Pancreaskanker (glucagonoom) Bij Honden

2024 Auteur: Daisy Haig | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 03:12

Glucagonoom bij honden

Glucagonoom verwijst naar een zeldzaam neoplasma (een abnormale groei van cellen) van alfa-pancreaseilandcellen die actief glucagon afscheiden, een hormoon dat betrokken is bij het metabolisme van koolhydraten. Veel van deze cellen scheiden ook andere hormonen af, zoals insuline (een hormoon dat grotendeels betrokken is bij het metabolisme) en gastrine (een hormoon dat de afscheiding van maagzuur in de maag stimuleert). De overmaat aan glucagon die in het lichaam circuleert, kan leiden tot een aantal reacties, waaronder een verhoogde afbraak van eiwitten tot aminozuren (een proces dat bekend staat als eiwitkatabolisme) en een verhoogde afbraak van vet dat is opgeslagen bij de verkoop van vet (bekend als lipolyse).

Glucagonoom is een uiterst zeldzame vorm van neoplasma. Het komt niet vaak voor bij honden en wordt over het algemeen alleen bij oudere honden gevonden. Er zijn geen gevallen bekend van glucagonoom bij katten.

Symptomen en typen

Het kenmerkende symptoom van glucagonoom, dat is gemeld bij zowel mensen als honden, is een karakteristieke dermatitis of huidafwijking. Huidlaesies kunnen korstvorming en algemene erosies omvatten rond de slijmvliezen op het gezicht (bijvoorbeeld vochtige weefsels van de neus) en genitaliën. Er kunnen ook laesies verschijnen op de voetzolen en andere ledematen. De voetzolen zijn vaak het enige aangetaste gebied en zijn meestal erg pijnlijk.

Dit karakteristieke huidsymptoom geassocieerd met glucagonoom wordt ook gezien bij leverziekte en hypoaminoacidemia, een aandoening die wordt gekenmerkt door een abnormaal lage concentratie van aminozuren in het bloed.

Bijkomende symptomen van glucagonoom zijn traagheid, diarree, gewichtsverlies en incontinentie. Secundaire schimmelinfecties zijn ook vaak voorkomende begeleidende effecten.

Oorzaken

Glucagonoom kan worden gezien bij multipel endocrien neoplasiesyndroom, een erfelijke aandoening die de endocriene klieren aantast, die verantwoordelijk zijn voor het vrijgeven van hormonen in de bloedbaan. Eenzame pancreas glucagonoom (de vorming van neoplasmata in de pancreas), evenals gevallen van levermetastasen, zijn ook gemeld bij honden.

Diagnose

Een verscheidenheid aan tests kan worden gebruikt om glucagonoom bij honden te diagnosticeren. Deze omvatten een urine-analyse, bloedanalyse (testen op aminozuur-, glucagon- en zinkniveaus) en echografie, die kunnen worden gebruikt om onregelmatige massa's te detecteren.

Uiteindelijk is een weefselonderzoek via biopsie en chemische kleuring op de aanwezigheid van glucagon noodzakelijk om glucagonoom definitief te diagnosticeren. Bij kleuring wordt ook geadviseerd om te controleren op de aanwezigheid van andere pancreas- en gastro-intestinale hormonen.

Behandeling

Chirurgische verwijdering van het neoplasma is de enige methode om te genezen. Dit kan echter riskant zijn, aangezien er een hoog percentage overlijdens na de operatie is gemeld bij honden. Verder is het glucagonoomsyndroom geassocieerd met trombo-embolische ziekte (waarbij een gevormd bloedstolsel loslaat en door de bloedstroom beweegt om een bloedvat te stollen), wat postoperatief kan optreden.

Hypoaminoacidemie, een aandoening die gepaard gaat met glucagonoom, waarbij een abnormaal lage concentratie van aminozuren in het bloed aanwezig is, kan ook gelijktijdig met glucagonoom optreden. Een eiwitrijk en eiwitrijk dieet kan helpen om de effecten van hypoaminoacidemia aan te pakken en daarmee gerelateerde huidaandoeningen te verlichten. Suppletie met zink en vetzuren kan ook helpen bij het verlichten van huidsymptomen.

Medicijnen, zoals anti-gistformuleringen of antibiotica, kunnen worden voorgeschreven voor de behandeling van secundaire gist of andere infecties die zich kunnen ontwikkelen in overeenstemming met glucagonoom.

Wonen en Management

Na de eerste behandeling moet het bloedonderzoek van de patiënt regelmatig worden gecontroleerd en moeten follow-up-echografieën worden uitgevoerd om te controleren op metastasen (waarbij de celonregelmatigheid zich verspreidt naar andere delen van het lichaam).