Burmilla Kattenras Hypoallergeen, Gezondheid En Levensduur

2024 Auteur: Daisy Haig | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 03:12

Als gevolg van een toevallige paring tussen een mannelijke chinchilla en een vrouwelijke Burmees, lijkt de Burmilla-kat opmerkelijk veel op een Burmees, alleen is de Burmilla zilverkleurig.

Fysieke eigenschappen

Deze middelgrote kat heeft opvallend groene ogen die groot zijn en omlijnd met zwart, alsof hij eyeliner draagt. De oren zijn ondertussen middelgroot tot groot, met een licht afgeronde punt.

De belangrijkste attractie van de Burmilla is echter zijn zachte, dichte zilveren vacht, die kan worden getipt of gearceerd in de volgende kleuren: zwart, blauw, chocolade, lila, rood, karamel, abrikoos, crème, zwarte tortie, blauwe tortie, chocolade tortie, lila tortie of caramel tortie. De Burmilla heeft ook een ondervacht.

Persoonlijkheid en temperament

De Burmilla is een ideale metgezel om een eenzame avond door te brengen. Loyaal, toegewijd en aanhankelijk, zal deze kat bij zijn baas blijven en hem altijd gezelschap houden. In feite koestert het zich in de aandacht en zal vaak gestreeld worden. Het zal je zelfs vermaken met apporteerspelletjes.

Hoewel de Burmilla vreemden niet meteen aanspreekt, zal hij uiteindelijk opwarmen voor vriendelijke bezoekers. De Burmilla kan ook goed overweg met kinderen en andere huisdieren.

Zorg

De Burmilla verhaart veel en moet minimaal één keer per week verzorgd worden. Borstel het grondig om dood haar te verwijderen en, als de oren vuil zijn, maak het schoon met een vochtige doek. Bovendien moeten de tanden eenmaal per week worden gepoetst.

Gezondheid

De Burmilla is een over het algemeen gezonde kat die tot ver in de tienerjaren kan leven. Het is echter vatbaar voor ziekten zoals polycystische nierziekte, die de vorming van cysten in de nieren veroorzaakt en vaak leidt tot nierfalen.

Geschiedenis en achtergrond

Deze Burmilla is in 1981 ontstaan uit een toevallige paring tussen een vrouwelijke Lilac Burmees en een mannelijke Silver Chinchilla, die beide toebehoorden aan barones Miranda von Kirchberg. Volgens het verhaal wachtten de mannelijke Silver Chinchilla, Sanquist, en een vrouwelijke Birmees, Faberge, op hun partners toen ze in elkaar geïnteresseerd raakten. Hoewel Faberge later werd weggestuurd om te worden gedekt met haar eigen ras, produceerde ze bij haar aankomst een nest dat heel anders was dan de Burmees.

Het nest, waarvan later werd ontdekt dat het de vader was van Sanquist, bestond uit vier poesjes: Galatea, Gemma, Gabriela en Gisella. Ze waren zo aantrekkelijk dat in plaats van ze te castreren, de barones ervoor koos ze te ontwikkelen als de basis van een nieuw ras. Ze werden terug gekruist met de Birmezen en de raskenmerken bleven behouden. Kort daarna richtte de barones de Burmilla Association op om dit onderscheidende nieuwe type raskat te promoten.

Een andere fokker, Therese Clarke, die Gemma adopteerde uit het oorspronkelijke nest, richtte in 1984 de Burmilla Cat Club op. In 1990 werd de Burmilla erkend voor de voorlopige kampioenschapsstatus.

Het verhaal gaat dat de mannelijke Zilverchinchilla, genaamd Sanquist, en een vrouwelijke Birmees, genaamd Faberge, op hun partners wachtten. Ze raakten in elkaar geïnteresseerd. Tijdens het broedseizoen dekte Sanquist met Faberge. Faberge werd later gedekt door haar eigen ras. Het nest dat ze produceerde was heel anders dan de Birmees en de identiteit van de vader werd duidelijk. Het nest bestond uit vier vrouwelijke kittens en ze werden Galatea, Gemma, Gabriella en Gisella genoemd. De barones werd verliefd op ze en besloot ze te fokken. Ze wilde ze gebruiken om een nieuw ras te creëren.