Pyodermie Bij Puppy's - Huidinfectie Bij Puppy's

2024 Auteur: Daisy Haig | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 03:12

De puppyhuid is extra gevoelig. Dit geldt met name in gebieden die geen beschermende haarbedekking hebben. Die bijna naakte Boeddha-buiken zijn schattig, maar ze zijn uitstekende kandidaten voor een aandoening die bekend staat als puppy-pyoderma.

"Pyodermie" is gewoon een technische manier om "huidinfectie" te zeggen. Wat pyodermie bij puppy's onderscheidt van andere huidinfecties, is het feit dat het wordt gediagnosticeerd bij een jong dier en er geen predisponerende oorzaak kan worden vastgesteld. In feite is de onderliggende aandoening die tot puppypyoderma leidt, de puppytijd zelf.

De huid is overspoeld met bacteriën. Een van de meest voorkomende, normale bacteriële bewoners van de huid van honden is Staphylococcus intermedius. Onder normale omstandigheden leeft S. intermedius in harmonie met zijn gastheer. De afweermechanismen van een gezonde huid houden het aantal bacteriën beperkt tot een niveau dat niet geassocieerd is met ziekte. De huid van een puppy is echter onvolwassen. Lokale immuniteit is nog niet volledig ontwikkeld en de huid heeft nog geen kans gehad om "op te stijven". De dun behaarde delen van de buik van een puppy raken gemakkelijk geïrriteerd door dingen in de omgeving, wat vaak alles is wat nodig is om de balans in het voordeel van de bacteriën te laten doorslaan.

Rode bultjes of puistjesachtige laesies die voornamelijk de "oksels", de lies of andere dunharige gebieden treffen, zijn de klassieke symptomen van puppy-pyoderma. Na verloop van tijd kunnen deze primaire laesies veranderen in korsten of plekken op de schilferige huid. Aangetaste puppy's jeuken meestal een beetje, maar lijken verder volkomen gezond. Een dierenarts kan vermoeden dat zijn of haar patiënt puppy-pyoderma heeft, maar omdat deze symptomen kunnen worden geassocieerd met andere veelvoorkomende huidaandoeningen, zijn een paar eenvoudige tests meestal in orde, waaronder:

• huidcytologie om het betrokken type micro-organisme te identificeren
• huidafkrabsels om schurftmijten uit te sluiten
• een schimmelcultuur voor ringworm

Zodra de diagnose puppy-pyoderma is bevestigd, moet de vraag worden beantwoord hoe deze het beste kan worden behandeld. Milde gevallen zullen soms zonder tussenkomst verdwijnen, vooral als de puppy de volwassenheid nadert. Als een ijverige eigenaar bereid is de toestand nauwlettend in de gaten te houden, is het voorschrijven van "waakzaam wachten" niet onredelijk. Als er echter enige twijfel bestaat, raad ik een plaatselijke antiseptische wasbeurt aan, zoals chloorhexidine, plus of min een plaatselijke antibiotische zalf. Meer ernstig aangetaste puppy's moeten ook orale of injecteerbare antibiotica krijgen.

Pyodermie bij puppy's wordt vaak vergeleken met impetigo bij menselijke kinderen. Beide aandoeningen zijn in wezen oppervlakkige huidinfecties, maar een belangrijk verschil is dat puppy-pyoderma niet besmettelijk is voor andere dieren of voor mensen.

Als een puppy eenmaal volwassen is geworden, zou hij of zij geen risico meer moeten lopen op pyodermie bij puppy's. Als huidinfecties een probleem blijven, zal een dierenarts grondig moeten zoeken naar een oorzakelijke onderliggende aandoening. Mogelijkheden zijn onder meer allergieën, uitwendige parasieten, hormonale onevenwichtigheden of afwijkingen in de anatomie of fysiologie van de huid.

Dr. Jennifer Coates