Hartfalen Door Klepdefect Bij Honden

2024 Auteur: Daisy Haig | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 03:12

Atrioventriculaire klep endocardiose in Honden

Het hart is verdeeld in vier kamers. De twee bovenste kamers zijn de atria (enkelvoud: atrium), en de twee onderste kamers zijn de ventrikels. Atrioventriculaire (AV) kleppen zijn aanwezig tussen elk atriale en ventriculaire paar. De klep tussen het rechter atrium en de rechter ventrikel is de tricuspidalisklep, terwijl de klep tussen het linker atrium en de ventrikel de mitralisklep wordt genoemd.

Bij endocardiose ontwikkelt zich overmatig fibreus weefsel in de atrioventriculaire kleppen, wat zowel de structuur als de functie van de kleppen beïnvloedt. Na verloop van tijd resulteert dit in verdikking, stijfheid en vervorming van de AV-kleppen, wat uiteindelijk leidt tot congestief hartfalen (CHF). Als gevolg hiervan kan het hart niet voldoende bloed naar het lichaam pompen, waardoor het harder moet werken om te proberen aan de eisen van het lichaam te voldoen. Dit cardiale gedrag leidt tot meerdere complicaties, waaronder verstijving van de ventrikels als gevolg van verhoogde dilatatie. Deze veranderingen leiden uiteindelijk tot hartfalen en overlijden bij aangetaste honden.

Meestal lopen kleine rassen een hoger risico. De volgende rassen vertonen een hogere incidentie van AV-klep endocardiose: Chihuahuas, Maltezers, Pomeranians, Cocker Spaniels, Pekingees, Cavalier King Charles Spaniels, Boston Terriers, Fox Terriers, Mini Poedels, Mini Schnauzers, Mini Pinschers, Whippets en Toy Poedels.

Aangezien deze ziekte chronisch van aard is, wordt uiteindelijk hartfalen meestal gezien bij oudere honden (ouder dan tien jaar), maar bij jonge dieren kunnen milde hartafwijkingen worden vastgesteld. De incidentie van AV-endocardiose is iets hoger bij reuen dan bij vrouwelijke honden.

Symptomen en typen

Hieronder volgen enkele van de symptomen die verband houden met atrioventriculaire klep-endocardiose. Houd er rekening mee dat de ernst en frequentie van deze symptomen kunnen variëren afhankelijk van de ernst van de ziekte zelf.

• Geruis (abnormale hartgeluiden die uw dierenarts kan horen)
• Hoesten
• Lethargie en zwakte
• Oefening en werkintolerantie
• Moeilijk ademen
• Opgezette buik
• Orthopneu (ademhaling wordt moeilijker bij liggen)
• Cyanose (blauwe verkleuring van huid en slijmvliezen)
• flauwvallen
• Verlies van bewustzijn
• Dood

Naarmate de ziekte voortschrijdt, worden hoesten, inspanningsintolerantie, ademhalingsproblemen en andere symptomen ernstiger en kunnen ze vaker voorkomen.

Oorzaken

Onduidelijke of onbekende oorzaak.

Diagnose

U moet een grondige geschiedenis van de gezondheid van uw hond en het begin van symptomen geven. De geschiedenis die u verstrekt, kan uw dierenarts aanwijzingen geven over welke organen secundair worden aangetast, vooral omdat hartfalen alle andere organen van het lichaam aantast, met name de nier en de lever. Na een gedetailleerde anamnese van u te hebben afgenomen, zal uw dierenarts uw hond volledig lichamelijk onderzoeken. Laboratoriumtests zijn van grote waarde bij de algehele diagnostische opwerking en omvatten volledige bloedonderzoeken, biochemische profilering en urineonderzoek. Deze tests zullen uw dierenarts belangrijke informatie geven voor een voorlopige diagnose, evenals informatie over de huidige status van het probleem.

Verdere bevestiging van de diagnose kan worden verzekerd door gebruik te maken van röntgen- en ultrasone beeldvorming, samen met elektrocardiografie (ECG), echocardiografie om de elektrische impulsen van het hart te meten en kleuren-doppler om het vermogen van het bloed om vrij te stromen te evalueren. Samen bieden deze diagnostische hulpmiddelen essentiële informatie over de structuur en functie van het hart en de omvang van het probleem dat uw hond ervaart. Uw dierenarts zal de AV-kleppen, evenals de andere hartstructuren, in detail evalueren met behulp van deze technieken. Moderne ontwikkelingen hebben het mogelijk gemaakt om deze aandoening relatief snel en gemakkelijk te diagnosticeren, zodat de behandeling tijdig kan beginnen.

Behandeling

Dit is een progressieve ziekte zonder één enkel behandelplan dat voor alle patiënten werkt. Een geïndividualiseerde behandeling wordt aanbevolen op basis van de huidige gezondheidsstatus van uw hond, hoe ver de ziekte is gevorderd en welke bestaande complicaties moeten worden behandeld om uw hond te stabiliseren. Uw dierenarts zal alle beschikbare behandelingsopties met u bespreken, zodat u een weloverwogen beslissing kunt nemen over hoe verder te gaan. Bij sommige patiënten is weinig of geen behandeling nodig, met alleen regelmatige controle, terwijl anderen mogelijk moeten worden opgenomen voor onmiddellijke spoedbehandeling. Bij nog andere patiënten kan een uitgebreide medische behandeling of zelfs een operatie worden aanbevolen. De medische behandeling zal gericht zijn op de primaire ziekte en op andere complicaties die onmiddellijk moeten worden aangepakt. Bij sommige patiënten kan een operatie worden geprobeerd om de defecte klep te vervangen, maar het kan zijn dat u een chirurg moet zoeken die bekwaam is in deze gespecialiseerde chirurgische techniek.

De resultaten van chirurgie zijn momenteel niet veelbelovend, hoewel het slagingspercentage is verbeterd met de vooruitgang van chirurgische technieken en verbeterde chirurgische vaardigheden op dit gebied van de geneeskunde.

Wonen en Management

In eerste instantie kan absolute kooirust worden aanbevolen. Zodra de gezondheid van uw hond is gestabiliseerd, kan het worden toegestaan om langzaam aan de lijn te wandelen. U moet ook het gedrag van uw hond nauwlettend in de gaten houden en uw dierenarts bellen zodra er ongebruikelijke symptomen of gedrag worden opgemerkt.

Vanwege de progressieve aard van deze ziekte, is een hoge mate van inzet en zorg van uw kant vereist voor een succesvolle behandeling en behandeling van de aandoening. Uw dierenarts zal u een gedetailleerd plan geven voor het toedienen van medicijnen, lichaamsbeweging, voeding en andere essentiële informatie voor de behandeling van uw hond thuis. Honden die lijden aan atrioventriculaire klep-endocardiose hebben over het algemeen een geïndividualiseerd natriumbeperkt dieet nodig tijdens de behandeling.

Tijdens de eerste maand van de behandeling moet u mogelijk elke week uw dierenarts bezoeken. Bij elk bezoek zal uw dierenarts de voortgang van uw hond controleren met standaard laboratoriumtests, inclusief röntgenfoto's en ECG. U moet vertrouwd raken met de medicijnen die aan uw hond zijn voorgeschreven en vooral waakzaam zijn over de tijd en frequentie van het verstrekken van deze medicijnen. Volg strikt de richtlijnen van uw dierenarts met betrekking tot het gezondheidsbeheer van uw hond thuis.

De prognose op lange termijn hangt af van vele factoren, waaronder de leeftijd van uw hond, de huidige status van de ziekte, gelijktijdige ziekten en het management.