Beoordeel Me Niet Omdat Ik Een Rasechte Wil

2024 Auteur: Daisy Haig | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 03:12

Laatst was ik mijn dochter aan het ophalen van school en een van haar leraren kwam naar me toe. Ze vroeg of we een puppy hadden en noemde die Victoria. Zoals iedereen die samenwoont met een 4-jarige kan bevestigen, is de grens tussen realiteit en fantasie behoorlijk wazig. Ik vertelde haar leraar dat we deze zaterdag eigenlijk een fokker zouden bezoeken die puppy's had voor adoptie, maar we hadden er nog geen geadopteerd. Toen kwam een leraar uit een andere klas tussenbeide: 'Je moet redden! Ik red altijd!”

Ik vertelde haar dat ik veel honden zie vanwege agressie en dat ik mijn dochter een puppy wilde geven. Ik steun redding, maar een puppy is over het algemeen het beste voor mensen die kleintjes hebben. Ze erkende wat ik voor de kost doe en toen bleef ze me in het bijzijn van alle andere moeders in de ophaallijn vertellen dat ik een hond moest redden in plaats van een puppy van een fokker te adopteren. Aan de blik op haar gezicht kon ik zien dat ze walgde van mijn beslissing. Ik verliet het gevoel beschaamd, schuldig en woedend.

Wacht! Ik heb mijn hele volwassen leven honden gered. Ik adopteerde een Rottweiler toen ze geëuthanaseerd zou worden wegens agressie en hield haar bijna 12 jaar vast tot ze stierf aan nierfalen. Ze was geen gemakkelijke hond om mee samen te leven, maar we gaven nooit op. Toen mijn dochter werd geboren en velen me vertelden om Peanut te euthanaseren, was het niet eens een overweging voor mij of mijn man. Ik heb mijn hele volwassen leven honden en katten geadopteerd.

Ik geef aanzienlijke kortingen in mijn praktijk voor elke hond die momenteel in het bezit is van een bonafide redding. Ik geef gratis lezingen in humane samenlevingen. Ik bied mijn hulp aan bij het schrijven van protocollen voor lessen, verrijking en training zonder kosten voor de humane organisatie. Ik steun redding en heb dat altijd gedaan. Toen Peanut vorig jaar stierf, wilde ik een middelgrote, bruine, volwassen hond. Als moeder kun je echter niet altijd (maak dat zelden) zelfzuchtige beslissingen nemen zonder rekening te houden met je kind.

Het leven is veranderd. Ik heb een 4-jarige. Ze groeide op met Sweetie, die een geduldige en geweldige hondenmoeder voor haar was. Sweetie stierf toen ze 2 was en mijn dochter herinnert zich haar helemaal niet meer. De hond die ze zich wel herinnert is Peanut, mijn agressieve Rottie. Omdat haar interacties met Peanut zo beperkt moesten zijn, is ze nu bang voor honden. Toen heb ik als volwassene een prachtige Beagle geadopteerd van een fokker (ik schreef hier over hem). Het duurde tien dagen voordat hij naar haar snauwde en afzonderlijk naar een ander kind. De kinderen reikten niet meer dan naar hem uit. Hij had geen been. Hij was net gevraagd om te gaan zitten. Ze reikte gewoon naar hem zoals ze al zo vaak deed. In een volgende blog kan ik meer vertellen over wat er met Piet is gebeurd. Ik bracht hem de volgende dag terug naar de fokker en hij was blij weer thuis te zijn. Hij heeft niet eens omgekeken naar mij. Nu is mijn toch al angstige dochter nog angstiger.

Ik zeg niet dat alle of zelfs de meeste reddingshonden agressief zijn. Mijn ervaring is dat het risico om bij een huisdier met agressie terecht te komen lager is als de pup geadopteerd wordt van een goede fokker waar je de ouders kunt ontmoeten. De beste indicator van het volwassen gedrag van de pup is het gedrag van de ouders. Op dit moment moet ik mijn risico om een agressieve hond te krijgen zo laag mogelijk houden, zodat ik de grootste kans heb om een huisdier te krijgen dat goed bij mijn gezin past.

Heb ik niet het recht om een puppy van een goede fokker te kiezen zodat mijn dochter een hond kan hebben om te knuffelen en lief te hebben zoals ik deed als klein meisje? Verdient ze het niet om de diepe verbinding te begrijpen die met een hond kan worden gemaakt? Waarom is het verkeerd voor mij om alles te doen wat in mijn macht ligt, inclusief het kiezen van een jonge, goed gefokte hond met een lage kans op agressie, zodat mijn kleine meid kan ervaren wat ik met mijn hond, Duchess, deed toen ik klein was meisje?

Ze was mijn beste vriendin, de enige die mijn geheimen bewaarde, de enige die me echt begreep en altijd aan mijn kant stond. Waarom ben ik dan een onverantwoordelijke hondenbezitter? Ik zal mijn middelbare, middelgrote, kortharige, bruine hond uit het asiel halen als mijn dochter ouder is, maar op dit moment heeft ze een beste vriend nodig die geduldig met haar is en haar kan leren dat niet alle honden beet. Ze heeft het recht om dat te hebben en DAT IS OK.

Dr. Lisa Radosta