Inhoudsopgave:
Video: Bijnierziekte Bij Fretten
2024 Auteur: Daisy Haig | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 03:12
Spontaan hyperadrenocorticisme en andere dergelijke ziekten
Bijnierziekte is elke aandoening die de bijnieren aantast - endocriene klieren die verantwoordelijk zijn voor de synthese van bepaalde hormonen. Het is een veel voorkomende en vaak systemische (of verstrekkende) ziekte die veel dieren treft; in dit geval fretten. Meestal treden bijnieraandoeningen op wanneer een fret te veel hormonen produceert vanwege een onderliggende ziekte of aandoening.
Symptomen
Fretten die lijden aan een bijnierziekte vertonen verschillende tekenen en symptomen. Deze tekenen en symptomen komen het meest voor bij fretten die ofwel gecastreerd (mannetjes) of gesteriliseerd (vrouwtjes) zijn. Terwijl fretten meestal symptomen beginnen te vertonen tussen de leeftijd van drie en vier, kunnen die zo jong als één of zo oud als zeven jaar ook symptomen vertonen. Dergelijke symptomen, die in ernst variëren, kunnen zijn:
- Haaruitval
- Buikpijn
- Frequent urineren
- Afscheiding uit voortplantingsorganen
- Cysten in de voortplantingsorganen, vooral in de geslachtsorganen
- Gezwollen geslachtsorganen, vooral bij gesteriliseerde vrouwen
- Bloedaandoeningen (bijv. Bloedarmoede, lage rode bloedcellen of ijzer)
- Gezwollen bijnieren
- Kankergezwellen langs de bijnieren
Oorzaken
De meeste fretten ontwikkelen deze aandoening wanneer de bijnieren worden beschadigd door de overproductie of onderproductie van bepaalde steroïden door verschillende oorzaken, waaronder stress en kankertumoren. Andere oorzaken kunnen zijn bijniertumoren en hyperadrenocorticisme, een aandoening die wordt gekenmerkt door de verhoogde concentratie van het hormoon cortisol. Bij fretten is hyperadrenocorticisme in verband gebracht met het overmatig gebruik van geslachtssteroïden als medische behandeling.
Diagnose
Om de fret met bijnierziekte te diagnosticeren, zal uw dierenarts eerst andere oorzaken voor de symptomen van de fret willen uitsluiten, waaronder lymfoom, urineweginfecties, cystitis en alopecia. Anders zullen ze diagnostische tests uitvoeren om te controleren of de bloedsuikerspiegels van de fret laag zijn of dat de steroïde hormonen estradiol en androstenedione abnormaal hoog zijn, beide goede indicatoren van bijnierziekte. De dierenarts kan ook röntgenfoto's van het dier maken om eventuele cysten in zijn geslachtsorganen te identificeren of om een vergrote milt of lever op te sporen.
Behandeling
De behandeling omvat meestal het verwijderen van de bijnieren van de fret. De dierenarts kan ook aanbevelen om medicijnen toe te dienen die bepaalde hormonen onderdrukken, zoals luteïniserend hormoon (LH) en testosteron.
Wonen en Management
U moet de fret binnenbrengen voor zijn regelmatige vervolgafspraken om ervoor te zorgen dat de ziekte in remissie blijft.
preventie
Sommige studies suggereren dat vroege castratie of sterilisatie van de fret kan helpen bij het voorkomen van bijnierziekte bij jonge fretten.
Aanbevolen:
Insulinomen Bij Fretten
Ik leefde met twee fretten in mijn dierenartsschooltijd - een klein vrouwtje dat niets liever deed dan zich onder de bank te verstoppen en mensen te verrassen door in hun enkels te knijpen als ze gingen zitten en een grote lieve jongen (met de politiek incorrecte naam van Louis Ferretkhan ) die van knuffelen hield
Vaginale Afscheiding Bij Fretten
Vaginale afscheiding verwijst naar elke ongebruikelijke substantie die uit de vagina van het dier komt, zoals slijm, bloed of pus
Braken Bij Fretten
Net als bij mensen, staat het uitwerpen van de maaginhoud van een fret door de mond bekend als braken
Negatieve Energiebalans Bij Late Zwangerschap Bij Fretten
Toxemie is een levensbedreigende aandoening voor zowel de moeder als de kittens, veroorzaakt door een negatieve energiebalans in de late zwangerschap
Bloed In De Urine, Dorst Bij Katten, Overmatig Drinken, Pyometra Bij Katten, Urine-incontinentie Bij Katten, Proteïnurie Bij Katten
Hyposthenurie is een klinische aandoening waarbij de urine chemisch uit balans is. Dit kan te wijten zijn aan een trauma, abnormale afgifte van hormonen of overmatige spanning in de nieren