Defect Van Het Ventriculaire Septum Bij Honden

2024 Auteur: Daisy Haig | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 03:12

Ventriculair septumdefect bij honden

Een ventrikelseptumdefect (VSD) veroorzaakt onregelmatige communicatie in het ventriculaire septum, de wand die de ventrikels (de twee onderste kamers van het hart) van elkaar scheidt. Dit leidt ertoe dat bloed van de ene kant van het hart naar de andere wordt geleid, of geshunt. De richting en het volume van de shunt worden bepaald door de grootte van het defect, de relatie tussen de pulmonale en systemische bloedvatweerstanden en de aanwezigheid van andere anomalieën.

De meeste VSD's bij kleine dieren zijn subaortisch (onder de aortaklep) en hebben een rechterventrikelgat dat zich onder het septumblad van de tricuspidalisklep bevindt. Bovendien zijn de meeste VSD's bij honden klein en daarom beperkend (d.w.z. het verschil tussen linker- en rechterventrikeldruk blijft behouden). VSD's van gemiddelde grootte zijn slechts gedeeltelijk beperkend en resulteren in verschillende gradaties van hoge bloeddruk in de rechter hartkamer. Grote VSD's hebben ondertussen een gebied dat even groot of groter is dan de open aortaklep in de linker hartkamer. Ze zijn niet-beperkend en de rechterventrikeldruk is hetzelfde als de bloeddruk van het lichaam. Alleen matige en grote defecten leggen een drukbelasting op de rechterventrikel.

Dit defect komt relatief weinig voor bij honden.

Symptomen en typen

Katten vertonen over het algemeen geen symptomen van het defect (asymptomatisch); symptomen die vaak worden geassocieerd met ventrikelseptumdefecten zijn echter:

• Moeite met ademhalen
• Oefening intolerantie
• flauwvallen
• Hoesten
• Bleek tandvlees (alleen als pulmonale hypertensie een rechts-links shunt veroorzaakt)
• Verhoogde hartslag

Oorzaken

De onderliggende oorzaak van ventriculaire septische defecten is onbekend, hoewel een genetische basis wordt vermoed.

Diagnose

U moet uw dierenarts een grondige geschiedenis geven van de gezondheid van uw hond en het begin van de symptomen. Uw dierenarts zal uw huisdier grondig lichamelijk onderzoeken, met een volledig bloedprofiel, chemisch bloedprofiel, volledig bloedbeeld, urineonderzoek en een elektrolytpaneel om andere gelijktijdige ziekten uit te sluiten.

Beeldvormingstechnieken zoals thoracale röntgenfoto's kunnen helpen om grotere VSD's te detecteren, wat een linker (of zelfs een gegeneraliseerd) vergroot hart zou veroorzaken door de verhoogde bloedstroom door het hart. Hoge bloeddruk in de longen, chronisch hartfalen en rechts naar links shunts kunnen ook worden gevisualiseerd.

Een tweedimensionaal echocardiografisch onderzoek, waarbij gebruik wordt gemaakt van echografische beeldvorming om de activiteit van het hart te bekijken, kan hartvergroting aantonen. Het rechterhart zal ook vergroot zijn als het defect middelgroot of groot is, of als er naast VSD andere hartafwijkingen zijn.

Behandeling

De meeste patiënten kunnen poliklinisch worden behandeld. Grote shunts kunnen operatief worden gerepareerd tijdens een cardiopulmonale bypass. Patiënten met matige of grote shunts kunnen ook pulmonale arteriebanding ondergaan als een palliatieve (verlicht enig ongemak maar geneest de ziekte niet) procedure.

Wonen en Management

Als uw hond tekenen van congestief hartfalen (CHF) vertoont, moet zijn activiteit worden beperkt. Uw dierenarts zal u adviseren over een geschikte fysieke routine. Uw arts kan u ook adviseren om een strikt natriumarm dieet op te leggen als uw hond de diagnose CHF heeft, om de druk op het hart te minimaliseren. Dieren die gediagnosticeerd zijn met openlijke CHF krijgen over het algemeen 6 tot 18 maanden de tijd om te leven met medische behandeling. Huisdieren met kleine shunts kunnen een normale levensduur blijven hebben als er geen gelijktijdige ziekte is die een directe bedreiging vormt voor hun gezondheid.

Fok uw hond niet als bij hem een ventrikelseptumdefect is vastgesteld, aangezien wordt aangenomen dat dit defect genetisch wordt overgedragen. Uw dierenarts zal regelmatige vervolgafspraken voor uw hond plannen om de voortgang te volgen, röntgen- en echografiebeelden opnieuw te maken en indien nodig medicijnen of therapieën aan te passen.