De Rol Van Dieronderzoek Bij De Behandeling Van Kanker

2024 Auteur: Daisy Haig | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 03:12

Medisch onderzoek speelt in op de overeenkomsten en verschillen tussen soorten om de oorzaken van verschillende vormen van kanker te leren, waardoor tumoren uitzaaien en welke soorten interventies nuttig kunnen zijn bij het stoppen van ziekteprogressie.

Onderzoek naar de parallellen tussen dieren en mensen leidt tot:

• De ontdekking van nieuwe behandelingsopties om de patiëntresultaten te verbeteren
• Verbeterde detectie van ziekten, zodat kankers in eerdere stadia kunnen worden behandeld wanneer de kans groter is dat ze worden genezen, of op zijn minst een betere prognose bieden
• Het ontdekken van de oorzaken/oorzaken van verschillende tumortypes, wat ons kan helpen nieuwe benaderingen voor kankerpreventie te ontwikkelen
• Bepaling van genetische en omgevingsrisicofactoren om te verklaren waarom sommige personen een verhoogd risico hebben op het ontwikkelen van kanker, minder reageren op therapie en/of een verhoogde gevoeligheid vertonen voor bijwerkingen van de behandeling

Waarom dieren gebruiken als modellen van kanker?

Kanker is een zeer complexe ziekte en het onderzoek dat erop gericht is meer te weten te komen over de oorsprong, het verloop en de behandeling ervan, is intens en evolueert voortdurend. Medische onderzoekers gebruiken dieren om verschillende redenen om kanker te bestuderen. Dieren hebben een kortere levensduur en snellere generatietijden in vergelijking met mensen, en ziekteprogressie gaat sneller vooruit, dus resultaten van studies met dieren als modellen worden sneller verkregen.

In laboratoriumomgevingen kunnen we meer variabelen voor dieren controleren dan als ethisch voor mensen zou worden beschouwd (bijvoorbeeld milieu, dieet, blootstelling aan infectieuze agentia, enz.). De belangrijkste reden waarom dieren als modellen worden gebruikt, is echter omdat ze werkelijke levende systemen vertegenwoordigen, in plaats van cellen die groeien in petrischalen of computermodellen, en dit zal hopelijk beter voorspellen wat er werkelijk bij mensen zal gebeuren.

Wat zijn de verschillende categorieën diermodellen?

In het algemeen denken we bij het overwegen van diermodellen voor kanker bij mensen meestal aan onderzoek dat plaatsvindt in de laboratoriumomgeving of aan klinische onderzoeken die zijn ingesteld op veterinaire scholen of grote verwijzingsziekenhuizen.

De verschillende categorieën voor diermodellen zijn onder meer:

• Dieren die spontaan kanker krijgen, zonder enige wijziging van hun genen of het ontstaan van kanker door chemische behandelingen (bijv. blootstelling aan kankerverwekkende stoffen)
• Dieren die genetisch gewijzigd zijn zodat ze spontane tumoren van hetzelfde type en met vergelijkbare eigenschappen zullen ontwikkelen als de tumoren die zich ontwikkelen bij mensen die die gewijzigde genen hebben (d.w.z. speciaal gefokte laboratoriumdieren met specifieke genetische mutaties)
• Dieren die spontane tumoren ontwikkelen als ze worden blootgesteld aan omgevingsfactoren, zoals chemicaliën of straling
• Dieren waarvan de natuurlijke, ongewijzigde genetische samenstelling onderzoekers in staat stelt de genen te identificeren die vatbaar zijn voor de ontwikkeling van kanker

De meest gebruikte kankermodellen bij dieren in de laboratoriumomgeving zijn knaagdieren (bijvoorbeeld muizen en ratten). Deze dieren omvatten waarschijnlijk meer dan 90 procent van de dieren die in medisch onderzoek worden gebruikt. Andere kankermodellen zijn konijnen, honden, katten, vee en vissen. Voor deze soorten worden tumoren geïnduceerd om zich te vormen via directe blootstelling aan bekende kankerverwekkende stoffen of directe inoculatie met tumorcellen, of ze worden doelbewust gefokt om specifieke genetische mutaties te herbergen die leiden tot gevoeligheid voor tumorvorming.

De honden en katten die ik dagelijks in mijn praktijk behandel, zijn voorbeelden van de eerste categorie hierboven. Ze ontwikkelen hun tumoren spontaan in plaats van als gevolg van blootstelling aan kankerverwekkende stoffen. In veel opzichten maakt dit onze gezelschapsdieren veel betere modellen dan de laboratoriumsoorten. Maar het uitvoeren van kankeronderzoek op huisdieren in de klinische setting is een uitdaging en het minst controleerbaar in termen van afgelegen variabelen.

Het is een worsteling om te weten dat de meest betekenisvolle resultaten kunnen worden verkregen van de huisdieren die ik dagelijks zie, maar ik ben me ook scherp bewust van de beperkingen van het proberen om specifieke aspecten van hun ziekten te bestuderen.

Wat zijn enkele voorbeelden van diermodellen van menselijke kankers?

Het werkelijke aantal diermodellen van kanker bij de mens is waarschijnlijk onbekend, maar we weten wel dat dieren als model dienen voor een verscheidenheid aan menselijke tumortypen, waaronder:

• Borstkanker
• longkanker
• Darmkanker
• Prostaatkanker
• Blaaskanker
• Eierstokkanker
• Huidkanker
• Slokdarmkanker
• Hoofd-halskanker
• Pancreaskanker

Herziening van het concept van de band tussen mens en dier

Alles wat ik tot nu toe heb besproken, neigt naar de voordelen van wat we van dieren kunnen leren, maar soms leren we hoe we dieren moeten behandelen op basis van wat er ook bij mensen gebeurt. Het beste voorbeeld hiervan dat ik kan bedenken is de nieuw ontwikkelde immunotherapie-vaccinbehandeling genaamd Oncept™, die wordt gebruikt voor de behandeling van melanoom bij honden.

Melanoom is een dodelijke vorm van huidkanker bij mensen die sterk uitgezaaid is en ook zeer resistent is tegen conventionele behandeling met chemotherapie. Onderzoekers van het Memorial Sloan-Kettering Cancer Center, een groot ziekenhuis voor menselijke oncologie in New York City, werkten aan het testen van een vaccinbehandeling voor mensen met melanoom. Het vaccin was ontworpen om het immuunsysteem van de patiënt te simuleren om de kankercellen aan te vallen.

Melanoom kan voorkomen bij honden, maar wanneer honden melanoom in de huid ontwikkelen, is het, in tegenstelling tot mensen, meestal goedaardig. Wanneer deze vorm van kanker echter in de mondholte groeit, kan deze dodelijk zijn. De overeenkomsten en verschillen tussen mens en hond met betrekking tot deze vorm van kanker leidden tot de hypothese dat het humane vaccin een rol zou kunnen spelen bij de behandeling van honden.

Veterinaire oncologen en humane oncologen werkten samen om daaropvolgende parallelle klinische proeven te ontwikkelen voor een vaccin voor honden. De onderzoekers waren in staat om de dosering en het protocol te verfijnen voor het huidige therapeutische regime dat we zeer vaak gebruiken, en meer opwindend, recente studies en klinische ervaring tonen aan dat het vaccin een veelbelovende behandelingsoptie is voor wat voorheen werd beschouwd als een relatief onbehandelbare vorm van kanker zowel bij mensen als bij honden.

De rollen die huisdieren spelen bij het profiteren van het menselijk leven zijn eindeloos, en als oncoloog waardeer ik wat we kunnen leren van hun klinische presentaties en reactie op behandelingen. Het is ook interessant om te zien wat we leren van mensen om onze veterinaire patiënten te helpen. Het is gewoon weer een voorbeeld van de prachtige aard van hoe de band tussen mens en dier verder gaat dan het bezit van huisdieren, en hoeveel we in de toekomst nog van elkaar moeten leren.

Dr. Joanne Intile