Boxer Hondenras Hypoallergeen, Gezondheid En Levensduur

2024 Auteur: Daisy Haig | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 03:12

De Boxer is een kortharig, middelgroot ras met een vierkante, korte snuit. Afkomstig uit Duitsland in de jaren 1800, is het ras verwant aan de Bulldog en oorspronkelijk gefokt als jachtgezelschap. De kracht en behendigheid van de Boxer maakten hem perfect om naar beneden te rennen en een grote prooi vast te houden totdat de jager hem kon bereiken. De Boxer is ingedeeld bij de werkgroep honden. Het heeft, zowel in het verleden als in het heden, met het leger samengewerkt als roedeldrager en boodschapper, met politie K9-eenheden, als gidsen voor blinden, en als zowel aanvals- als waakhonden. Het hoge niveau van intellect van de Boxer, zijn toewijding aan degenen aan wie hij gehecht is en zijn vermogen om ontspannen te zijn met mensen die klein of gehandicapt zijn, maken dit ras tot een ideaal huisdier.

Fysieke eigenschappen

De Boxer is strak gespierd, met een vierkant geproportioneerd lichaam. Het is 21 tot 25 inch hoog bij de schoft en weegt 55 tot 75 pond. Het hoofd is het meest onderscheidende en het meest gewaardeerd in het algemene uiterlijk. met een stompe en brede snuit en een onderkaak - wat betekent dat de onderkaak langer is dan de bovenkaak. Dit is een brachycephalic ras, hoewel niet zo extreem als de Bulldog. De snuit is niet zo kort en de onderbeet niet zo uitgesproken. De tanden en tong verschijnen niet bij de Boxer wanneer zijn mond gesloten is.

Wanneer de Boxer in de houding staat, loopt de lijn van het lichaam, vanaf de achterkant van het hoofd, zachtjes langs de nek naar de schoft, en de borst is vol, alsof hij opgeblazen is van trots. De Boxer is overal gespierd, maar niet overdreven op een bepaald gebied. Dit ras moet proportioneel atletisch van uiterlijk zijn. In beweging beslaat de Boxer veel terrein met zijn brede gang. De vacht is glanzend en kort, en kan in verschillende schakeringen van fawn voorkomen, variërend in tinten van geelbruin/geel, tot bruin, tot rood. De andere acceptabele kleur is gestroomd, een soort vachtstriping waarbij elke schakering van fawn wordt gestreept door zwart. Het is gebruikelijk dat Boxers een extra markering hebben, genaamd "flits", waarbij de borst, het gezicht of de poten wit zijn. Flash kan in één gebied of in alle verwachte delen van het lichaam zijn.

De Boxer heeft een alerte uitdrukking, waardoor het lijkt alsof hij altijd uitkijkt naar iets dat gaat gebeuren, zelfs als hij in rust is. Zijn forse uiterlijk en sterke kaak maken de Boxer tot een indrukwekkende waakhond. Met zijn ongebruikelijke combinatie van kracht en behendigheid, gecombineerd met stijlvolle elegantie, onderscheidt de Boxer zich van andere honden.

Persoonlijkheid en temperament

Een actief gezin zal de Boxer zeker een perfecte metgezel vinden. De Boxer is opgewekt, nieuwsgierig, extravert en toegewijd. Het reageert goed op commando's en is gevoelig voor de behoeften van degenen die het bedient. Over het algemeen is dit ras goed met andere huisdieren en honden, maar kan het soms tekenen van agressie vertonen tegenover vreemde honden of honden van hetzelfde geslacht. Anders zouden er geen andere tekenen van agressie jegens vreemden mogen zijn waaraan het wordt voorgesteld. Het is bekend dat de Boxer temperamentvol is tegenover vreemden, dus in het ergste geval zou de Boxer onverschillig moeten zijn voor nieuwe mensen. Met degenen die hij kent, kan de Boxer overdreven onstuimig worden en moet hij van jongs af aan worden getraind om niet op mensen te springen. Spelen moet echter sterk worden aangemoedigd. Zijn heldere, speelse houding en zeer sociale karakter maken het ras een uitstekende metgezel voor het park, voor lichaamsbeweging en om het gezin gemotiveerd te houden.

Zorg

De vacht van de Boxer heeft slechts af en toe een borstelbeurt nodig om dood haar te verwijderen. Dagelijkse lichamelijke en geestelijke oefening is essentieel voor de hond, die ook van rennen houdt. Een lange wandeling aan de lijn of flink joggen is voldoende om aan de bewegingsbehoeften van de hond te voldoen. Hij is niet geschikt om buiten te leven en houdt ook niet van warm weer. De hond is op zijn best als hij de kans krijgt om evenveel tijd in de tuin als thuis door te brengen. Sommige Boxers kunnen snurken.

Gezondheid

De Boxer heeft een gemiddelde levensduur van 8 tot 10 jaar en lijdt aan kleine kwalen zoals colitis, maagtorsie, cornea-erosie en hypothyreoïdie. Ziekten die gecompliceerder zijn, zijn heupdysplasie (CHD), Boxer-cardiomyopathie en subvalvulaire aortastenose (SAS). Soms worden ook degeneratieve myelopathie en hersentumoren in het ras gezien. Het ras reageert heftig op acepromazine en is gevoelig voor warmte. Witte boksers kunnen doof zijn. Schildklier-, heup- en harttesten worden aanbevolen voor dit hondenras.

Geschiedenis en achtergrond

De Brabenter Bullenbeiser en de Danziger Bullenbeiser zijn de twee uitgestorven Midden-Europese rassen waarvan de huidige Boxer is afgeleid. Bullenbeiser staat voor bull-biter, en dit soort honden waren nuttig bij het jagen op groot wild zoals kleine beren, herten en wilde zwijnen in de bossen. De honden klampten zich aan de prooi vast totdat de jager kwam en hem doodde. Om dit te bereiken was een behendige en sterke hond met een teruggetrokken neus en een krachtige brede kaak nodig. Dit waren dezelfde eigenschappen die werden gezocht bij een hond die werd gebruikt voor het voeren van stierengevechten, een sport die populair was in verschillende Europese landen. De Engelsen gaven de voorkeur aan de Bulldog voor de sport, terwijl Duitsers grote mastiff-achtige honden gebruikten.

In en rond de jaren 1830 werden door Duitse jagers pogingen ondernomen om een nieuw ras te vormen door hun Bullenbeisers te kruisen met mastiff-achtige honden voor hun grootte, en met Bulldogs en terriers voor vasthoudendheid. De kruising die ontstond was een sterke en behendige hond met een sterke grip en een gestroomlijnd lichaam. Toen de Britse wet een einde maakte aan bullbaiting, gebruikten de Duitsers de honden voornamelijk als slagershonden en namen ze de leiding over het vee op slachterijen.

In 1895 deed een bokser mee aan een hondententoonstelling en het jaar daarop werd de eerste Boxerclub, Deutscher Boxer Club, opgericht. Er wordt gedacht dat de naam Boxer afkomstig zou kunnen zijn van het Duitse woord Boxl - de naam waaronder de hond bekend stond als in de slachthuizen. Als een van de eerste rassen die in Duitsland als militaire of politiehond fungeerden, vestigde de Boxer zich later in 1900 als een gebruikshond, showhond en familiehuisdier. Het ras werd in 1904 erkend door de American Kennel Club, maar het duurde tot de jaren 1940 dat de Boxer aan populariteit begon te winnen. In de loop der jaren is het een van de meest populaire gezelschapshonden in de Verenigde Staten geworden, momenteel het zesde meest populaire ras in de VS.