Inhoudsopgave:
2025 Auteur: Daisy Haig | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2025-01-24 12:40
Epilepsie bij gerbils
Epileptische aanvallen zijn gerelateerd aan aandoeningen van het zenuwstelsel, maar ze kunnen optreden in afwezigheid van een aandoening van het zenuwstelsel. Ze manifesteren zich meestal in gerbils die last hebben van stress, onjuiste behandeling of een plotselinge verandering in de leefomgeving. In veel gevallen wordt een neiging tot aanvallen van de ouders doorgegeven; er wordt gedacht dat het in sommige gevallen genetisch is gebaseerd.
Gelukkig veroorzaken epileptische aanvallen meestal geen ernstige of blijvende schade aan de gerbil.
Symptomen en typen
Tekenen van epilepsie verschijnen vaak rond de tijd dat een gerbil de puberteit bereikt, 2-3 maanden oud. De aanval kan mild tot ernstig zijn en zal met regelmatige tussenpozen terugkeren totdat de gerbil ongeveer zes maanden oud is. De frequentie en ernst van de aanvallen beginnen meestal af te nemen na de leeftijd van zes maanden. Bij milde aanvallen vertoont de gerbil meestal een trance-achtig gedrag met trillende oren en snorharen. Gerbils met ernstige aanvallen daarentegen zullen last hebben van stuiptrekkingen, verstijving van spieren en schokken van het hele lichaam.
Oorzaken
Genetische aanleg is een belangrijke oorzaak van epilepsie. Andere mogelijke factoren zijn onder meer:
- Plotselinge stress
- Onjuiste behandeling
- Plotselinge verandering in de leefomgeving (bijvoorbeeld verhuizing naar een nieuwe woning of locatie, kooiwisseling)
Diagnose
Uw dierenarts zal hoogstwaarschijnlijk differentiële diagnose gebruiken, een proces dat wordt geleid door een diepere inspectie van de schijnbare uiterlijke symptomen, waarbij elk van de meest voorkomende oorzaken wordt uitgesloten totdat de juiste aandoening is vastgesteld en op de juiste manier kan worden behandeld. U zult ook een grondige geschiedenis van de gezondheid van uw gerbil moeten verstrekken voorafgaand aan het begin van de symptomen, met zoveel mogelijk familiegeschiedenis.
Behandeling
In de meeste gevallen is de enige behandeling voor epileptische aanvallen een milde spierverslapper, en dit alleen in ernstige gevallen waarbij de gerbil lijdt als gevolg van frequente en hevige aanvallen. Anders is de enige andere optie om te wachten tot de gerbil uit de aanvallen groeit naarmate hij ouder wordt.
Wonen en Management
De ernst van aanvallen neemt gewoonlijk af nadat de gerbil de leeftijd van zes maanden heeft bereikt. Om het risico op aanvallen bij uw gerbil te verminderen, moet u hem in een rustige en stressvrije omgeving bewaren, uit de buurt van de drukbezochte gebieden in huis, en vermijd het maken van onnodige veranderingen in de kooi van uw gerbil. Zorg ervoor dat de gerbil voorzichtig en voorzichtig wordt behandeld - mogelijk moet u de toegang van jonge kinderen beperken totdat zowel het kind als de gerbil oud genoeg zijn om ermee om te gaan - en overleg met uw dierenarts over de juiste omgang met epileptische gerbils.
Geef je gerbil zoveel mogelijk geschikte speelmaterialen en manieren waarop hij zichzelf fysiek bezig kan houden en bewegen door een rustige, maar simulerende natuurlijke omgeving te creëren om hem gelukkig en bezig te houden.
preventie
Als u uw gerbil in de eerste drie weken van zijn leven vaak vastpakt, zal dit er veel toe bijdragen dat hij zich prettig voelt bij het hanteren, zodat hij niet gestrest reageert wanneer u hem oppakt. Als u vragen heeft over de juiste behandeling van een gerbil, raadpleeg dan iemand die bekend is met gerbils en praat met een dierenarts die u de juiste behandelingsmethoden laat zien.
Aanbevolen:
Staartslip Bij Gerbils
Staartslip is een veel voorkomende aandoening bij gerbils, gekenmerkt door verlies van vacht in het gebied van de staart en huidverlies dat vaak wordt beschreven als het afglijden van de huid. Staartslip is voornamelijk te wijten aan een onjuiste behandeling en het oppakken van de gerbil bij de staart. Staartslip leidt tot blootstelling van de staart in de aangetaste gebieden, wat vervolgens wordt gesignaleerd door rottende gebieden op de staart. De enige behandeling voor het rotten van de staart als gevolg van staartslip is chirurgische verwijdering (amputatie) van het verrotte deel van de t
Besmettelijke Bacteriële Ziekte Door Salmonella Bij Gerbils
Salmonellose is een besmettelijke ziekte die wordt veroorzaakt door infectie met de Salmonella-bacterie. Salmonellose is vrij zeldzaam bij gerbils als huisdier en de infectie verspreidt zich meestal door de inname van voedsel of water dat besmet is met de besmette uitwerpselen of urine van wilde knaagdieren – die op elk moment tijdens de doorvoer toegang hebben gekregen tot het voedsel van uw gerbil. voedsel van het productiepunt naar uw huis, of in uw huis zelf, vooral als u het voedsel van uw gerbil in een garage of op een basis bewaart
Ziekte Van Tyzzer Bij Gerbils
Van de infectieuze bacteriële ziekten die gerbils treffen, is de ziekte van Tyzzer de meest voorkomende. De bacterie die deze infectie veroorzaakt, Clostridium piliforme, wordt verspreid via de fecale route - gerbils raken besmet wanneer ze de C. piliforme binnenkrijgen via besmet voedsel of water. De geïnfecteerde gerbils kunnen last hebben van hevige buikpijn en diarree
Irritatie Van Het Gezicht En De Neus Bij Gerbils
Porfyrine is een pigment, een bestanddeel van bloedcellen dat fungeert om metaal in de bloedcellen, cellen (zoals ijzer en magnesium) te binden. Het wordt ook erkend als de belangrijkste component in de kleuring van bloed, aangezien porfyrine een dieppaars pigment is. Bij gerbils kan het ongebonden porfyrine in tijden van stress afzettingen achterlaten in de traankanalen, waardoor roodgekleurde vlekken rond de ogen en neus ontstaan als het getinte traanvocht de ogen verlaat. Deze vlekken worden vaak aangezien voor bloed en moeten
Bloed In De Urine, Dorst Bij Katten, Overmatig Drinken, Pyometra Bij Katten, Urine-incontinentie Bij Katten, Proteïnurie Bij Katten
Hyposthenurie is een klinische aandoening waarbij de urine chemisch uit balans is. Dit kan te wijten zijn aan een trauma, abnormale afgifte van hormonen of overmatige spanning in de nieren