Diagnose En Behandeling Van Hartziekten Bij Paarden

2024 Auteur: Daisy Haig | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 03:12

Specialiteiten op het gebied van veterinaire cardiologie, die ooit ongehoord waren, zijn nu schijnbaar overal in grote stedelijke gebieden. Deze cardiologen, gespecialiseerd in poedels met cardiomyopathie en katten met een onregelmatige hartslag, wachten met een stethoscoop in de ene hand en echografie in de andere hand om al de behoeften van uw kleine dier te diagnosticeren. Maar hoe zit het met de boerderijdieren?

Hoewel we in onze cardiologielessen op de dierenartsschool leerden over de meest voorkomende hartaandoeningen bij paarden en runderen, was het eenmaal in de laatstejaarsklinieken duidelijk dat er geen rotatie voor cardiologie voor grote dieren was - de cardiologen kwamen zelfs nooit in het grote dierenziekenhuis. We hebben wel ECG's gemaakt op paarden voorafgaand aan routinematige anesthesie voor chirurgische ingrepen, maar de anesthesiologen, niet de cardiologen, evalueerden die. Wat moesten we op de boerderij doen als we een stier met hartfalen hadden?

Kortom: niets.

Dat wil niet zeggen dat een waardevol landbouwhuisdier misschien niet naar een verwijzingskliniek zou worden gestuurd voor geavanceerde cardio-workup als het financieel haalbaar zou zijn voor de eigenaar. Maar meestal, op enkele uitzonderingen na, wordt een hartprobleem bij vee niet eens gediagnosticeerd.

Een atletisch paard wiens prestaties eronder lijden, is een heel andere situatie. Extreem atletische paarden kunnen, net als bij menselijke atleten, abnormale hartgeluiden ontwikkelen, alleen omdat hun hart zo fit is. Bij paarden staat dit bekend als fysiologisch atrioventriculair blok en wordt het soms op een ECG weergegeven als gemiste hartslagen.

De anatomie van het hart van een paard is op zich al interessant. Ja, het is groot - het hart van een gemiddeld volwassen paard weegt tussen de zeven en negen pond - maar het hart van een paard heeft structurele overeenkomsten met andere grote zoogdieren zoals walvissen. Het wordt een categorie Type B-hart genoemd.

Harten van categorie B hebben elektrische impulsgeleidende vezels, Purkinje-vezels genaamd, die zeer diffuus zijn en diep in het hartspierweefsel doordringen. Dit betekent dat elektrische geleiding, die nodig is om het hart te laten kloppen, zeer snel kan optreden - iets belangrijks als men een groot hart heeft. Katten, honden en mensen daarentegen hebben harten van categorie A. We hebben nog steeds Purkinje-vezels, maar ze zijn niet zo diffuus door de hartspier.

Boezemfibrilleren is de meest voorkomende aritmie (onregelmatige hartslag) bij paarden. Deze hartaandoening, die vooral wordt opgemerkt bij atletische paarden die abrupt niet in staat zijn om op topniveau te presteren, treedt op wanneer elektrische impulsen naar de boezems van het hart normale samentrekking en ontspanning van de spier verhinderen. In plaats daarvan flapt de atria in ongecoördineerde en inefficiënte slagen, wat leidt tot verminderde hartminuutvolume en een minder efficiënt hart.

Als er geen andere hartziekte aanwezig is, kan atriumfibrilleren bij paarden worden behandeld. In veel gevallen wordt deze aandoening nooit per ongeluk gevonden of gevonden, zoals wanneer een dierenarts naar het hart van een paard luistert tijdens een jaarlijks lichamelijk onderzoek. Vaak, als van het paard niet wordt verwacht dat het op veeleisende niveaus presteert, kan "a-fib" met rust worden gelaten. Als het paard echter voor wedstrijden wordt gebruikt, kunnen eigenaren ervoor kiezen om te behandelen. Een interessant concept, anti-aritmica kunnen worden gebruikt om het hart terug te "omzetten" naar een normaal ritme, enigszins vergelijkbaar met het spatten van koud water op een hysterisch persoon om hem of haar te kalmeren.

In mijn praktijk ben ik trouwens nog nooit atriale fibrillatie tegengekomen, of echt een ander groot hartprobleem bij een paard. Maar ik weet zeker dat collega's die met racen volbloeden werken, of andere goed presterende paardensporters het af en toe zien.

Volgende week zullen we kijken naar een ongebruikelijke hartaandoening die af en toe wordt gezien bij runderen, hardwareziekte genoemd.

Dr. Anna O'Brien