Inhoudsopgave:

Affenpinscher Hondenras Hypoallergeen, Gezondheid En Levensduur
Affenpinscher Hondenras Hypoallergeen, Gezondheid En Levensduur

Video: Affenpinscher Hondenras Hypoallergeen, Gezondheid En Levensduur

Video: Affenpinscher Hondenras Hypoallergeen, Gezondheid En Levensduur
Video: Affenpinscher - Top 10 Facts 2024, Maart
Anonim

De Affenpinscher is een ruwharige terriërachtige speelgoedhond. Het is een goed huisdier vanwege zijn intelligentie en hartelijkheid tegenover andere dieren. Met zijn grote baard en lange wenkbrauwen is de hond visueel voortreffelijk maar taai van aard, omdat hij werd gefokt om ongedierte te achtervolgen. In Frankrijk wordt het ras beschreven als de "besnorde kleine duivel", vanwege zijn ondeugende karakter.

Fysieke eigenschappen

Door de gezichtsuitdrukking van de Affenpinscher, met een baard en lange wenkbrauwen, lijkt hij op een aap en zelfs komisch serieus. Zijn ruwe vacht is 2,5 cm lang door het hele lichaam en iets langer op de borst, het hoofd, de nek, de benen en de buik. Oorspronkelijk was de functie van de vacht om bescherming te bieden tegen barre weersomstandigheden en ongedierte.

De middelgrote, stevige, compacte en vierkant geproportioneerde Affenpinscher is een kleinere variëteit van een werkende terriër, maar is niet zo delicaat als het lijkt. Het is zeer sterk, actief en wendbaar genoeg om ratten en muizen te achtervolgen en te vangen. De gang van de hond is ondertussen zelfverzekerd en licht.

Persoonlijkheid en temperament

De Affenpinscher onderscheidt zich van andere terriërs door zijn goede omgang met huisdieren en andere honden. Deze kleine hond is op zijn best bij zijn gezin, dat houdt van humor en vermaak.

Het is een echte "aap" terriër, zowel qua karakter als uiterlijk: het kan van nature een nieuwsgierige, stoutmoedige, drukke en koppige terriër zijn, maar hij is ook ondeugend, speels en houdt ervan zich als een aap te gedragen. De Affenpinscher heeft ook de neiging om te klimmen en te blaffen.

Zorg

Sommige levendige indoorspellen, korte wandelingen aan de leiband of ravotten in de buitenlucht kunnen voldoen aan de bewegingsvereisten van de actieve en energieke Affenpinscher. De hond kan niet buiten leven maar speelt graag buiten. De ruwe vacht moet twee of drie keer per week worden gekamd en eens in de drie maanden worden gemodelleerd. Shaping wordt gedaan voor huisdieren door te knippen, terwijl showhonden moeten worden gestript.

Gezondheid

De Affenpinscher, die een gemiddelde levensduur heeft van 12 tot 14 jaar, heeft de neiging om te lijden aan lichte ziekten zoals patellaluxatie en hoornvlieszweren. Ademhalingsproblemen, patent ductus arteriosus (PDA) en open fontanel worden soms ook bij dit ras gezien. Om enkele van deze problemen te identificeren, kan een dierenarts knie- en harttesten op de hond uitvoeren.

Geschiedenis en achtergrond

Aangeduid als de "Diablotin Moustachu" of de "besnorde kleine duivel" in Frankrijk, de Affenpinscher is een van de oudste speelgoedrassen. De naam biedt een passende beschrijving van het ras: affen, wat aap betekent, en pinscher, wat terriër betekent. De oorsprong van de Affenpinscher is niet zo duidelijk. Hoewel Nederlandse schilders in de 15e eeuw vaak honden schetsten die op dit merkwaardige ras leken, is er geen goed bewijs om de oorsprong van het ras te ondersteunen.

In het 17e-eeuwse Midden-Europa waren verschillende kleine terriërs experts in het sturen van ratten. Deze terriërs werden ook in Duitsland gebruikt om keukens en stallen vrij te houden van knaagdieren. Er waren kleinere soorten van dezelfde hond die fungeerden als schoothondjes voor vrouwen, muizen konden doden en het huis konden vermaken met hun grappige capriolen. Later wordt aangenomen dat deze kleine soort zich ontwikkelde als de Affenpinscher, die vervolgens werd verbeterd door te kruisen met de Duitse Pinscher, Mopshond en Duitse Silky Pinscher.

Veel speelgoed met draadcoating, waaronder de Brusselse Griffon, stamt af van de Affenpinscher. Het ras is het populairst in Duitsland, waarvan vaak wordt beweerd dat het zijn geboorteland is. De American Kennel Club verleende het in 1936 erkenning, maar de Tweede Wereldoorlog verminderde zijn populariteit. Tegenwoordig blijven de rassen zeldzaam in de Verenigde Staten en zelfs in Duitsland.

Aanbevolen: