Katachtige Abortus: Vaak Een Zenuwslopende Noodzaak

2024 Auteur: Daisy Haig | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2024-01-31 10:59

Je zou kunnen aannemen dat dit een opruiend onderwerp zou zijn in de wereld van de diergeneeskunde. Maar dat is het niet. Ik weet zeker dat er genoeg dierenartsen zijn die geen abortus bij katten willen uitvoeren, maar ik ken er geen persoonlijk. Geconfronteerd met de keuze: een zwangerschap afbreken tijdens het steriliseren van een kat of toevoegen aan de toch al enorme ongewenste kittenpopulatie … hmmm … laat me denken …

Ik hoef het bijvoorbeeld niet te doen.

Maar dat betekent niet dat ik dat nooit doe.

Op vrijdag zag ik een prachtig grijs kitten genaamd Goldie (go figure). Ze is ongeveer zeven maanden oud en waarschijnlijk net zoveel weken in haar zwangerschap. Drieënzestig dagen is voldragen, dus deze anders kleine kat kwam bijna op het punt om te knallen. De vader? Vermoedelijk een grote zwarte zwerver.

Vraag niet hoe dit fiasco tot stand kwam, maar laat het voldoende zijn om te zeggen dat Goldie niet echt van iemand was totdat ze werd geslagen. Een groep buren, tot nu toe niet in staat om de spookdreiging te vangen, besloot in te zetten om ervoor te zorgen dat er geen nieuw nest kittens in hun doodlopende straat zou komen.

Het probleem? Ze leek zo dicht bij de term dat ik bang was dat ik te maken zou krijgen met het kattendodende schuldgevoel.

Ik heb waarschijnlijk meer dan honderd abortussen uitgevoerd en tot nu toe is mijn carrière als aborteur ongeschonden gebleven door kortstondige kittenoproer of anderszins stressverwekkende tekenen van leven. Door een ongeluk of een goddelijke tussenkomst heb ik nooit de kans gehad om te overwegen of ik zou afbreken of niet op basis van de grootte van de kittens.

Ik hoorde over een dierenarts die een "piek en krijs" deed, wat betekent dat ze de buik opende om te ontdekken dat de kittens zo dicht bij de termijn waren dat ze de procedure niet kon doorstaan. Ze hechtte haar weer dicht en liet de natuur zijn gang gaan.

Voor de goede orde, ik zou dit nooit doen. De natuurlijke bevalling van deze kat was waarschijnlijk extra pijnlijk en levensgevaarlijk. Stel je voor dat je probeert een baby te baren met een recente incisie in de buik. Ik heb nog nooit een incisie in mijn buik gehad, maar omdat ik op de ouderwetse manier een baby heb gekregen, ben ik niet ongevoelig voor de hachelijke situatie van deze kat. Ik zou me genoodzaakt hebben gevoeld om de kittens te aborteren of te proberen ze per keizersnede af te leveren.

Maar ik kan me niet voorstellen dat ik moet proberen een stel kittens nieuw leven in te blazen die misschien maar een of twee dagen niet gaar zijn. Als een zwangerschap maar een paar maanden duurt, kunnen een of twee dagen het verschil betekenen tussen leven en dood. En het verzorgen van preemie kittens is niet iets waar we routinematig mee bezig zijn. Om voor de hand liggende redenen…

Ik hoef u, mijn Dolittler-lezers, waarschijnlijk niet uit te leggen waarom het aborteren van kittens van een bepaalde leeftijd gepaard gaat met potentieel moreel gevaar. Maar anderen zien dat niet altijd zo. Er zijn zoveel kittens op straat, zouden ze beweren, hoe kun je ze bewust in leven laten als je in de ideale positie bent om hun leven te beëindigen?

Theoretisch kan dat logisch zijn. Maar er is iets aan het herkennen van de verkleuring van de vacht van de kittens onder de dunne voering van de baarmoeder die de visie van kittens in een plastic zak oproept. En kittens verdrinken in een zak lijkt in tegenspraak met de waarden die ik beloofde toen ik de eed van de dierenarts aflegde bij het afstuderen.

Daarom pauzeer ik altijd wanneer ik de zwangerschap van een kat voor sterilisatie bevestig. Ik heb een röntgenfoto aan mijn protocol toegevoegd. Als de kittens voldragen lijken, stuur ik haar naar huis. Gelukkig is dat maar een paar keer gebeurd. Ik haat het om de kans te verliezen om haar te steriliseren als ik haar in het vizier heb, maar het alternatief is slechter voor mijn geweten.

Goldie was een ander verhaal. Ze was zo klein (ongeveer vier pond) en haar kittens waren zo groot (vaders genen waren zichtbaar op de röntgenfoto) dat het zou kunnen eindigen in haar dood als ze haar voldragen op straat zou laten gaan. Als niemand kijkt, kunnen keizersneden niet beschikbaar worden gemaakt, toch?

Dus ik steriliseerde haar en wikkelde de uitpuilende baarmoeder van vier kittens zorgvuldig in een plastic zak. Ik slaagde er in ieder geval in om de drang te weerstaan om de baarmoeder te openen om te gluren. Ik wilde het gewoon niet weten.

Hier is een röntgenfoto van een bijna voldragen kat met een buik vol kittens. Zie je de stekels en schedels? Ik tel vier kittens.

</figuur>

<cijferklasse=" title="Afbeelding" />

</figuur>

<cijferklasse=

_{summary image: pregnant cat by yourbartender}