaarlijkse veterinaire controle helpt chinchilla-eigenaren op de hoogte te blijven van preventieve medische zorg. Eigenaren die zijn voorgelicht over veelvoorkomende ziekten bij hun huisdieren, hebben over het algemeen gezondere, gelukkiger, langerlevende dieren met een betere kwaliteit van leven.

Verwant

Een chinchilla verzorgen: wat u moet weten

6 leuke weetjes over chinchilla's