Waarom Biopsierapporten Het Belangrijkste Hulpmiddel Zijn Voor De Behandeling Van Kanker Bij Huisdieren

2024 Auteur: Daisy Haig | [email protected]. Laatst gewijzigd: 2023-12-17 03:12

Welk gereedschap is voor u het belangrijkst om uw taak zo goed en efficiënt mogelijk uit te voeren?

Als je een grafisch ontwerper bent, is het dan een razendsnelle computerprocessor die is uitgerust met de nieuwste software? Als u een piloot bent, is het dan een ultramoderne turbinemotor die een vliegtuig van meerdere miljoenen dollars voortstuwt? Als je een professionele tennisser bent, heb je dan het meest technologisch ontworpen tennisracket nodig om op je best te spelen?

Je zou kunnen stellen dat een getalenteerde kunstenaar net zo creatief zou zijn met een stuk papier en een potlood als met een mooie computer, of dat een piloot een propellervliegtuig zou kunnen besturen met net zoveel expertise als een Boeing 787 Dreamliner, of dat Serena Williams zou nog steeds een fenomenale tennisser zijn met een houten racket bespannen met garen. Maar wanneer die individuen zijn uitgerust met geavanceerde tools die speciaal zijn ontworpen voor hun respectieve ambachten, kunnen ze buitengewone resultaten produceren.

Als veterinair oncoloog is het equivalent van mijn hightech-Dreamliner-grafiet-wolfraamtennisracket een onberispelijk geschreven, grondig en allesomvattend biopsierapport.

Biopsierapporten zijn essentieel voor mijn vermogen om diagnostische en behandelingsbeslissingen te nemen voor mijn patiënten. Biopsierapporten geven me niet alleen een diagnose, maar ook een interpretatie van hoe waarschijnlijk het is dat de kanker zich zal verspreiden en wat de behoefte van dat dier aan verdere lokale en/of systemische behandeling zou kunnen zijn.

De patholoog die het ingediende monster interpreteert, is verantwoordelijk voor het schrijven van het biopsierapport. Helaas ontbreekt standaardisatie met betrekking tot welke informatie moet worden opgenomen, en er bestaan grote verschillen in de kwaliteit van de gerapporteerde informatie.

Een biopsierapport moet minimaal een deel (zo niet alle) van de geschiedenis bevatten die door de indienende dierenarts is verstrekt, een morfologische beschrijving van wat onder de microscoop is waargenomen en een definitieve histologische diagnose.

Idealiter bevatten biopsierapporten zoveel meer.

Een rapport moet de morfologische beschrijving in twee delen opsplitsen: de grove beschrijving en de microscopische beschrijving.

De grove beschrijving zou informatie bevatten met betrekking tot het weefselmonster zoals gevisualiseerd met het blote oog. Dit omvat informatie over de kleur, het gewicht, de grootte en de consistentie van het ingediende monster. Dit is geen typisch kenmerk van de meeste biopsierapporten, omdat de patholoog in plaats van het daadwerkelijke weefselmonster te ontvangen een set voorbewerkte objectglaasjes ontvangt.

De microscopische beschrijving moet beschrijvingen van de cellen bevatten, inclusief of ze consistent zijn met een kankerproces of niet. Als ze kankerachtig zijn, moet het rapport aangeven hoe verschillend ze lijken van gezonde cellen. De grootte, vorm en kleuringskenmerken van de cellen moeten worden aangegeven.

De patholoog moet deze informatie gebruiken om een graad aan de tumor toe te kennen. Wanneer de cellen qua uiterlijk lijken op gezonde cellen, is dit consistent met een laaggradige of goed gedifferentieerde tumor. Hoogwaardige, slecht gedifferentieerde en/of ongedifferentieerde tumoren bestaan uit cellen die qua uiterlijk drastisch verschillen van gezonde cellen.

Een biopsierapport moet ook een numerieke kwantificering van de mitotische snelheid bevatten, een parameter waarvan wordt gedacht dat deze correleert met de delingssnelheid van kankercellen. Tumoren met een lagere mitotische snelheid zijn meestal laaggradig en komen overeen met een betere prognose, terwijl hoge mitotische tarieven vaak correleren met een hogere graad en agressiever biologisch gedrag.

Rapporten moeten een beschrijving bevatten van de vraag of er tumorcellen kunnen worden gevonden aan de randen (randen) van de biopsie, en zo niet, dan moet er een kwantificering zijn van de afstand tussen de laatst waargenomen tumorcel en de snijrand van het monster. Als er tumorcellen aan de rand aanwezig zijn, geeft dit aan dat de tumor niet volledig is weggesneden en dat er kans is op hergroei en/of verspreiding.

De patholoog moet ook registreren of hij kankercellen in bloed- of lymfevaten ziet. De aanwezigheid van kankercellen in beide bloedvaten geeft aanleiding tot bezorgdheid over de mogelijkheid van verspreiding van de ziekte naar afgelegen plaatsen in het lichaam.

Pathologen moeten ook aangeven of verder testen om specifieke genen, eiwitten of andere factoren te identificeren, kan helpen de tumor beter te karakteriseren. Vaak gebruik ik de resultaten van dergelijke tests om een behandelplan op maat te maken dat specifiek is voor de patiënt die bij het rapport is gevoegd.

Veel te vaak word ik gevraagd om te overleggen over gevallen waarin de biopsierapporten een (of meerdere) van de bovengenoemde aspecten missen. Dit beperkt mijn begrip van de diagnose van een huisdier en beperkt mijn vermogen om zijn kanker volledig te behandelen. Dit zorgt er niet alleen voor dat ik de vragen van een baasje over de ziekte van hun huisdier niet kan beantwoorden, maar ook dat ik niet in staat ben om het beste actieplan voor die patiënt te bepalen.

Ik heb een biopsierapport van hoge kwaliteit nodig om mijn werk zo goed mogelijk uit te voeren. Zonder deze tool ben ik niet tevreden met het resultaat van mijn inspanningen. Er is niet veel voor nodig om ervoor te zorgen dat het resultaat voor onze patiënten van ondermaats naar uitstekend gaat.

Dus pathologen - ik daag je uit om me mijn innerlijke Serena te laten vrijgeven en me de Dreamliner van biopsierapporten te sturen!

Dr. Joanne Intile