Megacolon Bij Katten - Volledig Doorgelicht

2024 Auteur: Daisy Haig | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 03:12

Megacolon is niets om over te lachen, ook al kan ik me niet anders dan een deel van de dikke darm voorstellen dat op dit moment is uitgedost als een superheld (heb ik deze zomer te veel van mijn vrije tijd doorgebracht met vijfjarigen?). De ziekte komt maar al te vaak voor bij katten, en ondanks een goede prognose kan het zeer frustrerend zijn om mee om te gaan.

Megacolon wordt gekenmerkt door een opgezwollen dikke darm (met andere woorden) die is gevuld met abnormale hoeveelheden ontlasting. Dit kan optreden als een primaire ziekte, meestal veroorzaakt door dikke darmspieren die niet normaal samentrekken, of als gevolg van langdurige of ernstige constipatie die zich in wezen uitrekt en de dikke darm beschadigt. Wat de oorzaak van het probleem ook is, aangetaste katten hebben een combinatie van de volgende symptomen:

• Spannen om te poepen
• Pijn tijdens het poepen
• Produceren van kleine hoeveelheden harde ontlasting die bloed kan bevatten
• Verlies van eetlust
• Buikpijn

Sommige katten produceren kleine hoeveelheden vloeibare ontlasting na het persen, waardoor eigenaren kunnen denken dat ze last hebben van diarree in plaats van constipatie.

Het diagnosticeren van megacolon is niet zo moeilijk. Een dierenarts zal tijdens het lichamelijk onderzoek meestal een met ontlasting gevulde dikke darm voelen en röntgenfoto's van de buik kunnen bevestigen dat de dikke darm veel groter is dan zou moeten. Aanvullende diagnostische tests (bijv. Bloedonderzoek, urineonderzoek en abdominale echografie) kunnen nodig zijn om te bepalen of megacolon zich heeft ontwikkeld als reactie op een ander probleem.

Behandeling voor megacolon houdt in dat de aangetaste ontlasting eruit wordt gehaald en toekomstige opbouw wordt voorkomen. Het beste scenario is om de verstopte kat een klysma te geven en achterover te leunen terwijl hij of zij vanaf daar de zaken regelt. Helaas lopen de dingen niet altijd zo. Sommige van mijn meer levendige herinneringen aan de veterinaire praktijk hebben betrekking op het handmatig verwijderen van enorme aantallen keiharde fecale ballen van verstopte katten. Deze procedure vereist anesthesie (voor de kat, helaas niet voor mij) en veel water, smering, geduld en vertrouwen in latexhandschoenen.

Om toekomstige episodes van constipatie te helpen voorkomen, schrijf ik een combinatie van vochttherapie, ontlastingverzachters (lactulose), medicijnen die de spiersamentrekkingen in de wand van de dikke darm versterken (cisapride) en een verandering in het dieet. De meeste katten reageren het best op goed verteerbaar voer dat de hoeveelheid ontlasting die ze produceren vermindert. Als dat niet werkt, proberen we een vezelrijk dieet, waardoor de ontlasting van de kat zachter en gemakkelijker te passeren kan worden.

Veel katten reageren goed op dit soort behandelingen, hoewel sommigen af en toe een klysma nodig hebben om de dingen vrij te laten bewegen (gebruik nooit een klysma op uw kat zonder eerst een dierenarts te raadplegen. Sommige katten zijn giftig.)

Wanneer de medische behandeling faalt, is het chirurgisch verwijderen van het niet-functionerende deel van de dikke darm van een kat de beste optie. Het klinkt extreem, maar de meeste katten reageren heel goed op de operatie. Velen vormen postoperatief lossere ontlasting dan normale ontlasting, maar de situatie verbetert over het algemeen met de tijd en met manipulatie van het dieet. De operatie kan het leven van een kat en zijn baasje weer bijna normaal maken en moet waarschijnlijk vaker worden aanbevolen dan nu het geval is.

Dr. Jennifer Coates