Grote Zwitserse Sennenhond Hondenras Hypoallergeen, Gezondheid En Levensduur

2024 Auteur: Daisy Haig | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 03:12

De Grote Zwitserse Sennenhond is een groot, krachtig dier. Hij deelt een gemeenschappelijke voorouders met de Romeinse Molossische honden, werd gefokt voor trek- en drijverwerk en heeft de bekende, opvallende driekleurige aftekeningen van de Zwitserse bergrassen.

Fysieke eigenschappen

De Grote Zwitserse Sennenhond heeft een enorm, krachtig lichaam, dat meer aan de lange kant is dan hoog. Het ras wordt gekenmerkt als een sterke en krachtige trekhond. De hond heeft een soepele beweging, wat een goede drive en reikwijdte weerspiegelt. De tweelaagse vacht (zwarte toplaag met rode en witte aftekeningen) bestaat uit een dichte bovenvacht en een dikke ondervacht. Deze goedaardige hond heeft ook een zachte en levendige uitdrukking.

Persoonlijkheid en temperament

De Grote Zwitserse Sennenhond is waakzaam, territoriaal, alert en brutaal. Dit gevoelige, loyale en gemakkelijke ras is ook een uiterst toegewijde gezinsgenoot, vooral zachtaardig met andere huisdieren en kinderen.

Zorg

Omdat het een traditionele werkhond is, brengt dit ras graag tijd buiten door, vooral bij koud weer. Het kan buiten overleven in koele klimaten, maar geeft er de voorkeur aan meer tijd door te brengen met zijn menselijke familie. De hond is ook dol op trekken.

Een stevige ravotten of een goede, lange wandeling is voldoende om aan de dagelijkse bewegingsbehoeften te voldoen. Binnen heeft de hond veel ruimte nodig om zich uit te rekken. Vachtverzorging in de vorm van één keer per week borstelen is voldoende, maar de frequentie moet worden verhoogd in tijden van verlies.

Gezondheid

De Grote Zwitserse Sennenhond, die een gemiddelde levensduur heeft van 10 tot 12 jaar, kan last hebben van kleine problemen zoals distichiasis, panosteitis, schouder Osteochondrosis Dissecans (OCS), maagtorsie, toevallen, milttorsie en urine-incontinentie bij vrouwen. Het is ook vatbaar voor heupdysplasie bij honden (CHD), een belangrijk gezondheidsprobleem. Elleboog-, oog- en schoudertests worden aanbevolen voor dit hondenras.

Geschiedenis en achtergrond

Beschreven als de grootste en oudste van de vier stammen van Zwitserse Sennenhonden, of Sennenhunde, deelt de Grote Zwitserse Sennenhond een gemeenschappelijke voorouders met de Romeinse Molossische honden of de Mastiff. De andere Zwitserse Sennenhonden zijn de Berner, Appenzeller en Entlebucher.

Hun voorouders zijn mogelijk geïntroduceerd door de Romeinen toen ze het gebied binnenvielen. Een andere theorie is dat de honden rond 1100 voor Christus door de Feniciërs naar Spanje werden gebracht.

Hoe het ook zij, het ras verspreidde zich door heel Europa en werd gekruist met inheemse honden, en ontwikkelde zich uiteindelijk in geïsoleerde gemeenschappen langs individuele lijnen. Door dezelfde werkprincipes te delen en te functioneren als herders, trekhonden en bewakers van huis en vee, stonden veel van de honden bekend als slagershonden of Metzgerhunde.

Van al deze honden met dezelfde kleur werd tot het einde van de 19e eeuw gedacht dat ze van hetzelfde ras waren. Velen geloven dat professor A. Heim en zijn studie van het inheemse bergras in Zwitserland in 1908 leidden tot de "geboorte" van de Grote Zwitserse Sennenhond. Professor Heim zou een prachtige, kortharige hond vinden in een wedstrijd van de Berner Sennenhond en, denkend dat het een ander ras was, noemde hij het de Grote Zwitser, omdat het sterk leek op de sterke Zwitserse slagershonden.

De populariteit van het ras groeide heel langzaam en werd ook gehinderd door de wereldoorlogen. Het was pas in 1968 dat de Grote Zwitserse Sennenhond de Verenigde Staten binnenkwam. De American Kennel Club heeft het ras later in 1985 toegelaten tot de klasse Diversen en 10 jaar later volledige erkenning gegeven.