Oogontsteking (blefaritis) Bij Katten

2024 Auteur: Daisy Haig | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 03:12

Blefaritis bij katten

Ontsteking van de buitenste huid en middelste (spier, bindweefsel en klieren) delen van de oogleden wordt medisch aangeduid als blefaritis. Deze aandoening wordt meestal ook gezien met de secundaire ontsteking van het binnenoppervlak van het ooglid (palpebrale conjunctiva).

Symptomen en typen

• Geschubde, schilferige huid nabij het oog
• Intense jeuk, oogkrabben
• Waterige, slijmerige of pus bevattende oogafscheiding
• Oedeem en verdikking van de oogleden
• Geschaafde zone(s) waar de huid is gescheurd of afgesleten (ontvelling)
• Haaruitval
• Verlies van huidpigmentatie rond het getroffen gebied
• Papelvorming (een kleine ontstoken huidverhoging zonder pus)
• Puistvorming (een kleine ontstoken huidverhoging met pus erin)
• Gelijktijdige conjunctivitis (ontsteking van het bindvlies van het oog)
• Ontsteking van het hoornvlies die tranende, pijnlijke ogen en wazig zien veroorzaakt (keratitis)

Oorzaken

Aangeboren (geboren met)

• Ooglidafwijkingen die overmatig wrijven, krabben of vochtige dermatitis kunnen veroorzaken
• Prominente neusplooien, trichiasis en entropion (vaak gezien bij Perzische en Himalaya-katten)
• ectopische trilhaartjes
• Onvermogen om de oogleden volledig te sluiten, of lagophthalmus (vaak gezien bij kattenrassen met korte snuiten of platte gezichten, d.w.z. Perzische, Himalaya, Birmese katten)

Allergisch

• Type I (onmiddellijk) - als gevolg van ongunstige reactie op voedsel, inhalatie of insectenbeten
• Type II (cytotoxisch) - pemphigus; pemfigoïde; bijwerking
• Type III (immuuncomplex) - systemische lupus erythematosus; Overgevoeligheid voor Staphylococcus; bijwerking
• Type IV (celgemedieerd) - contact- en vlooienbeetovergevoeligheid; bijwerking

bacterieel

• Stafylokokken
• Streptokokken

neoplastisch

• Talgklieradenomen en adenocarcinomen
• Plaveiselcelcarcinoom (witte katten)
• mestcel

andere

• Traumatische verwondingen zoals snijwonden aan de oogleden of chemische brandwonden
• Parasitaire infecties (bijv. demodicose, sarcoptische schurft, Cuterbra)
• Virale infecties (FHV-1)
• Oogaandoeningen (bijv. Conjunctivitis, keratitis, droge ogen)
• Idiopathisch (oorzaak onbekend)

Diagnose

U moet uw dierenarts een grondige geschiedenis van de gezondheid van de kat geven, inclusief het begin en de aard van de symptomen en mogelijke incidenten die deze aandoening mogelijk hebben veroorzaakt. Hij of zij zal dan een volledig lichamelijk onderzoek uitvoeren, evenals een biochemisch profiel, urineonderzoek en een volledig bloedbeeld. Hoewel hun resultaten doorgaans niet-specifiek zijn, kunnen ze waardevolle informatie onthullen als er een systemische ziekte aanwezig is. In het bijzonder kan een oogonderzoek helpen bij het bepalen van de ernst van de aandoening en de mate van betrokkenheid van het oog.

Uw dierenarts kan een monster nemen van het aangetaste oculaire gebied (of de omliggende huid) om het veroorzakende micro-organisme te identificeren, indien aanwezig. Deze monsters kunnen worden gekweekt om de bacteriën, parasieten of schimmels te laten groeien. Ook wordt vaak een Schirmer-scheurtest uitgevoerd om te bepalen of het oog voldoende tranen produceert om het vochtig te houden of niet. En als wordt vermoed dat een voedselallergie de oorzaak is, kunnen verdere tests nodig zijn om het voedselallergeen te identificeren.

Behandeling

Het verloop van de behandeling zal uiteindelijk afhangen van de onderliggende oorzaak van de ziekte. In geval van zelftrauma kan uw dierenarts bijvoorbeeld het gebruik van een Elizabethaanse halsband (kegel) aanbevelen. Ernstigere gevallen kunnen daarentegen medicatie en / of een operatie vereisen. En in geval van voedselallergie moet het voedselallergeen worden geïdentificeerd en uit het dieet worden verwijderd.

Wonen en Management

De algehele prognose van katten met blefaritis hangt af van de onderliggende oorzaak. Sommige katten reageren goed, terwijl bij anderen een "genezen" niet mogelijk is. Als antibiotica worden voorgeschreven, zou u binnen drie weken verbetering bij uw kat moeten merken. Raadpleeg echter uw dierenarts voordat u stopt met het verstrekken van medicijnen aan uw kat. Dit kan een onnodige terugval helpen voorkomen. Volg daarnaast het therapeutische en dieetdieetplan van de dierenarts dienovereenkomstig.